نمره گزارشگران جام جهانی از مخاطبان

صداوسیما همچنین قصد داشت در این دوره از مسابقات جام‌جهانی همانند دوره‌های قبل، گزارشگری را به برزیل اعزام کند تا ببینندگان تلویزیون بتوانند از نمایی فراتر از قاب تلویزیون در جریان اتفاقات بازی تیم ملی کشورمان قرار بگیرند اما در نهایت این هدف محقق نشد تا مزدک میرزایی به عنوان گزارشگر اعزامی به برزیل، به بازی اول ایران نرسید و بازی دوم ایران مقابل آرژانتین را یک نیمه گزارش کرد و بازی سوم را هم از دست داد.

«عادل فردوسی‌پور یک سر و گردن از گزارشگران بازی‌های جام جهانی 2014 بالاتر بود»، «گزارشگران ایرانی در جام‌جهانی امسال به هیچ یک از استعدادهای جهانی نزدیک نبودند»، «گزارشگران جوان ادای فردوسی‌پور را درمی‌آوردند و صدایشان را عجیب و غریب می‌کنند تا نشان بدهند گزارشگر شده‌اند»، «تلویزیون برای گزارش بازی‌های جام‌جهانی خوب عمل کرد»، «مردم از گزارشگران تکراری خسته شده‌اند»، «تلویزیون به گزارشگران جوان‌تر پر و بال‌ دهد»، «همه گزارشگران نمره قبولی را گرفتند.»

آنچه در زیر می‌خوانید گزارش کامل نظرات مردمی از نحوه گزارشگر گزارشگران ایرانی در بازی‌های جام‌جهانی امسال است.

فردوسی‌پور از گفتار خشک و رسمی دور بود

در ابتدای این گزارش آقایی 40 ساله دارای مدرک کارشناسی مدیریت، درباره‌ی گزارش بازی‌های جام جهانی 2014 توسط گزارشگران ایرانی معتقد است: بین گزارشگران امسال جام‌جهانی عادل فردوسی‌پور مثل همیشه به خاطر تسلطی که به بازی داشت و همچنین داشتن ادبیاتی مناسب، خوب عمل کرد؛ به گونه‌ای که مثل همه گزارش‌هایش از گفتار خشک و رسمی یک گزارشگر فاصله گرفت. یکی از اتفاقات خوبی که امسال در بازی‌های جام جهانی رخ داد، قطع بازی‌ ایران و آرژانتین بود که در بخشی دچار مشکل شد و در نیمه دوم عادل فردوسی‌پور بازی را گزارش کرد که به نظرم 180 درجه گزارشگری وی با مزدک میرزایی تفاوت داشت.

وی سپس به گزارشگر گزارشگران در رادیو اشاره می‌کند و می‌گوید: در رادیو ورزش یکی از بازی‌ها را دنبال می‌کردم که گزارشگر آن آقایی به نام ارمنده بود که به نظرم با وجود اینکه بازی، میان دو تیم غیرمطرح انجام شد ولی به قدری شور و هیجان در گزارشش دخیل بود که در آن موقع از شب با وجود اینکه تصویر هم نداشت، شنونده را جذب خود می‌کرد.

او در پایان درباره‌ی برنامه «2014» فردوسی‌پور اینگونه اظهار نظر می‌کند: ویژه برنامه «2014 » که با اجرای عادل فردوسی‌پور همراه بود، برنامه خوب و جذبی بود و به نظرم برنامه‌ای بود که پخشش به موقع بود و برای بیننده جذابیت داشت.

تشبیه گزارش‌های خیابانی به بهرام شفیع

در ادامه یک کارشناس ارتباطات هم نظراتش را درباره‌ی گزارش گزارشگران اینگونه ارائه می‌دهد: به نظرم هیچ کدام از گزارشگرانمان نه امسال و نه سال‌های قبل به استتانداردهای جهانی نزدیک نبودند. از سال 90 تاکنون هفت دوره جام جهانی را دنبال کردم و واقعا احساس کردم که طی این مدت در گزارشگری پس‌رفت داشته‌ایم. یکی از مسائل برندهای ما در گزارشگری این است که بعضا گزارشگران بدون انگیزه هستند و معمولا خصوصیات منفی برایشان به یک امر بدیهی و حتا مزیت تبدیل شده است؛ به عنوان مثال عجیب و غریب حرف زدن برای گزارشگری مثل جواد خیابانی گویا به یک امتیاز تبدیل شده است که انگار خودش هم از این اتفاق راضی است! به نحوی که گزارش‌های وی همیشه مرا یاد آقای بهرام شفیع می اندازد که در دهه 60 و 70 همین روند را در پیش می‌گرفت.

وی سپس از نحوه‌ی گزارش مزدک میرزایی انتقاد می‌کند و می‌گوید: یکی از ایرادات پررنگ گزارشگری مزدک میرزایی در جام جهانی امسال بویژه در فینال مسابقات این بود که کاملا مشخص بود وی نسبت به کدام تیم حاضر در مسابقه تمایل داشت و این اتفاق به شکل افراطی در جریان بازی دیده می‌شد که به نظرم طبق همان ساتاندردهای فنی، نباید اینگونه باشد. این ایراد تا حدی بود که در بازی میان آرژانتین و آلمان، بعد از 20 دقیقه می‌توانستیم متوجه شویم که گزارشگر بازی طرفدار کدام تیم است، در حالی که این نقص بزرگی برای یک گزارشگر است.

این آقای 40ساله در ادامه نظراتش به نیروهای جدید گزارشگری در تلویزیون اشاره می‌کند و می‌گوید: در کمال تاسف نیروهای جدید گزارشگری‌مان به جای اینکه پدیده باشند و تفاوتی را عرضه کنند، ورژن دست چندم گزارشگران قدیمی ما هستند و انگار افراد گزارشگر می‌شوند چون صدایشان شبیه عادل فردوسی‌پور است! درحالی که این تفکر غلط است؛ هرچند که در صافی صداوسیما این قضیه اتفاق عجیبی نیست که اکنون به این نقطه رسیده‌ایم. یک مساله دیگری که در گزارشگری مطرح است، این است که انگار گزارشگران در نقاط دنیا نوع گزارشگری‌هایشان از نوع خاص منطقه‌ای و جغرافیایی تاثیر و نشان دارد و ما به دلیل اینکه یک هویت مستقل فرهنگی در تلویزیون نداریم، همیشه در سرگردانی به سر می‌بریم.

وی سپس درباره گزارش‌های عادل فردوسی‌پور در این دوره از بازی‌های جام‌جهانی خاطرنشان می‌کند: عادل فردوسی‌پور تاکنون یکی از با معلومات‌ترین و مطلع‌ترین گزارشگران ما بروز یافته است، در حالی که شاید وی حتی یک بار هم مطالعه دقیق در گزارشگری نداشته است.

فردوسی‌پور هزار دغدغه دارد

این کارشناس ارتباطات همچنین با اشاره به ضعف‌های گزارشگری پیمان یوسفی و جواد خیابانی در بازی‌های جام جهانی 2014 یادآور می‌شود: به نظرم پیمان یوسفی و جواد خیابانی در کار گزارشگری بد عمل می‌کنند و گزارش‌هایشان رفته رفته بدتر می‌شود؛ ضمن اینکه معیار گزارشگری مطلوب برای ما، نوع گزارش عادل فردوسی پور شده است که به اعتقاد من در چند سال اخیر روند نزولی داشته است و به نظر می‌رسد سال‌هاست روند صعودی در کارش نیست؛ چراکه فردوسی‌پور چند سالی است که علاوه بر مجری‌گری، تهیه‌کنندگی برنامه‌هایش را هم برعهده دارد وهزاران دغدغه دارد.

او در پایان صحبت‌هایش به ممیزی در بحث آنتن تلویزیون اشاره می‌کند و می‌گوید: ممیزی در بحث آنتن موجود است که صافی‌های مختلفی دارد و به نظرم این صافی‌ها بعضا روابط غیرضوابطی را می‌توانند دخیل کنند؛ بنابراین جا دارد بگویم روند مجری‌گری ما در تلویزیون از این قضیه خیلی لطمه خورده است اما نمی‌دانم گزارشگری ما نیز از این قضیه چقدر لطمه خورده که اگر یکی دلایل ضعف‌هایش این بوده باشد، حتما باید درمان شود.

چرا خیابانی حاشیه‌های بی‌جا را مطرح می‌کند؟

به گزارش ایسنا، در ادامه دانشجویی 24 ساله که در رشته مدیریت تحصیل می‌کند، نظراتش را در این زمینه اینگونه اظهار می‌کند: به نظرم از میان گزارشگران جام جهانی 2014 محمدرضا احمدی و عادل فردوسی‌پور خوب عمل کردند اما در مقابل مزدک میرزایی، جواد خیابانی و پیمان یوسفی خوب نبودند؛ به ویژه در نیمه اول بازی ایران و آرژانتین، مزدک میرزایی گزارش خوبی نداشت ولی از زمانی که فردوسی‌پور نیمه دوم بازی را در دست گرفت، تفاوت خیلی در نحوه بیان ایجاد شد. در مجموع از میان گزارشگران ایرانی، محمدرضا احمدی و فردوسی پور هیجان بیشتری داشتند و جواد خیابانی به عنوان گزارشگر همیشه حاشیه‌های بی‌جا ‌و غیرمرتبط را بیان می‌کرد اما در مقابل عادل فردوسی پور به حاشیه‌های مرتبط و به موقع اشاره می‌کرد.

***

در ادامه این گزارش مردمی، یک کارمند بانک هم در خصوص گزارش بازی‌های جام جهانی نظراتش را اینگونه بیان می‌کند: در مجموع گزارشگران ایرانی از لحاظ نوع بیان و دانشی که از آن برخودارند، کاملا مشخص بود که در سطح پایینی از گزارشگری قرار دارند؛ به عنوان مثال گزارشگری مثل جواد خیابانی در گزارش‌هایش اشتباهات زیادی می‌کند و پیمان یوسفی هم همیشه از ادبیات حماسی استفاده می‌کند در صورتی که در گزارشگری فوتبال نباید اینگونه عمل کند.

گزارشگر حق ندارد پرچم‌دار مردم باشد

وی در عین حال می‌گوید: به عنوان یک بیننده اگر هنگام پخش بازی‌های فوتبال، از صدای گزارشگر و نحوه بیان آن خوشم نیاید حتما بازی‌ها را از شبکه‌های خارجی دنبال می‌کنم. به نظرم در این دوره از بازی‌های جام جهانی حمایت آشکار مزدک میرزایی و عادل فردوسی پور از تیم‌های خاص به وضوح قابل درک بود، به ویژه در بازی میان ایران و آرژانتین که دقیقه‌های آخر برایمان گران تمام شد اما مشخص بود که دلشان می‌خواست آرژانتین ببازد، در حالی که نباید اینگونه باشد و از تیم برنده انتقاد کنیم. یک گزارشگر باید انتقادهایش به موقع باشد، این در حالی است که فردوسی‌پور و میرزایی در بازی ایران و آرژانتین خیلی دوست داشتند به جای مردم نظراتشان را القاء کنند و به نوعی پرچم‌دار مردم ایران شدند در صورتی که حق ندارند در مقام گزارشگر اینگونه عمل کنند و به جای مردم نظر بدهند.

او سپس به شاخصه‌های خوب حرفه گزارشگری اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: یکی از شاخصه‌های یک گزارشگر خوب این است که هم هوای تیم بازنده و هم هوای تیم برنده را داشته باشد؛ چرا که اگر غیر از این باشد قطعا حس نفرت به وجود می‌آید.

وی با اشاره به نحوه بیان عادل فردوسی پور در عرصه گزارشگری خاطرنشان می‌کند: فردوسی‌پور همیشه ریتم خودش را تکرار می‌کند به نظرم از میان گزارشگران امسال در جام جهانی، محمدرضا احمدی خیلی خوب عمل کرد.

جواد خیابانی در گزارش‌هایش هیجان داشت

در ادامه این گزارش از نظرات یک خانم 28 ساله - خانه‌دار- استفاده می‌کنیم.

وی از گزارش‌های جواد خیابانی در بازی‌های جام جهانی ابراز رضایت می‌کند و می‌گوید: به نظرم جواد خیابانی علیرغم حاشیه‌هایی که همیشه در گزارشگری برایش به وجود می‌آید و همیشه هم مورد انتقاد قرار می‌گیرد، گزارشگری بود که بازی‌های امسال جام‌جهانی را با هیجان گزارش کرد و این هیجان موجب می‌شد بیننده با اشتیاق بیشتری بازی‌های فوتبال را تماشا کند. به نظرم جواد خیابانی نسبت به سایر گزارشگران امسال پرانرژی‌تر بود.

او ادامه می‌دهد: مزدک میرزایی به عنوان گزارشگر در بازی‌های امسال جام جهانی خوب عمل کرد و به نظرم در رده اول قرار می‌گیرد؛ چرا که نسبت به دیگر گزارشگران دیگر متعادل‌تر بود و از اصطلاحات خیلی تند استفاده نمی‌کرد. در مجموع همه گزارشگران در گزارش بازی‌ها خوب عمل کردند.

این بیننده سپس درباره ویژه برنامه «2014» شبکه سه اینگونه اظهار نظر می‌کند: به نظرم این برنامه فوق العاده بود و برای اولین بار تولید این برنامه درجریان بازی‌های جام جهانی یکی از پربیننده ترین برنامه‌های تلویزیون بود که توانست به خوبی مخاطبان را در جریان بازی‌ها و حاشیه‌های پیش آمده قرار بدهد.

گزارشگران نمره قبولی می‌گیرند

به گزارش ایسنا، آقایی 35 ساله، دارای شغل آزاد، درباره گزارش بازی‌های جام‌جهانی 2014 می‌گوید: اگر به این دوره از گزارشگری مسابقات جام جهانی نگاه درستی داشته باشیم باید بگویم به نظرم در مجموع همه گزارشگران زحمت کشیدند و خوب عمل کردند و علیرغم تمام اشتباهاتی که همه گزارشگران به ویژه جواد خیابانی در گزارش‌هایشان داشتند اما می‌شود نمره قبولی به همه آنها داد.

او خاطرنشان می‌کند: اینکه بازی‌های مهم‌تر مسابقات جام جهانی به عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی داده می شد به نظرم خیلی خوب بود و فوق العاده گزارش می کردند؛ ضمن اینکه جواد خیابانی هم به عنوان گزارشگر، گزارشگری خوبی داشت که با هیجان همراه بود و از اطلاعات خوبی برخوردار بود، به ویژه در بازی‌های دسته چندم تیم‌های که اصلا احساس نمی‌کردیم یک بازی درجه پایین را گزارش می‌کند.

وی سپس با اشاره به برنامه‌هایی نظیر«2014» و «ورزش از نگاه دو» یادآور می‌شود: به نظرم این دو برنامه متناسب با فضای جام جهانی 2014 طراحی شده بودند و از برنامه‌های خوب تلویزیون بودند. همچنین در کنار این برنامه‌ها شبکه «اچ دی» به عنوان شبکه‌ای که با کیفیت تمام بازی‌ها را پخش می‌کرد، خیلی خوب عمل کرد. در مجموع تلویزیون برای بازی جام جهانی خیلی موفق عمل کرد.

این مرد 35 ساله در پایان صحبت‌هایش به خبرنگار ایسنا می‌گوید: در گزارش بازی‌های جام‌جهانی، عادل فردوسی‌پور را از بقیه بهتر می‌دانم، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین که به نظرم فوق‌العاده بود؛ گرچه یکسری این نوع از گزارشگری وی را دوست نداشتند ولی به نظر من جذاب بود.

فردوسی‌پور امسال یک کار خوب کرد

در ادامه این گزارش خانمی 31 ساله - فوق‌ لیسانس حقوق - در این زمینه می‌گوید: به نظرم یک کار خوبی که امسال عادل فردوسی‌پور در برنامه «2014» انجام داد، این بود که همه گزارشگران فوتبال را با خودش شریک و سهیم کرد و هیچ‌کس را در حاشیه قرار نداد تا خودش را بالا ببرد؛ این در حالی است که همچنان هیچ گزارشی به خوبی گزارش فردوسی‌پور نمی‌رسد، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین.

او همچنین درخصوص برنامه «2014» اظهار می کند: اینکه گزارشگران این برنامه همگی از اطلاعات کاملا به روزی بهره‌مند بودند خیلی اتفاق خوبی است و جای امیدواری دارد.

به عادل فردوسی‌پور 20 می‌دهم

در ادامه این گزارش، امیرحسین 15 ساله هم در مورد گزارش بازی‌های جام‌جهانی توسط گزارشگران ایرانی اینگونه اظهار می‌کند: در میان گزارشگران، اول از همه به عادل فردوسی‌پور نمره 20 می‌دهم؛ چرا که بازی‌ها را خیلی خوب و روان گزارش می‌کند و بیان خوبی دارد، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین که به نظرم با وجوی که شکست خوردیم، اما نحوه گزارش بازی در نیمه دوم خیلی جذاب بود. علاوه بر فردوسی‌پور، گزارش مزدک میرزایی را هم در مسابقه فینال دوست داشتم.

وی در عین حال تاکید می‌کند که در مجموع همه گزارشگران بازی‌های جام جهانی امسال خوب بودند اما فردوسی‌پور اول است.

گزارشگر خوب کم داریم

دانشجوی رشته برق - 22 ساله - نظرش را اینگونه ارائه می‌دهد: در کل ما گزارشگر خوب خیلی کم داریم؛ چرا که اکثر گزارشگرانمان اصلا خوب گزارش نمی‌کنند به جز عادل فردوسی‌پور که هم هیجان بالایی دارد و هم از اطلاعات خوبی برخوردار است اما در کل به نظرم گزارشگران ما تکراری شده‌اند و بهتر است تلویزیون به سمت جوان‌تر‌ها برود؛ چرا که مردم کمی از گزارشگران تکراری خسته شده‌اند، به ویژه گزارش‌های خیابانی، میرزایی و پیمان یوسفی که خیلی بی‌هیجان و خسته‌کننده بودند و من نمی‌توانم در مجموع نمره خوبی به گزارشگران امسال بدهم، اما به نظرم محمدرضا احمدی و فردوسی‌پور بهتر از بقیه‌ی گزارشگران عمل کردند.

***

بنا بر این گزارش، خانمی 48، دارای مدرک لیسانس معماری در این زمینه می‌گوید: به نظرم از میان گزارشگران امسال جام‌جهانی، مزدک میرزایی حرفه‌ای‌تر عمل کرد و در مقابل عادل فردوسی‌پور بازی‌ها را احساسی‌تر گزارش کرد ولی به دلیل اینکه فردوسی‌پور فرد متخصصی در این حوزه شناخته شده است، اگر احساساتش را نسبت به یک بازی و یا یک بازیکن ارائه بدهد بینندگان حتما با آگاهی کامل به احساساتش اعتماد می‌کنند.

وی در عین حال اظهار می‌کند: در مجموع همه گزارشگران در این دوره از بازی‌های جام‌جهانی خوب بودند، به ویژه در بازی فینال مسابقات که نوع گزارشگری به نوعی بود که هیجان داشت و مشکل خاصی هم به وجود نیامد و مزدک میرزایی خیلی راحت بازی بین آلمان و آرژانتین را گزارش کرد.

احمدی الکی صدایش را بلند نمی‌کند

در ادامه آقایی 30 ساله - فروشنده لوازم و التحریر - می‌گوید: به اعتقاد من محمدرضا احمدی در میان گزارشگران از همه بهتر عمل کرد و تا حدودی صدایش شبیه عادل فردوسی‌پور است ولی صدایش کمی با کلاس‌تر از فردوسی‌پور است. او با اینکه از گزارشگران جدید است ولی در گزارش بازی‌ها حرفه‌ای عمل کرد و الکی صدایش را بلند و پایین نمی‌کرد و کاملا در گزارش‌هایش مسلط بود. بعد از محمدرضا احمدی، گزارش‌های عادل فردوسی‌پورخوب بود؛ ضمن اینکه مزدک میرزایی هم بازی فینال را خوب گزارش کرد و جواد خیابانی مثل همیشه گزارش‌هایش یکنواخت بود.

***

به گزارش ایسنا آقایی 44 ساله - معلم - در این باره می‌گوید: در میان گزارشگران امسال بازی‌های جام‌جهانی، فردوسی‌پور مثل همیشه بهتر بود؛ چرا که هم توجه خوبی به بازی‌ها داشت و هم نسبت به حاشیه‌های به وجود آمده کاملا آگاهی داشت؛ در حالی که سایر گزارشگران این ویژگی‌ها را نداشتند. لحن گفتار عادل فردوسی‌پور همیشه خوب است و موقعیت‌ها را در نظر می‌گیرد، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین که با گفتارش کاری می‌کرد که مخاطبی که پای تلویزیون نشسته متوجه نکات حساس بازی شود، همچنین گاهی سعی می‌کرد در گفتارش التیامی برای افراد پراسترس ببخشد که تماشاگران ایرانی در لحظه‌ای که خیلی غمگین بودند حس و حالشان عوض شود و در کل سعی می‌کرد بازی را از تنش دور کند.

وی ادامه می‌دهد: در مجموع محمدرضا احمدی هم به عنوان یکی از گزارشگران جوان و جدید ما گزارش‌های خوبی ارائه داد به نوعی که فکر می‌کنم یک درجه از فردوسی‌پور پایین‌تر بود؛ گزارش مزدک میرزایی در بازی فینال بازی‌های جام جهانی خوب بود ولی جواد خیابانی و پیمان یوسفی اشتباهات زیادی در گزارش‌هایشان داشتند و دقت کافی به صحنه بازی نداشتند و بیشتر سعی می‌کردند یک گزارش پیرامونی داشته باشند.

فردوسی‌پور باید برزیل می‌رفت

در ادامه این گزارش، دختری 28 ساله - دانشجوی رشته ارتباطات - می‌گوید: به نظرم از میان گزارشگران بازی‌های جام جهانی 2014 عادل فردوسی پور مثل همیشه، یک سرو گردن از همه گزارشگران بالاتر بود؛ چرا که فکر می‌کنم وی به دلیل آگاهی بالا و اشراف کاملی که به گزارشگری و بازی‌ها دارد همیشه در رده‌ی اول گزارشگری قرار می‌گیرد. سایر گزارشگران از نظر من خیلی عملکرد جالبی نداشتند.

وی همچنین خاطرنشان می‌کند: به نظرم تنها گزارشگری که می‌توانستند او را راهی برزیل کنند، عادل فردوسی پور بود؛ چرا که وی از تمام لحاظ توانایی این را داشت که از نزدیک در جریان بازی‌ها قرار بگیرد و حیف شد که این اتفاق نیفتاد.

***

خانمی 34 ساله - دانشجوی رشته هنر - هم اینگونه اظهار می‌کند که در مجموع گزارش بازی‌های جام جهانی توسط گزارشگران ایرانی خوب بود. در کنارش برنامه «2014» که ویژه جام‌جهانی طراحی شده بود، خیلی عالی بود و همه نوع اطلاعات به بیننده ارائه می‌داد و در واقع مثل برنامه‌ها در شبکه‌های خبری حرفه‌یی دنیا عمل می‌کرد. برنامه عادل فردوسی‌پور اطلاعات فوق العاده و تکمیلی داشت، به ویژه اینکه بازیگران و مربیان و کارشناسان خوب خارجی در این برنامه‌ حاضر می‌شدند یکی از نقاط قوت این برنامه بود که تاکنون در هیچ برنامه‌ای در تلویزیون ایران رخ نداده بود.

او با اشاره به عملکرد کلی گزارشگران ایرانی در بازی‌های جام‌جهانی امسال بیان می‌کند: فردوسی پور از همه گزارشگران بهتر بود این در حالی است که برخی از گزارشگران جوان می‌خواستند به نوعی ادای فردوسی‌پور را دربیاورند به همین خاطر یکسری اطلاعات بی‌جا در بازی‌ها به بیننده ارائه می‌دادند که اصلا لزومی به بیان آنها نبود. متاسفانه برخی گزارشگران جدید ما حتی بلد نیستند در کجا از چه اطلاعاتی استفاده کنند و فقط می‌خواهند ادای فردوسی پور را در گزارشگری را دربیاورند.

***

بر اساس این گزارش یک خانم 30 ساله - فوق لیسانس ادبیات - تنها از نحوه‌ی گزارشگری جواد خیابانی انتقاد می‌کند و می‌گوید: آقای خیابانی در گزارش بازی‌ها از اصطلاحاتی استفاده می‌کرد و مدام به جای اینکه تمام تمرکزش روی بازی‌ها باشد و همان تمرکز را به بیننده منتقل کند، فقط به بیان یکسری موضوعات بی‌ربط و رابطه‌های خانوادگی بازیکنان و مربیان می‌پرداخت که به نظرم خیلی ناپسند بود. بهتر است ایشان شغل گزارشگری را کنار بگذارد و از جای دیگری کسب درآمد کند.

فردوسی‌پور شکست ایران مقابل آرژانتین را قابل هضم کرد

به گزارش ایسنا، این گزارش را با نظرات دختری 18 ساله به پایان می‌رسانیم.

وی نظرش درباره گزارش بازی‌های جام‌جهانی امسال در برزیل را اینگونه ارائه می‌دهد:گزارش بازی میان ایران و آرژانتین با وجودی که صدا‌و‌سیما برنامه ریزی خوبی برای اعزام گزارشگر به برزیل نداشت اما وقتی گزارش نیمه دوم از بازی به دست فردوسی‌پور افتاد خیلی خوب توانست مخاطب را آرام کند، به ویژه در گل دقیقه 92 بازی ایران و آرژانتین که فردوسی‌پور به خوبی این اتفاق را قابل هضم کرد و در عین حال در حین بازی مدام به مخاطب این پیش آگاهی را منتقل می‌کرد که انتظار نداشته باشید ایران، آرژانتین را ببرد. فردوسی‌پور از بازی بین ایران و آرژانتین یک تراژدی نساخت که به نظرم هر گزارشگری از پس این کار برنمی‌آمد.

این بیننده ادامه می‌دهد: عادل فردوسی‌پور به خاطر اجرا و تهیه‌کنندگی ویژه برنامه «2014» خیلی نتوانست بازی‌های جام‌جهانی را گزارش کند، ای کاش مهلت بیشتری برای گزارشگری فردوسی‌پور فراهم بود.

او در عین حال به گزارشگری جواد خیابانی در بازی‌های جام جهانی اشاره می‌کند و می‌گوید: جواد خیابانی با وجودی اینکه طی این مدت خیلی مورد انتقاد قرار گرفت ولی به نظرم نوع گزارش‌هایش همیشه متفاوت است و کمی از حالت مکانیکی خارج است.

وی در پایان نظراتش درباره گزارش‌های مزدک میرزایی و محمدرضا احمدی توضیح می‌دهد: در گزارش بازی‌های جام‌جهانی کلاس گزارش محمدرضا احمدی را دوست داشتم، احمدی با اینکه از گزارشگران جوان و جدید تلویزیون است، ولی خیلی خوب توانست در بازی‌های جام‌جهانی خودش را بالا بکشد. مزدک میرزایی هم بر خلاف همیشه، در گزارش فینال بازی های جام‌جهانی امسال خوب عمل کرد.