یوسف دانش صدیق‌کارنامه پرباری دارد و به عنوان تصویربردار با کارگردانان زیادی که اولین کارهای خود را ساخته‌اند، همکاری کرده اولین‌هایی که در خاطره‌ها مانده است؛ آثاری مانند «شهر من شیراز» به کارگردانی امین تارخ، سلطان و شبان ساخته داریوش فرهنگ، حکایت مسافر گمنام به تهیه‌کنندگی داوود میرباقری، کارگاه هنر به کارگردانی مهدی هاشمی و...
یوسف دانش صدیق‌کارنامه پرباری دارد و به عنوان تصویربردار با کارگردانان زیادی که اولین کارهای خود را ساخته‌اند، همکاری کرده اولین‌هایی که در خاطره‌ها مانده است؛ آثاری مانند «شهر من شیراز» به کارگردانی امین تارخ، سلطان و شبان ساخته داریوش فرهنگ، حکایت مسافر گمنام به تهیه‌کنندگی داوود میرباقری، کارگاه هنر به کارگردانی مهدی هاشمی و...دانش‌صدیق بعد از پیروزی انقلاب به عنوان تصویربردار در جماران محل اقامت امام راحل مشغول به کار می‌شود و چند سالی هم در حسینیه امام خمینی (ره) سخنرانی‌‌های رهبر معظم انقلاب را پوشش می‌دهد. با این تصویربردار باسابقه درباره روزهای انقلاب و سادهزیستی امام راحل در جماران هم صحبت شدیم.
روز 12 بهمن در مسیر حرکت امام(ره) از فرودگاه تا بهشت زهرا چه دیدید که در ذهن‌تان باقی مانده است؟
در روزهای قبل از پیروزی انقلاب برخی از نیروهای سازمان به انقلابیون پیوستند اما تعدادمان زیاد نبود مثلا روز 12 بهمن به سختی 9 تصویربردار پیدا کردیم که به عنوان تصویربردار در سه واحد سیار حضور داشته باشند. آنچه که من آن روز دیدم به نظرم در دنیا بی‌نظیر بود؛ جمعیت آنقدر زیاد بود که حرکت ماشین حامل امام(ره) و واحد سیار مختل شده بود.محافظ ویژه‌ای وجود نداشت و مردم خودشان از امام خمینی (ره) محافظت می‌کردند. در بهشت زهرا آنقدر جمعیت زیاد شد که بلیزری که امام داخل آن بودند، خاموش شد و از حرکت ایستاد و قرار شد ایشان را با هلیکوپتر به محل سخنرانی ببرند. چند نفر از همراهان ایشان با ترفندی مردم را از خودرو دور کرده و امام را سوار هلیکوپتر کردند و به محل سخنرانی بردند.مردم آنقدر شور و هیجان داشتند که نمی‌توان آن را وصف کرد.انرژی امام خمینی (ره) آنقدر مثبت و بالا بود که همه جمعیت را به وجد آورده بود.
آن زمان چند ساله بودید؟
24 ساله بودم.
جوان و با شور انقلابی؟
انقلابی جوانانی بودند که از انقلاب دفاع کردند، به جبهه رفتند و جانشان را فدای انقلاب و کشور کردند.
بعد از پیروزی انقلاب به تلویزیون برگشتید؟
ما روز 12 بهمن در بهشت زهرا بودیم که خبر دادند ساواک پخش را گرفته و افرادی که در پخش بودند و تصاویر ورود امام را پخش می‌کردند، دستگیر کرده! به تلویزیون نیایید که شما را هم دستگیر خواهند کرد. چند روزی حتی به خانه هم نرفتیم و پنهان شدیم تا انقلاب به پیروزی رسید و ما به سازمان برگشتیم و کارمان را شروع کردیم.
چطور شد که به عنوان تصویربردار جماران و محل اقامت امام(ره) انتخاب شدید؟
من عضو تولید شبکه یک بودم و با همه واحدها همکاری می‌کردم. وقتی امام راحل برای اقامت به جماران رفتند، ما هم به عنوان تصویربردار در جماران مستقر شدیم. هر روز صبح به جماران می‌رفتیم اگر برنامه‌ای بود که ضبط می‌کردیم و اگر نبود به سازمان برمی‌گشتیم و کارهای دیگر را تصویربرداری می‌کردیم. بعد از این‌که امام به رحمت خدا رفتند من و چند نفر دیگر از همکارانم برای پوشش تصویری مراسم حسینیه امام خمینی(ره) به آنجا رفتیم و من حدود 10 سال آنجا بودم.
سادهزیستی امام خمینی (ره) زبانزد خاص و عام است. شما در سال‌هایی که در جماران بودید از این سادهزیستی ایشان خاطره‌ای دارید؟
یادم هست زمانی که ادوارد شواردنادزه، وزیر امورخارجه وقت شوروی سابق برای دیدار با امام به جماران آمد، او را به اتاق امام خمینی (ره) بردند که یک فرش و کاناپه ساده داشت. من با چشم خودم دیدم که بشدت می‌لرزید! سادهزیستی امام او را بهت‌زده کرده بود و او قرار بود با شخصیتی صحبت کند که علنا شعار مرگ بر آمریکا را در ایران طنین‌انداز کرده و بُت آمریکا را شکسته بود. آقای احمد سکوتره از گینه بیسائو هم که به دیدار امام آمد، هیبت ایشان او را هم گرفته بود و همه این تصاویر ضبط شده و در آرشیو صدا و سیما موجود است.
امام خمینی (ره) بسیار مهربان بود. بیشتر کارهایشان را خودشان انجام می‌دادند.زمان موشک‌باران به پناهگاه نمی‌رفتند و در حیاط پشتی جماران می‌ایستادند و سربازانی را که پشت ضد‌هوایی‌ها بودند نگاه می‌کردند. حاج حسن آقا با پسر مرحوم حاج آقا توسلی هم‌بازی بودند و به جماران زیاد رفت و آمد می‌کردند. ما گاهی برای تست رنگ دوربین و تصویر از آنها فیلم می‌گرفتیم.امام خمینی (ره) خیلی روی تغذیه سالم تاکید داشتند و غذاهای ساده و مفید می‌خوردند. به نظرم امام‌خمینی(ره) را اصلا نمی‌توان با هیچکس در دنیا مقایسه کرد. وقتی هیات دولت به دیدار ایشان می‌آمدند بشدت از همه سوال می‌کردند و پیگیر کارها بودند و اصلا نمی‌پذیرفتند که وزیر یا مسئولی بگوید که فلان کار را نتوانستیم انجام بدهیم ! بشدت به همه موضوعات و اتفاقات اشراف داشتند و از همه کشور و اتفاقات دنیا خبر داشتند.همه روزنامه‌ها را می‌خواندند و پیگیر اخبار بودند و از اطرافیان خود می‌خواستند که همه اخبار را به اطلاع ایشان برسانند. در یک کلام فقط می‌توانم بگویم امام خمینی (ره)، انسان و رهبری بی‌نظیر بودند.
روز 12 بهمن در مسیر حرکت امام(ره) از فرودگاه تا بهشت زهرا چه دیدید که در ذهن‌تان باقی مانده است؟
در روزهای قبل از پیروزی انقلاب برخی از نیروهای سازمان به انقلابیون پیوستند اما تعدادمان زیاد نبود مثلا روز 12 بهمن به سختی 9 تصویربردار پیدا کردیم که به عنوان تصویربردار در سه واحد سیار حضور داشته باشند. آنچه که من آن روز دیدم به نظرم در دنیا بی‌نظیر بود؛ جمعیت آنقدر زیاد بود که حرکت ماشین حامل امام(ره) و واحد سیار مختل شده بود.محافظ ویژه‌ای وجود نداشت و مردم خودشان از امام خمینی (ره) محافظت می‌کردند. در بهشت زهرا آنقدر جمعیت زیاد شد که بلیزری که امام داخل آن بودند، خاموش شد و از حرکت ایستاد و قرار شد ایشان را با هلیکوپتر به محل سخنرانی ببرند. چند نفر از همراهان ایشان با ترفندی مردم را از خودرو دور کرده و امام را سوار هلیکوپتر کردند و به محل سخنرانی بردند.مردم آنقدر شور و هیجان داشتند که نمی‌توان آن را وصف کرد.انرژی امام خمینی (ره) آنقدر مثبت و بالا بود که همه جمعیت را به وجد آورده بود.
آن زمان چند ساله بودید؟
24 ساله بودم.
جوان و با شور انقلابی؟
انقلابی جوانانی بودند که از انقلاب دفاع کردند، به جبهه رفتند و جانشان را فدای انقلاب و کشور کردند.
بعد از پیروزی انقلاب به تلویزیون برگشتید؟
ما روز 12 بهمن در بهشت زهرا بودیم که خبر دادند ساواک پخش را گرفته و افرادی که در پخش بودند و تصاویر ورود امام را پخش می‌کردند، دستگیر کرده! به تلویزیون نیایید که شما را هم دستگیر خواهند کرد. چند روزی حتی به خانه هم نرفتیم و پنهان شدیم تا انقلاب به پیروزی رسید و ما به سازمان برگشتیم و کارمان را شروع کردیم.
چطور شد که به عنوان تصویربردار جماران و محل اقامت امام(ره) انتخاب شدید؟
من عضو تولید شبکه یک بودم و با همه واحدها همکاری می‌کردم. وقتی امام راحل برای اقامت به جماران رفتند، ما هم به عنوان تصویربردار در جماران مستقر شدیم. هر روز صبح به جماران می‌رفتیم اگر برنامه‌ای بود که ضبط می‌کردیم و اگر نبود به سازمان برمی‌گشتیم و کارهای دیگر را تصویربرداری می‌کردیم. بعد از این‌که امام به رحمت خدا رفتند من و چند نفر دیگر از همکارانم برای پوشش تصویری مراسم حسینیه امام خمینی(ره) به آنجا رفتیم و من حدود 10 سال آنجا بودم.
سادهزیستی امام خمینی (ره) زبانزد خاص و عام است. شما در سال‌هایی که در جماران بودید از این سادهزیستی ایشان خاطره‌ای دارید؟
یادم هست زمانی که ادوارد شواردنادزه، وزیر امورخارجه وقت شوروی سابق برای دیدار با امام به جماران آمد، او را به اتاق امام خمینی (ره) بردند که یک فرش و کاناپه ساده داشت. من با چشم خودم دیدم که بشدت می‌لرزید! سادهزیستی امام او را بهت‌زده کرده بود و او قرار بود با شخصیتی صحبت کند که علنا شعار مرگ بر آمریکا را در ایران طنین‌انداز کرده و بُت آمریکا را شکسته بود. آقای احمد سکوتره از گینه بیسائو هم که به دیدار امام آمد، هیبت ایشان او را هم گرفته بود و همه این تصاویر ضبط شده و در آرشیو صدا و سیما موجود است.
امام خمینی (ره) بسیار مهربان بود. بیشتر کارهایشان را خودشان انجام می‌دادند.زمان موشک‌باران به پناهگاه نمی‌رفتند و در حیاط پشتی جماران می‌ایستادند و سربازانی را که پشت ضد‌هوایی‌ها بودند نگاه می‌کردند. حاج حسن آقا با پسر مرحوم حاج آقا توسلی هم‌بازی بودند و به جماران زیاد رفت و آمد می‌کردند. ما گاهی برای تست رنگ دوربین و تصویر از آنها فیلم می‌گرفتیم.امام خمینی (ره) خیلی روی تغذیه سالم تاکید داشتند و غذاهای ساده و مفید می‌خوردند. به نظرم امام‌خمینی(ره) را اصلا نمی‌توان با هیچکس در دنیا مقایسه کرد. وقتی هیات دولت به دیدار ایشان می‌آمدند بشدت از همه سوال می‌کردند و پیگیر کارها بودند و اصلا نمی‌پذیرفتند که وزیر یا مسئولی بگوید که فلان کار را نتوانستیم انجام بدهیم ! بشدت به همه موضوعات و اتفاقات اشراف داشتند و از همه کشور و اتفاقات دنیا خبر داشتند.همه روزنامه‌ها را می‌خواندند و پیگیر اخبار بودند و از اطرافیان خود می‌خواستند که همه اخبار را به اطلاع ایشان برسانند. در یک کلام فقط می‌توانم بگویم امام خمینی (ره)، انسان و رهبری بی‌نظیر بودند.
منبع : جام جم
ارسال نظر
