مارها جز جانورانی هستند که پنجه‌های تیز یا آرواره‌های قدرتمندی برای نگه داشتن طعمه‌های‌شان ندارند. اگر سلاح آن‌ها، زهر، نتواند به سرعت قربانی را بکشد، شکار ممکن است به درون لانه‌اش یا بالای درخت فرار کند و دور از دسترس مار بمیرد. شاید هم در سناریویی بدتر، در تقلای خود برای فرار از مرگ، باعث زخمی شدن مار شود.
مارها جز جانورانی هستند که پنجه‌های تیز یا آرواره‌های قدرتمندی برای نگه داشتن طعمه‌های‌شان ندارند. اگر سلاح آن‌ها، زهر، نتواند به سرعت قربانی را بکشد، شکار ممکن است به درون لانه‌اش یا بالای درخت فرار کند و دور از دسترس مار بمیرد. شاید هم در سناریویی بدتر، در تقلای خود برای فرار از مرگ، باعث زخمی شدن مار شود.مارها در مسابقه‌ای فرگشتی با طعمه‌های‌شان بوده‌اند؛ شکارهایی که در طول تاریخ تلاش کرده‌اند در برابر زهر این جانور مقاوم شوند. البته مارها هم بیکار ننشسته‌اند و با بهبود ساختار زهر خود که معجونی از چندصد آنزیم و پروتئین مختلف است، خود را با این تغییرات سازگار کرده‌اند. زهر برخی از مارها پیام‌رسانه‌ای عصبی را مسدود می‌کند، برخی دیگر در آهنگ تنفس یا ضربان قلب اختلال ایجاد می‌کنند، برخی بافت ماهیچه‌ای را درهم می‌شکنند و برخی دیگر هم باعث نشتی ناگهانی رگ‌های خونی می‌شوند؛ رخدادهایی که همگی باعث مرگی سریع و دردناک می‌شود.
به گزارش همشهری ، مارها همچنین می‌توانند میزان زهر تزریقی به بدن قربانی را کنترل کنند و بیشتر مواقع از دوزهای به مراتب زیادتر از حد نیاز استفاده می‌کنند. برای مثال، «کبرای سیاه» در حمله به انسان تا 12 برابر دوز مرگ‌آور را در هر نیش وارد بدن قربانی می‌کند و در یک حمله هم تا 10 بار قربانی را نیش می‌زند. کبرای سیاه سریع‌العمل‌ترین زهر را در میان مارها دارد؛ اما از آن‌جا که انسان به‌مراتب بزرگ‌تر از طعمه‌های معمول این جانور است، حدود 20 دقیقه طول می‌کشد تا زهرش انسان را از پا درآورد.
ارسال نظر
