آینده اوپک چگونه خواهد بود؟

 طبق گزارش یک نشریه اماراتی، اوپک و روسیه به همراه سایر کشورهای مشارکت کننده در توافق کاهش تولید نفت که با هدف متعادل کردن بازار به اجرا درآمده، بدنبال ایجاد یک ابرگروه کشورهای تولیدکننده نفت هستند.

 این اقدام چارچوب همکاری که از اواخر سال ۲۰۱۶ با امضای توافق میان کشورهای اوپک و غیراوپک برای کاهش مجموعا ۱.۸ میلیون بشکه در روز از میزان عرضه شکل گرفت را نهادینه خواهد کرد. این توافق با چندین بار تمدید، همه تولیدکنندگان را برای مدت طولانی با محدودیت عرضه همراه کرده است در حالی که این تولیدکنندگان تلاش می‌کنند حرکت بعدی خود پس از به تعادل رسیدن عرضه و تقاضا در بازار را طراحی کنند.

این واهمه وجود دارد که همه مشارکت کنندگان پس از پایان توافق، تولیدشان را در مدت کوتاهی افزایش دهند و قیمت‌های نفت را دوباره در معرض خطر ریزش قرار دهند. تاکنون اوپک به شکل بی‌سابقه سطح پایبندی بالایی را از خود نشان داده و البته کاهش تولید غیرمنتظره ونزوئلا نیز به این هدف کمک کرده است. با این‌همه اوپک و متحدانش درباره آنچه قصد دارند در پایان امسال انجام دهند، محتاط بوده‌اند و اظهارات آرامش‌بخش اما مبهمی درباره خروج تدریجی داشته‌اند.

اما طبق گزارش روزنامه "نشنال"، این ابرگروه تحت هدایت عربستان سعودی و روسیه چارچوب نهادی را برای مدیریت بازار پس از سال ۲۰۱۸ ارایه خواهد کرد. آنها امیدوارند پیش از پایان سال پیشنهادی را طراحی کنند. به گفته سهیل المزروعی، وزیر نفت امارات متحده عربی که ریاست دوره‌ای اوپک را برعهده دارد هدف، تدوین توافقی برای این گروه ۲۴ تولیدکننده برای همکاری به مدت طولانی‌تری است.

به گفته المزروعی، در یک سناریوی خوش‌بینانه، این توافق تا پایان سال ۲۰۱۸ از سوی همه ۲۴ کشور مشارکت کننده در قرارداد فعلی امضا می‌شود. این گزارش تنها چند روز بعد از این منتشر شد که محمد بارکیندو، دبیرکل اوپک به زمینه سازی برای یک توافق دائمی میان تولیدکنندگان اوپک و غیراوپک اشاره کرد.

اهمیت این توافق در صورت به تصویب رسیدن قابل توجه خواهد بود. مدت زیادی از عمر اوپک می‌گذرد. این سازمان هر زمانی که بازار دچار اشباع عرضه شده، تولیدش را کاهش داده و هر زمان که قیمت‌ها افزایش یافته، تولید را بالا برده است. مدیریت بازار از سوی این سازمان، نوسان قیمت را کاهش داده با این‌همه اغلب به قیمت‌های بالاتر منجر شده است. اوپک در فاصله سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ از دخالت دست کشید و بازار را به حال خود رها کرد که نتیجه آن نوسانات شدید قیمت، بی‌ثباتی و ابهام بود.

بازگشت به مدیریت در اواخر سال ۲۰۱۶، ثبات را به میزان زیادی به بازار بازگرداند و همزمان قیمت‌ها را افزایش داد. و این کاهش تولید که با مشارکت روسیه و سایر تولیدکنندگان غیراوپک تقویت شد، از نظر روانی و همچنین میزان عرضه بازار را تحت تاثیر قرار داد.

یک توافق دائمی، سطح ثبات را گسترش خواهد کرد. البته این به معنای آن نیست که نوسان اتفاق نخواهد افتاد اما احتمالا نوسان کمتری نسبت به وضعیتی که در آن تولیدکنندگان از همکاری دست بکشند، وجود خواهد داشت.

افزایش تولید شیل آمریکا، برنامه‌های این تولیدکنندگان را پیچیده می‌کند اما از سوی دیگر، آنها را وادار می‌کند پس از توافق فعلی همچنان به همکاری ادامه دهند. دنیایی که در آن آمریکا یک میلیون بشکه در روز در مدت یک سال به میزان عرضه اضافه می‌کند، دنیایی خواهد بود که توجه اوپک به سطح تولید برای اجتناب از یک ریزش قیمت دیگر حیاتی خواهد بود.

وزیر انرژی امارات اظهار کرده دلیلی نمی‌بیند که همکاری تولیدکنندگان در آینده ادامه پیدا نکند و این امر به چارچوبی منوط است که به همراه دبیرکل اوپک ارایه داده می‌شود تا توافق معقولی را برای همه تضمین کند.

در حال حاضر پایبندی اوپک به توافق کاهش تولید بالای ۱۰۰ درصد مانده و همه نشانه‌ها به تداوم همکاری تا پایان سال ادامه دارد. برخی از بانک‌های سرمایه‌گذاری و تحلیلگران بازار پیش‌بینی کرده‌اند اوپک به سطح بالاتر از هدفش برای متعادل کردن بازار دست پیدا می‌کند. خالد الفالح، وزیر نفت عربستان سعودی اظهار کرده که گروه اوپک و غیراوپک به ادامه محدودیت تولید ادامه می‌دهند حتی اگر به معنای محدودتر شدن عرضه در بازار باشد.