یکی از بهترین روش ها برای اندازه‌گیری چربی بدن غوطه ور شدن در آب است. تفاوت میان وزن در آب و وزن عادی شما برای محاسبه تراکم بدن به کار می رود، و از روی اندازه گیری تراکم بدن می توان چربی بدن را اندازه گیری کرد. اما شاید تعداد بسیار کمی از ما امکان استفاده از این روش را داشته باشیم.
یکی از بهترین روش ها برای اندازه‌گیری چربی بدن غوطه ور شدن در آب است. تفاوت میان وزن در آب و وزن عادی شما برای محاسبه تراکم بدن به کار می رود، و از روی اندازه گیری تراکم بدن می توان چربی بدن را اندازه گیری کرد. اما شاید تعداد بسیار کمی از ما امکان استفاده از این روش را داشته باشیم.روش های راحت تری هم برای اندازه‌گیری چربی بدن وجود دارد. بسیاری افراد اکنون با محاسبه معیار توده بدنی آشنا هستند. اندازه‌گیری دور کمر هم به عنوان معیاری برای چاقی طرفداران بیشتری پیدا کرده است، چرا که چربی درون شکم فعال‌ترین چربی بدن در سوخت و ساز و زیانبارترین آنهاست. اندازه گیری دور کمر به دور باسن دوباره مورد توجه قرار گرفته است.
برای اندازه گیری میزان چربی بودن خود به این سه روش به این اصول راهنما توجه کنید:
شاخص توده بدنی: برای اندازه گیری شاخص توده بدنی یا بی ام آی باید وزن تان را به کیلوگرم اندازه بگیرید و آن را بر مجذور (توان دوی) قدتان به متر تقسیم کنید. این معیار در واقع به شما می گوید به ازای هر سانتی متر قدتان چند گرم وزن را حمل می کنید. در اغلب افراد میزان شاخص توده بدنی به طور معقولی با میزان چربی کلی بدن متناسب است و شاید مهم تر اینکه این شاخص، معیار خوبی برای ارزیابی خطرات بهداشتی ناشی از اضافه وزن است، به عنوان یک قاعده هر چه ب ام آی شما بالاتر می رود، مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی (حمله قلبی و سکته مغزی) و نیز مرگ و میر کلی بالا می رود.
علاوه بر این میزان بالاتر بی ام آی با میزان بالاتر فشار خون، میزان پایین تر کلسترول خوب یا و سایر شاخص های بیانگر وضع بد سلامتی همراهی دارد.
دور کمر: با این شاخص، دیگر وزن کل بدن مطرح نیست، بلکه چربی فعال از لحاظ سوخت و ساز و چربی زیانباری که در اطراف اندام های درون شکم جمع می شود، ارزیابی می شود. اندازه‌گیری دور کمر نسبت به بی ام آی یا شاخص توده بدنی، شاخص بهتری برای پیش‌بینی خطر ابتلا به دیابت است و به همان اندازه بی ام آی، شاخص خوبی برای پیش بینی خطر بیماری قلبی است. بنابراین با اندازه‌گیری دور کمر می توان گروه قابل‌توجهی را که بی ام آی آنها در محدوده سالم قرار می‌گیرد (۱۸,۵ تا ۲۴.۹)، اما دور کمر بالا آنها را در معرض دیابت و بیماری قلبی قرار می دهد، تشخیص داد. بنابراین اندازه‌گیری بی ام آی و دور کمر همراه با هم باید برای اندازه گیری موفقیت افراد دارای اضافه وزن یا چاق به کار رود.
برای اندازه گیری میزان چربی بودن خود به این سه روش به این اصول راهنما توجه کنید:
شاخص توده بدنی: برای اندازه گیری شاخص توده بدنی یا بی ام آی باید وزن تان را به کیلوگرم اندازه بگیرید و آن را بر مجذور (توان دوی) قدتان به متر تقسیم کنید. این معیار در واقع به شما می گوید به ازای هر سانتی متر قدتان چند گرم وزن را حمل می کنید. در اغلب افراد میزان شاخص توده بدنی به طور معقولی با میزان چربی کلی بدن متناسب است و شاید مهم تر اینکه این شاخص، معیار خوبی برای ارزیابی خطرات بهداشتی ناشی از اضافه وزن است، به عنوان یک قاعده هر چه ب ام آی شما بالاتر می رود، مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی (حمله قلبی و سکته مغزی) و نیز مرگ و میر کلی بالا می رود.
علاوه بر این میزان بالاتر بی ام آی با میزان بالاتر فشار خون، میزان پایین تر کلسترول خوب یا و سایر شاخص های بیانگر وضع بد سلامتی همراهی دارد.
دور کمر: با این شاخص، دیگر وزن کل بدن مطرح نیست، بلکه چربی فعال از لحاظ سوخت و ساز و چربی زیانباری که در اطراف اندام های درون شکم جمع می شود، ارزیابی می شود. اندازه‌گیری دور کمر نسبت به بی ام آی یا شاخص توده بدنی، شاخص بهتری برای پیش‌بینی خطر ابتلا به دیابت است و به همان اندازه بی ام آی، شاخص خوبی برای پیش بینی خطر بیماری قلبی است. بنابراین با اندازه‌گیری دور کمر می توان گروه قابل‌توجهی را که بی ام آی آنها در محدوده سالم قرار می‌گیرد (۱۸,۵ تا ۲۴.۹)، اما دور کمر بالا آنها را در معرض دیابت و بیماری قلبی قرار می دهد، تشخیص داد. بنابراین اندازه‌گیری بی ام آی و دور کمر همراه با هم باید برای اندازه گیری موفقیت افراد دارای اضافه وزن یا چاق به کار رود.
انجمن قلب آمریکا می گوید اندازه گیری دور کمر باید درست در بالای ناف انجام شود، و بسیاری از پژوهشگران هم نوک استخوان لگن (ستیغ ایلیاک) را که تقریبا در سطح ناف قرار می گیرد، ملاک قرار می دهند. با این حال تعریف دور کمر بیش از حد بزرگ نیز به تجدید نظر نیاز دارد. در حال حاضر حد فاصل ۱۰۲ سانتی متر برای مردان و ۸۸ سانتی متر برای زنان قرار داده شده است. برخی از کارشناسان حتی معتقدند می توان این عدد را باید پایین تر آورد و به ۸۸,۹ سانتی متر برای مردان و ۸۳.۸ برای زنان پایین آورد.
نسبت دور کمر به دور باسن: این روش با یک محاسبه ساده به دست می‌آید: تقسیم کردن اندازه دور کمر بر اندازه دور باسن. هر چه این نسبت کمتر باشد، از لحاظ سلامتی بهتر است. اندازه‌گیری دور کمر برای معمولا در باریک ترین بخش میان تنه انجام می شود. اندازه گیری دور باسن نیز در پهن ترین قطر دور باسن انجام می شود. برای زنان خطر بیماری قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات بهداشتی با بالا رفتن این نسبت از ۰,۸۵ افزایش می یابد، برای مردان حد فاصل نسبت طبیعی و غیرطبیعی را در حدود ۰.۹ قرار می دهند.
نسبت دور کمر به دور باسن: این روش با یک محاسبه ساده به دست می‌آید: تقسیم کردن اندازه دور کمر بر اندازه دور باسن. هر چه این نسبت کمتر باشد، از لحاظ سلامتی بهتر است. اندازه‌گیری دور کمر برای معمولا در باریک ترین بخش میان تنه انجام می شود. اندازه گیری دور باسن نیز در پهن ترین قطر دور باسن انجام می شود. برای زنان خطر بیماری قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات بهداشتی با بالا رفتن این نسبت از ۰,۸۵ افزایش می یابد، برای مردان حد فاصل نسبت طبیعی و غیرطبیعی را در حدود ۰.۹ قرار می دهند.
ارسال نظر
