ساکنان ساختمان‌های فرسوده احساس تعلیق می‌کنند

یک روان‌شناس گفت: زمانبر شدن و فرسایشی شدن احیای بافتهای فرسوده ممکن است اثرات نامطلوبی را بر روی ساکنان این مناطق بگذارد.

مصطفی فروتن با اشاره به اینکه بافتهای فرسوده تاثیرات روان‌شناختی و جدی بر ساکنان این مناطق می‌گذارد گفت: نخستین تاثیر زندگی در بافتهای فرسوده احساس معلق بودن و سردرگمی است به این معنی که افرادی که در بافتهای فرسوده زندگی می‌کنند همواره این احساس معلق بودن را دارند که قرار است از اینجا بروند.

وی افسردگی را از دیگر تاثیرات زندگی در بافت‌های فرسوده اعلام کرد وافزود: پرخاشگکری از واکنشهایی است که از ادامه افسردگی به وجود می‌آید از همین رو ممکن است افراد پرخاشگری در فضای بافتهای فرسوده وجود داشته باشد.
فروتن با اشاره به اینکه مناطق بافتهای فرسوده معمولا فضاهای جرم خیز و آسیب زا هستند افزود: از همین رو در این مناطق افرادی وجود دارند که درگیر آسیب‌های اجتماعی هستند.
فروتن با بیان اینکه فضای تهدید اجتماعی در مناطق بافتهای فرسوده زیاد است افزود: همین مسئله باعث می‌شود که افراد از زندگی در این مناطق احساس نا‌امنی داشته باشند.
این روان‌شناس به تاثیرات جسمی زندگی در بافتهای فرسوده اشاره کرد و افزود: به دلیل قدیمی بودن و فرسوده بودن مناطق اغلب ساکنان مشکلات تنفسی دارند که معمولا این مشکلات تنفسی به دلیل غبار‌ها و گرد و خاک‌های ناشی از ساخت و سازهای جدید و هم غبار کهنگی بنا‌ها و ساختمانهای قدیمی در این مناطق است.
به گفته این روان‌شناس مشکلات پوستی از دیگرتاثیرات زندگی در مناطق با فتهای فرسوده است.
فروتن عدم احساس مطلوب روانی را از دیگر تاثیرات زندگی در بافت فرسوده اعلام کرد و افزود: عدم احساس عزت نفس کافی که همواره این فکر بوجود می‌آید که از نُرم و استاندارد‌های اجتماعی پایین‌تر است از دیگر تاثیرات زندگی در بافت فرسوده است.
این روان‌شناس تاکید کرد: وقتی از فضایی به عنوان بافت فرسوده نام می‌بریم تاثیر رویکرد نظام مهندسی در آن منطقه مد نظر است یعنی منطقه از نظر استحکام، قابلیت بودن ندارد و باید تخریب و نوسازی شود.
وی ادامه داد: وقتی از زندگی در بافتهای فرسوده صحبت می‌کنیم نباید این تلقی بوجود آید که ساکنان آن منطقه لزوما انسان‌های بدی هستند چرا که ما شاهد حضور و زندگی افراد برجسته‌ای در مناطق قدیمی و بافتهای فرسوده هستیم.
فروتن باتاکید بر اینکه تاثیرات نا‌مطلوب زندگی در بافتهای فرسوده ناشی از زمان بر و فرسایشی شدن احیای این بافت‌ها است افزود: طولانی شدن پروسه ساخت و ساز دراین مناطق تاثیرات روانی و رفتاری ممکن است بر روی فرد بگذارد به این معنی که وقتی فرد درجایی زندگی می‌کند که هر روز یک صدای مهیب یا صدای تخریب‌های متوالی، گرد و غباری که ناشی از ماشین‌های باربری و صنعتی که برای خاک برداری استفاده می‌شود معمولا احساس خوبی در افراد ایجاد نمی‌کند.