محققان دانشگاه واشنگتن دریافتند تلاش ناموفق برای کشتن پشه‌ها با استفاده از پشه‌کش، اقدامی بی‌فایده نیست و پشه‌ها شوک مکانیکی حاصل از این کار را با بوی بدن شخص مرتبط می‌کنند و یاد می‌گیرند که شخص را اذیت نکنند.
محققان دانشگاه واشنگتن دریافتند تلاش ناموفق برای کشتن پشه‌ها با استفاده از پشه‌کش، اقدامی بی‌فایده نیست و پشه‌ها شوک مکانیکی حاصل از این کار را با بوی بدن شخص مرتبط می‌کنند و یاد می‌گیرند که شخص را اذیت نکنند.پشه ها قادرند بوی خون اشخاص را تشخیص دهند و به همین علت برخی از افراد بیش از سایرین هدف نیش پشه‌ها قرار می‌گیرند. محققان با استفاده از این واقعیت مطالعات گسترده‌ای را درباره رفتارهای غذایی و تاثیرگذاری آموزش بر نحوه تصمیم گیری آنها در هنگام تغذیه انجام دادند.
در این تحقیقات به منظور ایجاد ارتباط بین شوک مکانیکی و بو، پشه‌ها در معرض بوهای مختلفی مانند بوی موش، مرغ یا یک شخص خاص قرار گرفته و همزمان با این کار با استفاده از یک سانتریفیوژ در معرض شوک مکانیکی قرار گرفتند. در نتیجه این آزمایش معلوم شد پشه‌ها به سرعت بوها را با احساس ناخوشایند حاصل از شوک مرتبط می‌کنند و اثر آن برای چندین روز در رفتار پشه‌ها قابل مشاهده است.
در آزمایش دیگری مشخص شد دوپامین که یک انتقال‌دهنده عصبی است، تاثیر زیادی در یادگیری پشه‌ها دارد. در این آزمایش محققان پشه‌ها را روی یک سطح متخلخل به‌گونه‌ای چسباندند که قادر به بال‌زدن باشند اما پرواز نکنند. در برخی از پشه‌ها با استفاده از روش CRISPR گیرنده‌های دوپامین غیرفعال شده بود. محققان با استفاده از حسگرهایی عملکرد نورون‌های مرکز بویایی مغز پشه‌ها را تحت نظارت قرار دادند و دریافتند در پشه‌های فاقد دوپامین عملکرد این نورون‌ها بسیار ضعیف تر است و کمتر فعال می‌شوند. در نتیجه این پشه‌ها قدرت یادگیری کمتری داشته و قادر به استفاده موثر از اطلاعات بویایی نبودند.
پشه‌ها مرگ آورترین جانوران ساکن زمین هستند و به همین علت محققان همواره به دنبال شناسایی دلایل و روش‌های مورد استفاده پشه‌ها در رفتارهای تغذیه‌ای آنها هستند. اکنون محققان دریافتند دوپامین در انتخاب برخی افراد به عنوان قربانی و اجتناب از نیش زدن برخی دیگر توسط پشه‌ها نقش کلیدی دارد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Current Biology منتشر شده است.
ارسال نظر
