يكي دو ماه پيش در جشنواره‌اي سينمايي خارج از ايران براي ديدن فيلمي ايراني رفته بودم، باور كنيد كه وضعيت لباس بازيگر محترم فيلم - كه اتفاقا از هنرمندان مقبول سينماست - به قدري نامتجانس با يك مجلس رسمي بود كه حتي غيرايرانيان - كه به تصور ما در اين امور سهل‌گير‌تر هستند - را به تعجب واداشته بود.
روزنامه اعتماد نوشت:چندی پیش در شرایطی که بیشتر مردم و جناح‌های سیاسی بر لزوم همراهی با دولت و یکدیگر برای حل مشکلات سخن می‌گفتند ناگهان چند تن از سلبریتی‌های محترم هشتگ «من پشیمانم» راه انداختند!اگر سلبريتي‌ها اصرار دارند كه در عرصه‌هاي مختلف فعاليت كنند آيا بهتر نيست كه اين مقبوليت اجتماعي را كه در اثر توجه مردم ايران به رسانه‌ها و به ويژه به سينما به دست آمده را به نحوي خرج كنند كه منفعتي ملي را سبب ساز شوند؟ بهتر نيست به جاي غرولند دايمي و از منظر بالاتر نگاه كردن و درس دادن به مردم عادي، اين قابليت صرف اصلاح رفتارهاي اجتماعي، به وجود آمدن جنبش‌هاي اصلاح مصرف و عزم ملي براي توسعه شود؟
از نكات ديگر كه سخت براي من محل پرسش است، چگونه مي‌شود افرادي كه آفريننده زيبايي‌هاي بصري هستند و كارشان با آراستن صحنه و لباس بازيگران و ساختن و پرداختن قاب‌هاي زيباي تصويري است، تا اين حد نسبت به نظم و ترتيب و آراستگي و لباسي كه به بر مي‌كنند بي‌اهميت باشند. آيا صرف هنرپيشگي يا از اصناف ديگر سينمايي بودن مجوز لازم براي آن است كه هر چيزي را به بر كنيم و در مراسمي رسمي - بزرگ‌ترين رويداد سينمايي كشور - شركت كنيم؟
يكي دو ماه پيش در جشنواره‌اي سينمايي خارج از ايران براي ديدن فيلمي ايراني رفته بودم، باور كنيد كه وضعيت لباس بازيگر محترم فيلم - كه اتفاقا از هنرمندان مقبول سينماست - به قدري نامتجانس با يك مجلس رسمي بود كه حتي غيرايرانيان - كه به تصور ما در اين امور سهل‌گير‌تر هستند - را به تعجب واداشته بود.
اگر مردمان عادي آداب معمول را در سلوك اجتماعي خويش رعايت نكنند، ايراد چنداني بر آنها وارد نيست زيرا تاثير آنها محدود است، اما هنرپيشه‌اي كه در نقطه تمركز توجه اجتماع قرار دارد، آيا مي‌تواند به سادگي و به سبب متفاوت بودن دست به كارهايي بزند كه از هيچ سو پسنديده نيست و فقط منجر به قباحت‌زدايي از برخي رفتارها مي‌شود؟
در كجاي دنيا و در كدام جشنواره سينمايي، بازيگر و كارگردان و مجري يك برنامه پر بيننده تلويزيوني روي فرش قرمز مي‌خوابد يا پاهايش را به نرده‌ها تكيه مي‌دهد و دراز مي‌كشد تا از او عكس بگيرند؟ اين حركات بر پايه كدام الگوي اخلاقي پسنديده و مقبول است؟ آيا هنرمندان نبايد الگوي مناسب و محترمانه‌اي از ادب و شخصيت از خود به جاي گذارند؟ يا حداقل رفتار معقولانه‌اي در رويدادي ملي پيشه كنند؟ دراز كشيدن بر فرش قرمز، به سخره گرفتن رويداد است يا به هيچ گرفتن مردمي كه آنجا ايستاده‌اند؟
ارسال نظر
