یک) پدیده نوظهوری است. بنابراین باید تمرین کنیم که چطور باید از آن استفاده کنیم.چقدر هم سخت است، پدیده یادگیری.
دو)حُسن بزرگ وایبر: اگر اینترنت نامحدود داشته باشید،رایگان است. بنابراین برای مسیج دادن و تماس تلفنی عالی است.
سه) ایراد بزرگ وایبر: در مواردی که رایگان است،میتوانیم خودمان را خفه کنیم.
چهار)درست کردن گروه کاری است که بعضی ها هر روز، روزی سه نوبت انجام میدهند.
پنج)ادد کردن شما به یک گروه، بی اطلاع و خواست شما، همان تگ فیسبوک است.خواهش هم فایده ندارد.
شش)ایراد بزرگ: هر کس از راه میرسد میتواند نام گروه را عوض کند!
هفت) طبق یک آمار تایید نشده،95 درصد متن وایبر اینهاست: سلام/سپاس/روز شما بخیر/کجایی؟/ من رفتم بخوابم
هشت) باید یاد بگیریم برای حرف زدن با یک نفر، پیام خصوصی بدهیم.گفتگوی جمعی یعنی گفتگوی جمعی.
نه) قهر کردن و از گروه رفتن ها، همان آنفرند و بلاک فیسبوک است و ما هم همان آدمها هستیم.
ده) هر چیز میخوانیم (یا نمیخوانیم) در همه 123گروهی که عضو هستیم، شیر میکنیم.
یازده) مهم شیر کردن است.مهم نیست که خبر ، درست است یا اصلن با عقل سازگار است یا نه.(مثل فیسبوک)
دوازده )طبق یک آمار تایید نشده(!) از هر 50 عضو یک گروه، فقط 5 نفر در آن فعالند.
سیزده)وایبر امکان حذف پست فرستاده شده رو ندارد. با گفتن «ببخشین»، الزاما آبروی رفته باز نمیگردد.
چهارده)همیشه یک نفر هست که فضای یک گروه جدی را با کلیپ های دوربین مخفی نابود کند.
پانزده)همیشه یک نفر هست که فضای یک جمع شوخ را با گذاشتن یک متن بلند احساساتی از هم بپاشد.
شانزده)هر چند کلمه یک بار ،متن مان را میفرستیم. حوصله نذاریم متن مان را یکجا بفرستیم.
هفده) معیار ادب و بی ادبی هم فقط پسند خود ماست.حالا آشنا هیچ، غریبه هم سرمان نمیشود.
هجده)دمشان گرم کسانی که میدانند از استیکرها چطور خوب و بجا استفاده کنند .
نوزده)امکان پیام صوتی وایبر عالی است.(مسئولان فضاهای دیگر مجازی رسیدگی کنند)
بیست) وایبر نوعی فیسبوک جمع وجور و سیّار است.خوراک استفاده در مترو، در کلاس درس،در اداره، و خلاصه هر جا که «قرار بوده» کار کنیم.
وبلاگ منوچهر اکبر لو
