اسرائیل به زودی عملیات نظامی در اسرائیل راه می اندازد. نه حمله ای از پیش تعیین شده به کاروان یا کارخانه تسلیحاتی، بلکه همزمان به تولیدات موشکی و سایت های پرتاب موشک حزب الله. این حمله همزمان یا بلافاصله بعد از ترور چند فرمانده عملیاتی مشهور حزب الله انجام خواهد شد.
اسرائیل به زودی عملیات نظامی در اسرائیل راه می اندازد. نه حمله ای از پیش تعیین شده به کاروان یا کارخانه تسلیحاتی، بلکه همزمان به تولیدات موشکی و سایت های پرتاب موشک حزب الله. این حمله همزمان یا بلافاصله بعد از ترور چند فرمانده عملیاتی مشهور حزب الله انجام خواهد شد. سازمان حزب الله به طور قطع با پرتاب سنگین موشک به شهرهای پرجمعیت در اسرائیل واکنش نشان خواهد داد و حماس نیز به سهم خود در جنوب این کار را انجام می دهد. ما هفته گذشته مطلع شدیم که یک سامانه رهگیر موشک به عنوان بخشی از مانور نظامی مشترک ارتش اسرائیل و ارتش ایالات متحده در سراسر اسرائیل مستقر شده است. واشنگتن همین حالا چراغ سبز داده است و این را می شود از مقاله اخیر توماس فریدمن، مجیز نویس سیاست خارجی آمریکا دریافت.
در این رویداد از پیش تنظیم شده، آنها که مقاله نویس اسرائیل هستند یک حرف دارند: ایران و حزب الله از خط قرمز عبور کرده اند و اگر روسیه به مثابه حامی آنها، نتواند مهارشان کند (مساله بغرنج هماهنگی امنیتی روسیه – اسرائیل ) اسرائیل دست به حمله ای سخت خواهد زد (و این حمله به این خاطر است که روسیه نتوانسته ایران و حزب الله را مهار کند). لیبرمن وزیر دفاع اسرائیل وعده داده است که "تمام اهالی بیروت در پناهگاه ها پنهان خواهند شد" و نفتالی بنت از وزرای کابینه قول داده است که "لبنان تقاص پس خواهد داد." (تهدیدی آشکار مبنی بر به راه افتادن جنایت جنگی). به طور قطع این بهترین زمان برای ژنرال های بازنشسته است تا آزادانه به حرف بیایند. سرلشگر نوام تیبون گفته است "ارتش اسرائیل قرار است قدرت زیادی به خرج دهد. مکان هایی در لبنان تقریبا نابود خواهد شد." سرلشگر امیرام لوین نیز آتش دیگری به راه انداخته است: "لبنان با خاک یکسان خواهد شد."
این بار از کدام "خط قرمز" عبور شده است؟ اسرائیل می گوید تاسیس کارخانه ساخت موشک ایران در خاک لبنان. تا جایی که من خاطرم هست، اسرائیل دست کم سه کارخانه تولید موشک هدایت شونده دارد. (رافائل، آی اِی آی و البیت) اما ظاهرا این بستر کافی برای حمله به لبنان را مهیا نمی سازد. این مقدمه سازی ها صرفا به نفع اسرائیل است. اسرائیل مدت ها است به همسایگان خود در خصوص خرید تسلیحات (موشک های دوربرد یا هدایت شونده) هشدار داده و مراقب است که کاروان هایی که این دست تسلیحات را به لبنان منتقل می کنند را نابود سازد. این چیزی نیست جز خلاصه ای از اورول (اشاره به رمان های جورج اورول).
هیچ "توازنی" میان دقت موشک های اسرائیلی و موشک هایی که در دست حزب الله است وجود ندارد. موشک هایی که " توازن قوا را برهم می زند" و در دستان حزب الله است در واقع توزان را بر قرار می سازد. اما توازن واقعی میان قدرت بازدارندگی حزب الله و قدرت بازدارندگی اسرائیل برای افسران عالی رتبه در ساختار دفاعی اسرائیل تصوری غیر قابل تحمل است. بنابراین بمباران هر نشانه ای از تسلیحاتی که "توازن قوا ( کنونی) را بر هم بزند" واجب است. حمله با این نیت طراحی شده که توازن کنونی میان دو طرف را نابود کند. این چرخه برای اسرائیل خود- ویرانگر است.
پس از سال ها انبار کردن تسلیحات نظامی، که بودجه شهروندان را تلف کرده و کاری جز "بازدارندگی" نکرده است، چهره های سیاسی تازه در هر دو طرف مرز قد علم کرده اند که ایده ای جدید دارند که شاید می شود با ارتش کوچک تر همین آرامش را به دست آورد. شاید می شود توافق ترک تخاصم امضا کرد و تمام این موشک های پر زرق و برق اسرائیل را در موزه ها نگهداری کرد؟ البته سناریویی خیالی است و بزرگترین نقص اش این است که شهروندان در آن قربانی نمی شوند. خونی بیهوده روی زمین نمی ریزد، آتش و دود به راه نخواهد افتاد و خون از سرها بیرون نخواهد زد.
در این رویداد از پیش تنظیم شده، آنها که مقاله نویس اسرائیل هستند یک حرف دارند: ایران و حزب الله از خط قرمز عبور کرده اند و اگر روسیه به مثابه حامی آنها، نتواند مهارشان کند (مساله بغرنج هماهنگی امنیتی روسیه – اسرائیل ) اسرائیل دست به حمله ای سخت خواهد زد (و این حمله به این خاطر است که روسیه نتوانسته ایران و حزب الله را مهار کند). لیبرمن وزیر دفاع اسرائیل وعده داده است که "تمام اهالی بیروت در پناهگاه ها پنهان خواهند شد" و نفتالی بنت از وزرای کابینه قول داده است که "لبنان تقاص پس خواهد داد." (تهدیدی آشکار مبنی بر به راه افتادن جنایت جنگی). به طور قطع این بهترین زمان برای ژنرال های بازنشسته است تا آزادانه به حرف بیایند. سرلشگر نوام تیبون گفته است "ارتش اسرائیل قرار است قدرت زیادی به خرج دهد. مکان هایی در لبنان تقریبا نابود خواهد شد." سرلشگر امیرام لوین نیز آتش دیگری به راه انداخته است: "لبنان با خاک یکسان خواهد شد."
این بار از کدام "خط قرمز" عبور شده است؟ اسرائیل می گوید تاسیس کارخانه ساخت موشک ایران در خاک لبنان. تا جایی که من خاطرم هست، اسرائیل دست کم سه کارخانه تولید موشک هدایت شونده دارد. (رافائل، آی اِی آی و البیت) اما ظاهرا این بستر کافی برای حمله به لبنان را مهیا نمی سازد. این مقدمه سازی ها صرفا به نفع اسرائیل است. اسرائیل مدت ها است به همسایگان خود در خصوص خرید تسلیحات (موشک های دوربرد یا هدایت شونده) هشدار داده و مراقب است که کاروان هایی که این دست تسلیحات را به لبنان منتقل می کنند را نابود سازد. این چیزی نیست جز خلاصه ای از اورول (اشاره به رمان های جورج اورول).
هیچ "توازنی" میان دقت موشک های اسرائیلی و موشک هایی که در دست حزب الله است وجود ندارد. موشک هایی که " توازن قوا را برهم می زند" و در دستان حزب الله است در واقع توزان را بر قرار می سازد. اما توازن واقعی میان قدرت بازدارندگی حزب الله و قدرت بازدارندگی اسرائیل برای افسران عالی رتبه در ساختار دفاعی اسرائیل تصوری غیر قابل تحمل است. بنابراین بمباران هر نشانه ای از تسلیحاتی که "توازن قوا ( کنونی) را بر هم بزند" واجب است. حمله با این نیت طراحی شده که توازن کنونی میان دو طرف را نابود کند. این چرخه برای اسرائیل خود- ویرانگر است.
پس از سال ها انبار کردن تسلیحات نظامی، که بودجه شهروندان را تلف کرده و کاری جز "بازدارندگی" نکرده است، چهره های سیاسی تازه در هر دو طرف مرز قد علم کرده اند که ایده ای جدید دارند که شاید می شود با ارتش کوچک تر همین آرامش را به دست آورد. شاید می شود توافق ترک تخاصم امضا کرد و تمام این موشک های پر زرق و برق اسرائیل را در موزه ها نگهداری کرد؟ البته سناریویی خیالی است و بزرگترین نقص اش این است که شهروندان در آن قربانی نمی شوند. خونی بیهوده روی زمین نمی ریزد، آتش و دود به راه نخواهد افتاد و خون از سرها بیرون نخواهد زد.
منبع : دیپلماسی ایرانی
ارسال نظر
