ناگفته‌های تلخ ریبری درباره زخم ترسناک صورتش

کد خبر: ۱۹۷۲۴۷

تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۳۹۶ - ۱۶:۲۷

هافبک فرانسوی تیم فوتبال بایرن مونیخ، ناگفته‌های جالبی درباره زخمی که در خردسالی روی صورتش نقش بست و از آن زمان تا کنون همراهش بوده است، بیان کرد.

شاید بتوان داستان زندگی فرانک ریبری را در میان فوتبالیست‌های جهان به نوبه خود منحصربه‌فرد دانست، داستانی که با رها شدن او از سوی والدینش آغاز می‌شود و با حادثه‌ای تلخ‌ دیگری در سن دو سالگی ادامه پیدا می‌کند، حادثه‌ای که به اعتراف خود او بستر تبدیل شدنش به یکی از بهترین بازیکنان دنیای فوتبال را فراهم کرد.

ریبری در حالی که تنها دو سال سن داشت، دچار سانحه رانندگی شد که یادگار آن، یک زخم بزرگ روی صورتش است که تا به امروز با او بوده. شاید برای هر فرد دیگری با ثروت و جایگاه ریبری، داشتن چنین زخمی عذاب‌‌آور بود و به محض داشتن توانایی لازم برای برداشتن آن اقدام می‌کرد، اما این زخم برای ریبری نه تنها کاهنده خودباوری و اعتمادبه‌نفس نشد، بلکه او را به اوج رساند.

ریبری درباره دوران طفولیت سختش و حادثه رانندگی که در آن سنین برای او رخ داد گفت: زخم... همین زخم بود که به من شخصیت و قدرت کنونی را داد، چون در کودکی این اتفاق برایم رخ داد و زندگی کردن با چنین رخمی آسان نیست. نوع نگاه افراد مختلف به چهره‌ات، شنیدن چیزهایی که درباره چهره‌ات می‌گویند و ... . خانواده من از این موضوع واقعاً در عذاب بود.

ستاره فرانسوی بایرن مونیخ با یادآوری حرف‌های بی‌رحمانه برخی از مردم درباره چهره‌اش، ادامه داد: مردم به یکدیگر می‌گفتند: «نگاه کن. این پسر چه قیافه‌ای دارد، به صورتش نگاه کن. این زخم دیگر چیست. چقدر زشت است... صورتش چرا به این شکل درآمده است...». مردم همیشه و همه جا به صورت من خیره می‌شدند، اما نه به خاطر اینکه آدم زیبارویی بودم، نه به خاطر اینکه نامم فرانک است، نه به خاطر اینکه فوتبالم خوب بود بلکه به خاطر زخم صورتم.

با همه این‌ها ریبری هرگز حتی یک قطره اشک هم به خاطر حرف‌های نیش‌دار مردم نزد. او افزود: با اینکه جوان بودم و شنیدن این حرف‌ها آزارم می‌داد، هرگز گوشه‌گیر نشدم و گریه نکردم. هرگز، هرگز، هرگز... این ماجرا اما واقعاً مرا آزار می‌داد.

زندگی ستاره مسلمان بایرن مونیخ که بعد از گرویدن به اسلام نام بلال یوسف محمد را برای خود انتخاب کرد، با رها شدن از سوی والدین واقعی‌اش در یک کلیسا آغاز شد، اما تقدیر او تبدیل شدن به یکی از موفق‌ترین ورزشکاران تاریخ بود. او سال 2016 در مصاحبه‌ای اعلام کرد که هرگز برای برداشتن زخم چهره‌اش، زیر تیغ جراحان نخواهد رفت، چون این زخم را بخشی از وجود خود می‌داند و نمی‌‌خواهد فراموش کند که از چه روزهای سختی به جایگاه فعلی‌اش رسیده است.