روزهای آغازین سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه چندان خوشایند نبود
روزهای آغازین سی‌وششمین جشنواره فیلم فجر برای اهالی رسانه چندان خوشایند نبود. با توجه به تغییر رویکرد جشنواره در کاهش هزینه‌ها و بالطبع تغییر محل سینمای رسانه‌ها از برج میلاد به پردیس ملت، در نخستین روزهای برگزاری جشنواره، گله‌مندی‌هایی مبنی‌بر کاستی‌های پردیس ملت به‌عنوان مکانی که اساسا از پیش امکاناتی برای اهالی رسانه در آن در نظر گرفته نشده است ایجاد کرد، اما امسال قرعه نمایش نخستین فیلم در اولین روز شروع اکران‌ها در سینمای رسانه به نام «کامیون» کامبوزیا پرتوی افتاد؛ فیلمی که پس از سال‌ها از ساخت «کافه‌ترانزیت» با قلم پرتوی مقابل دوربین رفت و در همه این سال‌ها او در مقام نویسنده با بسیاری از اهالی سینما همکاری داشت. «کامیون» آغاز خوب و غافلگیرانه‌ای دارد، هرچند که موسیقی زیبای فیلم همراه با قاب‌های زیبای تورج اصلانی فیلم را دیدنی‌تر می‌کند. پرتوی قصه‌اش را از مرزهای عراق آغاز می‌کند و به خیابان‌های تهران ختم می‌شود و از همین تصاویر می‌توان متوجه شد که به چه دلیل زمان زیادی صرف ساخت این فیلم سینمایی شده است. بااین‌حال می‌توان حضور سعید آقاخانی به‌عنوان شخصیت اصلی این فیلم سینمایی را یکی از نقاط قوت فیلم دانست که نمی‌توان بازی‌اش را در این فیلم ندید، در کنار گریمی که شخصیت او را باورپذیرتر می‌کند.
تسلط او به زبان کُردی یکی از ویژگی‌های نقشی است که بازی او را متفاوت‌تر کرده است. در کنار تجربه تازه پرتوی و کارگردانی اثری که برای مخاطب سینما قصه‌گو است، به نظر می‌رسد با حذف پلان‌هایی که اساسا کمکی به روند روایت قصه نمی‌کند می‌توان به ریتم بهتری برای تماشای این فیلم نشست و مخاطب راضی‌تر سالن سینما را ترک کند. منیژه حکمت هم از جمله فیلم‌سازانی بود که در نخستین روز اکران فیلم‌ها در سینمای رسانه همراه با خبرنگاران به دیدن فیلمش نشست، هرچند که حضور او همراه با بازیگرانش کم‌حاشیه نبود.
حضور آنها با لباس‌های سراسر مشکی در اعتراض به محکوم‌کردن تجاوز جنسی پیش از نمایش فیلم از جمله حواشی فیلم بود و البته صحبت‌های حکمت در جلسه نشست پرسش‌وپاسخ از دیگر حواشی این فیلم بود. منیژه حکمت که در تازه‌ترین تجربه کارگردانی خود موضوع تعرض و خشونت را واکاوی کرده است، سعی کرده تا حد امکان به این موضوع نزدیک شده و به شیوه‌ای دیگر فارغ از تعصبات مرسوم به افرادی که دچار آسیب می‌شوند نگاه کند، اما در این میان مخاطب با پرسش‌هایی در حین تماشای فیلم مواجه می‌شود و شاید مهم‌ترین نکته آن پرسش‌هایی است که درباره تغییر حالات روحی «مینو» با بازی مهتاب کرامتی با آن روبه‌رو می‌شود.
حکمت در بخشی از نشست رسانه‌ای فیلم درباره موضوع فیلم و جسارت‌آمیزبودن این موضوع گفت: «مسئولان از ارائه داده‌های مربوط به معضل‌ها و ناهنجاری‌هایی که در جامعه وجود دارد، خودداری می‌کنند، بنابراین تحقیقات ما برای این فیلم با همه بایدها و نبایدها باید میدانی صورت بگیرد».او در بخشی از صحبت‌هایش گلایه‌ای را در ارتباط با اختصاص سینماهای مردمی به ارگان‌ها و نهادها، مطرح کرد و گفت: «فکر می‌کنم سناریوی این جشنواره از قبل نوشته شده، متأسفانه همه بلیت‌های سینماهای مردمی که من روز گذشته به آنها سر زده‌ام به ارگان‌ها فروخته شده و سهمیه هر سینما برای مردم حدود ١٠ بلیت است. جایزه مردمی نوش جان کسانی که چنین سناریویی برای جشنواره نوشتند.
باید بگویم این فیلم‌نامه‌ای که از قبل نوشته شده خوب دارد پیش می‌رود. من همین‌جا اعلام می‌کنم که دیگر در جشنواره حضور پیدا نمی‌کنم و به‌خاطر این حضورم می‌گویم اشتباه کردم که به این جشنواره آمدم». حکمت در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: «من فیلم ضد مرد بلد نیستم بسازم و در این فیلم هم مثل فیلم‌های قبلی‌ام از شعار پرهیز کرده‌ام. در فیلم برخورد متفاوت شخصیت‌ها را با یک معضل نشان داده‌ام».
منبع : شرق
ارسال نظر
