دانشمندان با بررسی رسوبات و لایه های عمیق زیر زمینی در بستر دریاچه های کشور شیلی که یکی از زلزله خیز ترین مناطق جهان است، دریافتند که وقوع زلزله های شدید معمولا تابع نظم خاصی بوده و در بازه های زمانی مشخصی رخ می دهد.
دانشمندان با بررسی رسوبات و لایه های عمیق زیر زمینی در بستر دریاچه های کشور شیلی که یکی از زلزله خیز ترین مناطق جهان است، دریافتند که وقوع زلزله های شدید معمولا تابع نظم خاصی بوده و در بازه های زمانی مشخصی رخ می دهد.تیمی از پژوهشگران بین المللی با آنالیز هسته رسوبات ته نشین شده در دریاچه های کشور شیلی دریافتند که زلزله های بزرگ از الگو و ریتم ثابتی پیروی کرده و معمولا در بازه های زمانی مشخصی، رخ می دهند.
دانستن و فهم این موضوع که زلزله های ویرانگر و بزرگ در چه زمانی و چه محلی رخ می دهند، موضوعی حیاتی و بسیار مهم برای جامعه علمی زمین شناسی محسوب شده و می تواند جان بسیاری از انسان ها را نجات دهد.
به گفته پژوهشگران، در این مطالعات زمین لرزه های کوچکتر نیز مد نظر قرار گرفته و مشخص شد وقوع زمین لرزه های کوچک هر چه فاصله کمتری با سطح زمین داشته باشد، به صورت تصادفی رخ داده و نامنظم تر هستند. جاسپر مورنات (Jasper Moernaut) استادیار دانشگاه اینسبروک اتریش در این رابطه گفت: « در دهه 60 میلادی بخش هایی از جنوب و مرکز کشور شیلی با عظیم ترین زلزله ثبت شده در تاریخ، لرزید. زلزله ای که 9.5 ریشتر قدرت داشت. در پی این زلزله یک سونامی شدید رخ داد که علاوه بر ویران کردن سواحل شیلی، کل اقیانوس آرام را پیموده و موجب مرگ بیش از 200 نفر در ژاپن شد. بنابراین دانستن و فهم این موضوع که زلزله های ویرانگر و بزرگ در چه زمانی و چه محلی رخ می دهند، موضوعی حیاتی و بسیار مهم برای جامعه علمی زمین شناسی محسوب شده و می تواند جان بسیاری از انسان ها را نجات دهد.»
به گفته دانشمندان، برای وقوع یک زلزله سهمگین و قدرتمند به میزان زیادی انرژی نیاز است که باید در طول قرن ها انباشته شوند. در نتیجه بسیاری از مدارک تاریخی و مستندات علم زلزله شناسی به اندازه ای قدیمی نیستند که برای مطالعه الگوی تکرار زلزله های بزرگ مورد استناد و استفاده قرار گیرند.
به همین دلیل پژوهشگران با آنالیز و تجزیه و تحلیل رسوبات کف دو دریاچه در کشور شیلی دریافتند که هر زمین لرزه بزرگی موجب رانش بستر زیر دریاچه ها شده و این موضوع سبب نگهداشته شدن و حفظ لایه های رسوبی در این مناطق شده است. به این ترتیب و با نمونه برداری از لایه های رسوبات بستر دریاچه ها تا عمق هشت متری زیر آن؛ مشخص شد که در این منطقه هر 5 هزار سال یکبار زلزله های بزرگی رخ می دهد. به این ترتیب وقوع 35 زلزله بزرگ با حداقل قدرت 7.7 ریشتر شناسائی و مطالعه شد.
در این بررسی ها همچنین مشخص شد که زلزله های بزرگی از قبیل زلزله دهه 60 میلادی، هر 292 سال یکبار، تکرار شده و به این ترتیب خطر وقوع زلزله ای با این شدت طی 50 تا 100 سال آینده بسیار کم است. پزوهشگران همچنین دریافتند که زلزله هایی با قدرت 8 ریشتر نیز در بازه زمانی 139 سال یکبار تکرار شده و احتمال رخ دادن چنین زلزله ای در منطقه مورد مطالعه قرار گرفته شده طی 50 سال آینده، حدود 29 و نیم درصد است. این الگو تقریبا در مورد تمامی زلزله ها صدق کرده و به این ترتیب با مطالعه نحوه تکرار و رخ دادن زلزله ها در مناطق مختلف جهان، می توان به احتمال بروز زلزله بعدی در بازه زمانی مشخصی، پی برد.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی زمین و علوم سیاره ای (Earth and Planetary Science Letters) منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
ارسال نظر
