چالش دوباره برانکو در پرسپولیس

حالا سرتن چوک نیز همانند آندری پانادیچ از پرسپولیس جدا شد تا برانکو ایوانکوویچ، چالش دوباره برای انتخاب دستیار اول داشته باشد.

البته مبلغ قرارداد کریم باقری بیشتر از مربی کروات سرخ ها بود و از این نظر، میتوان او را کمک مربی اول برانکو دانست اما برکسی پوشیده نیست که پروفسور، چوک را به عنوان دستیار اول قبول داشت و اگر تمرین پرسپولیس را از نزدیک دیده باشید، متوجه تاثیر سرتن چوک در این تیم خواهید شد. حال این مربی 53 ساله راهی کرواسی شده تا به عنوان استعدادیاب در این کشور فعالیت کند و برانکو دوباره با چالش انتخاب دستیار مواجه شده است. اما یک سوال؛ چرا حضور یک مربی مجرب در کنار سرمربی این چنین اهمیتی دارد و چرا مربیان بزرگ، با وسواس بیشتری دستیارانشان را انتخاب می‌کنند؟!

برای پاسخ به این سوال بد نیست نگاهی به دستیاران مربیان موفق چند ساله اخیر فوتبال اروپا بیاندازیم. یک دهه قبل، یورگن کلینزمن از یوآخیم لو روی نیمکت و به عنوان کمک مربی استفاده کرد و پس از کنار رفتن کلینزمن، ارزش این انتخاب مشخص شد. بعد از او، یوآخیم لو به عنوان سرمربی آلمان انتخاب شد و بار دیگر ژرمن ها را به تیمی یکه تاز در فوتبال جهان تبدیل کرد تا بر همه عیان شود کلینزمن، چه جواهری را در کنار خود داشت!

سه چهار سال پیش گواردیولا نیز تحولی در بارسلونا ایجاد کرد و اما پس از کسب جام های فراوان، راهی آلمان شد و بارسایی ها تیتو ویلانووا به عنوان سرمربی تیم انتخاب کنند و این مربی فقید نیز نشان داد، علم، تجربه و دیسیپلینی در حد یک سرمربی داشته و در واقع، آبی اناری ها در زمان پپ، دو سرمربی را روی نیمکت داشتند. بنابراین، سرمربیان باید دستیارانی را برای خود انتخاب کنند که علم و دانشی در حد یک سرمربی داشته باشند و اگر این چنین باشد، قطعا روند پیشرفت و تغییر سریعتر و بهتر انجام خواهد شد.

البته آن ها باید کاملا توجیه باشند که به عنوان نفر دوم در تیم هستند و نباید از حد خود فراتر روند. حد و مرز تصمیمات آن ها هیچگاه به شکل آکادمیک و خط کشی شده مشخص نمی‌شود و بنابه سلیقه سرمربی، تعیین می‌شود. کمک مربیان همچنین باید به شکل کاملا ویژه مورد اعتماد نفر اول نیمکت باشند و همچنین، بتوانند ارتباط خوبی با سرمربی تیم برقرار کنند و به همین جهت است که بسیاری از سرمربیان با دانش، مربیانی همزبان با خود را به عنوان دستیار اول انتخاب می‌کنند.

حال حضور یک مربی مجرب روی نیمکت سبب می‌شود که بازیکنان، بسیاری از صحبت های خود را به جای سرمربی با او مطرح کنند و این موضوع، سبب کاهش تنش ها و افزایش نظم در تیم می‌شود چرا که کمک مربی میتواند صحبت هایی را با بازیکنان مطرح و مشکلاتشان را حل کند که سرمربی از گفتن آن ها معذور است. به همین دلیل است که این شخص باید فردی کامل مورد اعتماد برای سرمربی، بازیکنان و دیگر اعضای تیم باشد تا باعث ایجاد حواشی نشود.

اما کمک مربیان وظایف مهم تری نیز دارند. در بسیاری از تیم ها، وظیفه طراحی اکثریت بخش های تمرینات برعهده آن هاست و به نوعی، دستیاران هستند که بازیکنان را برای بازی ها آماده می‌کنند و با تجزیه و تحلیل وضعیت مهره های تیم، سرمربی را برای انتخاب ترکیب اصلی یاری می‌رسانند. وظیفه مهم دیگرشان نیز در خلال بازی است، جایی که سرمربی به سبب حضور در کنار خط هیجان و شاید خشم بسیار زیادی داشته باشد و اینجاست که مربی باید با فراغبال و آسودگی خاطر، سرمربی را در تصمیمات مهم جریان بازی، یاری برساند و به نوعی، سرنوشت تیم را تعیین کند.

حال انتخاب دستیار در حد و اندازه های یک سرمربی، برای مربیان ایرانی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. البته این موضوع نسبت به سال های قبل پیشرفت چشم گیری داشته اما همچنان هستند مربیانی که علاقه ای به انتخاب دستیار مجرب ندارند و از دوست، آشنا، حتی برادر و مربیان تاریخ انقضا گذشته استفاده و این موهبت ویژه را از خود سلب می‌کنند. البته در این موضوع نباید تحمیلی به سرمربی وارد گردد چرا که اوست که در پایان فصل، پاسخگوی نتایج خواهد بود اما فدراسیون فوتبال، میتواند با برگزاری کلاس های آموزشی معتبر، مربیان بزرگ کشور را از این موضوع آگاه کند.

حال باید دید برانکو ایوانکوویچ چه کسی را به عنوان دستیار انتخاب می‌کند. او پانادیچی را به ایران آورد که مربی بزرگی به شمار می‌رفت و پس از آن، چوک را به عنوان نفر اول یکی از تیم های لیگ کرواسی انتخاب کرد و همین سوابق و انتخاب ها نشان می‌دهد فردی قابل اعتماد برای گزینش یک دستیار توانا است.

منبع : ورزش 3