دیلی سیگنال:
به عنوان کودکی بزرگ شده در کره شمالی، های اونسئو لی باور داشت که کشورش بهترین جای جهان است. او باور داشت که آمریکا شیطان است، مردم کره جنوبی از گرسنگی رو به مرگ هستند و کره شمالی بهتر از هر جای دیگری است.
به عنوان کودکی بزرگ شده در کره شمالی، های اونسئو لی باور داشت که کشورش بهترین جای جهان است. او باور داشت که آمریکا شیطان است، مردم کره جنوبی از گرسنگی رو به مرگ هستند و کره شمالی بهتر از هر جای دیگری است. هر فردی در کره شمالی چنین باوری دارد. او در باره این چیزها در کتاب جدیدش حرف می زند. کتابی به اسم «دختری با هفت نام: داستان یک فراری از کره شمالی». او با دیلی سیگنال در این باره صحبت کرده است.
آنطور که لی تشریح می کند، پروپاگاندای کره شمالی از روز تولد فرد آغاز می شود. مردم کره شمالی هیچ چیز درباره زندگی در خارج از مرزهای خودشان نمی دانند. دیکتاتوری ظالمانه کیم جونگ اون و پیشینیان او کیم جونگ ایل و کیم ایل سونگ یک اجتماع مهندسی شده و سیستمی ساخته که هرگونه آزادی را نفی می کند و آنها خود را به عنوان تنها منبع اطلاعاتی کشور قرار داده اند. الیویا انوس، محقق ارشد مطالعات آسیا در بنیاد هریتیج می گوید: «سه نسل از رهبری رژیم ظالم کیم مردم را به جای رسانده که نمی دانند در آن سوی مرزهای کره شمالی چیزی هم وجود دارد و این مساله به هیچ وجه بهتر نشده است.»
کمبود کامل آزادی بیان و عقیده در کره شمالی مشهود است. لی می گوید: «آزادی رسانه ها وجود ندارد، آزادی بیان وجود ندارد و حتی آزادی حرکت هم وجود ندارد. به دلیل کمبود برق و انرژی شب ها در تاریکی مطلق می گذرد. دوستان و همسایه ها تشویق می شوند تا جاسوسی یکدیگر را بکنند و باردار شدن زنان از مردان چینی مجازات مرگ دارد. زندگی برای هر کسی که به هر ترتیبی علیه رژیم صحبت کند بدتر و بدتر می شود. برخی از این افراد به زندان ها و اردوگاه هایی که کوانسیلو نام دارد برده شده و خانواده های آنها نیز مجازات می شوند.»
فیل رابرتسون، معاون آسیایی مدیریت دیده بان حقوق بشر می گوید: «دست اندرکاری در جرم در کره شمالی به این معنی است که اگر شما مرتکب جرمی شوید نه تنها شما بلکه سه نسل از خانواده شما مجازات خواهند شد. پدر و مادر شما، پدربزرگ و مادربرزگ شما و نوه های شما.»
در فوریه 2014، شورای حقوق بشر سازمان ملل گزارشی را منتشر کرد که بر اساس آن رژیم کیم در جمهوری دموکراتیک خلق کره بر اساس یافته مرتکب جنایت علیه بشریت شده است. انوس معتقد است: «حتی اگر شما در کره شمالی سر از کمپ ها و اردوگاه ها درنیاورید و مانند یک شهروند معمولی کره شمالی زندگی کنید محدود کردن آزادی شما به دقت و شدت انجام می شود.» جنایت علیه بشریت در کره شمالی شامل قتل، بردگی، شکنجه، زندان، تجاوز به عنف، سقط جنین اجباری و خشونت های جنسی، آزار و اذیت سیاسی، مذهبی، نژادی و جنسی و اعمال انسانی آگاهی از جمله گرسنگی دادن طولانی مدت می شود. جزئیاتی که سازمان ملل فراهم کرده است نزدیک به 400 صفحه داستان های وحشتناکی است که از سوی رژیم کره شمالی اعمال شده است.
در گزارش سازمان ملل آمده است که حجم و نوع خشونت دولتی که از سوی رژیم کره شمالی اعمال می شود معادلی در جهان ندارد تنها می توان آن را با آنچه آلمان نازی انجام داد مقایسه کرد. برخلاف آنچه از سوی آلمان نازی صورت گرفت این کار در داخل خود کشور انجام می شود و جامعه جهانی نمی تواند نسبت به نقض گسترده حقوق بشر در کره شمالی بی تفاوت باشد. انوس معتقد است: «حالا وقت عمل است. نمی توانیم بگوییم که چیزی نمی دانیم. رفع زجر و غم مردم کره شمالی نیاز به اقدام دارد. نسل ما باید هرچه سریع تر این مشکل را حل کند و در واقع جهان به قضاوت ما نشسته است.» این سوال پیش می آید که جهان چگونه باید در قبال کره شمالی عمل کند؟
در ابتدای فوریه، سناتورهای کنگره تحریم هایی علیه کنگره تصویب کردند که برخلاف دوره های پیشین به حقوق بشر اهمیت فراوانی داده است. این تحریم های جدید مستقیما کره شمالی و نه تنها برنامه سلاح های هسته ای آنها را هدف قرار داده است. آنها می خواهند اطمینان پیدا کنند که این تحریم ها مردم کره شمالی را زجر نخواهد داد بلکه مستقیما رژیم این کشور را هدف گرفته است. در نگاه حقوق بشری علاوه بر تحریم ها در قانون تصویب شده فعلی خواستار این شده اند که مطالعاتی صورت بگیرد تا چگونه می تواند راه های ارتباطی و اینترنت را برای مردم کره شمالی فراهم کرد. لی معتقد است که تغییر سیاست ها می تواند منافعی برای کره شمالی داشته باشد. در حال حاضر سیاست چینی ها این طور است که فراریان کره شمالی را دستگیر و به این کشور باز می گردانند و فراریان نیز شکنجه های شدیدی را در کره شمالی متحمل می شود. این بزرگ ترین مشکل فراریان کره شمالی است. لی در حالی که مقامات چینی را مخاطب خود قرار داده بود گفت: «لطفا فراریان را دستگیر نکنید. آنها نمی خواهند در چین بمانند بلکه برای دریافت پناهندگی می خواهند خود را به کره جنوبی برسانند.» او با التماس ادامه داد: «من از چینی ها نمی خواهم که به این فراریان شهروندی اهدا کنند. این برای چینی ها خیلی زیاد است. اما حداقل از تلاش برای دستگیر کردن آنها دست بردارند.»
آنطور که لی تشریح می کند، پروپاگاندای کره شمالی از روز تولد فرد آغاز می شود. مردم کره شمالی هیچ چیز درباره زندگی در خارج از مرزهای خودشان نمی دانند. دیکتاتوری ظالمانه کیم جونگ اون و پیشینیان او کیم جونگ ایل و کیم ایل سونگ یک اجتماع مهندسی شده و سیستمی ساخته که هرگونه آزادی را نفی می کند و آنها خود را به عنوان تنها منبع اطلاعاتی کشور قرار داده اند. الیویا انوس، محقق ارشد مطالعات آسیا در بنیاد هریتیج می گوید: «سه نسل از رهبری رژیم ظالم کیم مردم را به جای رسانده که نمی دانند در آن سوی مرزهای کره شمالی چیزی هم وجود دارد و این مساله به هیچ وجه بهتر نشده است.»
کمبود کامل آزادی بیان و عقیده در کره شمالی مشهود است. لی می گوید: «آزادی رسانه ها وجود ندارد، آزادی بیان وجود ندارد و حتی آزادی حرکت هم وجود ندارد. به دلیل کمبود برق و انرژی شب ها در تاریکی مطلق می گذرد. دوستان و همسایه ها تشویق می شوند تا جاسوسی یکدیگر را بکنند و باردار شدن زنان از مردان چینی مجازات مرگ دارد. زندگی برای هر کسی که به هر ترتیبی علیه رژیم صحبت کند بدتر و بدتر می شود. برخی از این افراد به زندان ها و اردوگاه هایی که کوانسیلو نام دارد برده شده و خانواده های آنها نیز مجازات می شوند.»
فیل رابرتسون، معاون آسیایی مدیریت دیده بان حقوق بشر می گوید: «دست اندرکاری در جرم در کره شمالی به این معنی است که اگر شما مرتکب جرمی شوید نه تنها شما بلکه سه نسل از خانواده شما مجازات خواهند شد. پدر و مادر شما، پدربزرگ و مادربرزگ شما و نوه های شما.»
در فوریه 2014، شورای حقوق بشر سازمان ملل گزارشی را منتشر کرد که بر اساس آن رژیم کیم در جمهوری دموکراتیک خلق کره بر اساس یافته مرتکب جنایت علیه بشریت شده است. انوس معتقد است: «حتی اگر شما در کره شمالی سر از کمپ ها و اردوگاه ها درنیاورید و مانند یک شهروند معمولی کره شمالی زندگی کنید محدود کردن آزادی شما به دقت و شدت انجام می شود.» جنایت علیه بشریت در کره شمالی شامل قتل، بردگی، شکنجه، زندان، تجاوز به عنف، سقط جنین اجباری و خشونت های جنسی، آزار و اذیت سیاسی، مذهبی، نژادی و جنسی و اعمال انسانی آگاهی از جمله گرسنگی دادن طولانی مدت می شود. جزئیاتی که سازمان ملل فراهم کرده است نزدیک به 400 صفحه داستان های وحشتناکی است که از سوی رژیم کره شمالی اعمال شده است.
در گزارش سازمان ملل آمده است که حجم و نوع خشونت دولتی که از سوی رژیم کره شمالی اعمال می شود معادلی در جهان ندارد تنها می توان آن را با آنچه آلمان نازی انجام داد مقایسه کرد. برخلاف آنچه از سوی آلمان نازی صورت گرفت این کار در داخل خود کشور انجام می شود و جامعه جهانی نمی تواند نسبت به نقض گسترده حقوق بشر در کره شمالی بی تفاوت باشد. انوس معتقد است: «حالا وقت عمل است. نمی توانیم بگوییم که چیزی نمی دانیم. رفع زجر و غم مردم کره شمالی نیاز به اقدام دارد. نسل ما باید هرچه سریع تر این مشکل را حل کند و در واقع جهان به قضاوت ما نشسته است.» این سوال پیش می آید که جهان چگونه باید در قبال کره شمالی عمل کند؟
در ابتدای فوریه، سناتورهای کنگره تحریم هایی علیه کنگره تصویب کردند که برخلاف دوره های پیشین به حقوق بشر اهمیت فراوانی داده است. این تحریم های جدید مستقیما کره شمالی و نه تنها برنامه سلاح های هسته ای آنها را هدف قرار داده است. آنها می خواهند اطمینان پیدا کنند که این تحریم ها مردم کره شمالی را زجر نخواهد داد بلکه مستقیما رژیم این کشور را هدف گرفته است. در نگاه حقوق بشری علاوه بر تحریم ها در قانون تصویب شده فعلی خواستار این شده اند که مطالعاتی صورت بگیرد تا چگونه می تواند راه های ارتباطی و اینترنت را برای مردم کره شمالی فراهم کرد. لی معتقد است که تغییر سیاست ها می تواند منافعی برای کره شمالی داشته باشد. در حال حاضر سیاست چینی ها این طور است که فراریان کره شمالی را دستگیر و به این کشور باز می گردانند و فراریان نیز شکنجه های شدیدی را در کره شمالی متحمل می شود. این بزرگ ترین مشکل فراریان کره شمالی است. لی در حالی که مقامات چینی را مخاطب خود قرار داده بود گفت: «لطفا فراریان را دستگیر نکنید. آنها نمی خواهند در چین بمانند بلکه برای دریافت پناهندگی می خواهند خود را به کره جنوبی برسانند.» او با التماس ادامه داد: «من از چینی ها نمی خواهم که به این فراریان شهروندی اهدا کنند. این برای چینی ها خیلی زیاد است. اما حداقل از تلاش برای دستگیر کردن آنها دست بردارند.»
منبع : دیپلماسی ایرانی
ارسال نظر
