تنش ها بین اسرائیل و ایران به کجا می‌رسد؟

 رای الیوم نوشت: در هر دیدار نتانیاهو با پوتین، رئیس جمهور روسیه می داند که اسرائیل علاوه بر توانایی های نظامی پیشرفته، ابزار قدرتمندی در اختیار دارد و روابط مستحکمی با دولتهای خلیج فارس برقرار کرده است که می تواند با استفاده از به خدمت گرفتن سرمایه های عربی، راه جدیدی را در سوریه در پیش گرفته و بر طرح روسیه در آن، تاثیر بگذارد.

این روزنامه عرب زبان آورده است: حمله اسرائیل  در تاریخ 6فوریه 2018 به دمشق، نشان داد که صهیونیستها هنوز قادر به دیکته تاکتیکهای خود بر پوتین هستند؛ چرا که در مقابل، پوتین هم قصد استفاده از برگه اسرائیلی را دارد. رئیس جمهور روسیه در پی آن است که از دو مهره ترکیه و اسرائیل برای اهداف خود در سوریه، به همراه ایران و یا نظام اسد، استفاده کند. وی نمی خواهد ترکیه یا اسرائیل را از دست بدهد و یا اینکه این دو روسیه را به بهایی ارزان بفروشند و به سمت امریکا متمایل شوند. پوتین به دنبال آن است که منافعی حیاتی برای اینها در هماهنگی با روسیه باقی بماند؛ چه اکنون که زمان انتخابات است و چه در آینده در سایه رقابت روسیه با آمریکا.

پوتین با ورقه کردی مانور می دهد و آنها را مجازات می کند، به این دلیل که به آمریکا پناه برده اند، اما همزمان در بازگشت را نیز برایشان باز گذاشته است. روسیه، به ایران در مورد اسرائیل هشدار می دهد و به اسرائیل در مورد ایران. در ادامه راه را برای آنها می گشاید تا قواعد بازی روسیه را به طور کامل قبول کنند.

اسرائیل از این مسئله روسیه در سوریه آگاه است و از همین باب وارد معرکه می شود، پس به پوتین می گوید بگذار با ایران مقابله کنیم، هم ما از این امر بهره می بریم و هم شما! رئیس جمهور روسیه با این درخواست موافقت می کند. در همین زمان، ایران به او می گوید اجازه بده یک مرکز ثقل نظامی علیه اسرائیل بنا کنیم، هم شما سود می کنید و هم ما؛ پوتین با این خواسته نیز موافقت می کند؛ حداقل تا کنون چنین بوده است. ترکیه نیز از پوتین می خواهد اجازه ضربه زدن به کردها را به آن بدهد، تا این اقدام برای هر دو دولت مفید باشد. در مقابل، ترکیه مانند اسرائیل متعهد می شود که وارد ائتلاف با دولتهای خلیج فارس و یا امریکا نشده و اعمالی متناقض با منافع روسیه انجام ندهد!

در این میان، معرکه بین ایران و اسرائیل واقعا پیچیده است؛ برای اولین بار اسرائیل با یک تفکر برنامه ریزی تاریخی مواجه شده است؛ صهیونیستها می دانند که تفکر حزب الله، هر اندازه که تناقضهای موجود در برابر آن بزرگ باشد، یک تفکر سازماندهی شده است که می تواند با پیچیدگیهای موجود فائق آید؛ همانطور که در مورد ایران چنین است؛ تهران بدون شک از عقلانیتی برنامه ریزی شده و منظم برخوردار است که نظیر آن نزد صدام، مقاومت فلسطین، وهابی های سیاسی، سلفی های جهادی و سیاسی اخوان المسلمین موجود نیست.