با این عادت‌ها به کلیه‌هایتان آسیب می‌زنید

 کلیه‌ اندام بسیار مهمی است که فعالیت‌های متعددی دارد. تصفیه خون، تولید هورمون‌ها، جذب مواد معدنی، تولید ادرار، از بین بردن سموم و خنثی کردن اسیدها از جمله فعالیت‌های این اندام مهم است.

با این حال، آسیب یا کاهش عملکرد کلیه ممکن است سال‌ها نادیده گرفته شود، زیرا این اندام می‌تواند کار خود را با 20 درصد ظرفیتش انجام دهد.

مراقبت از کلیه قبل از این که دیر شود، اهمیت زیادی دارد. با عادت‌های رایجی که در طول زمان به کلیه آسیب جدی می‌زند، آشنا شوید:

عادات شکری
مطالعات نشان می‌دهد، احتمال وجود پروتئین در ادرار افرادی که روزانه دوبار یا بیشتر نوشیدنی‌ های شیرین مصرف می‌کنند، بیشتر است. وجود پروتئین در ادرار از نشانه‌های اولیه درست عمل نکردن کلیه‌هاست.

کمبود ویتامین‌ و مواد معدنی
کمبود بسیاری از مواد مغذی، خطر سنگ کلیه یا نارسایی کلیه را افزایش می‌دهد. برای مثال، ویتامین B6 و منیزیم برای کاهش ریسک سنگ کلیه بسیار ضروری است.

مصرف زیاد پروتئین
مصرف زیاد پروتئین، بویژه گوشت قرمز، باعث افزایش بار متابولیک کلیه‌ها می‌شود و کار بیشتری را بر کلیه‌ها تحمیل می‌کند. این امر می‌تواند به آسیب‌های کلیوی یا نارسایی کلیه منجر شود.

خواب ناکافی
در طول شب، بدن بافت‌های آسیب دیده اندام‌هایی مانند کلیه را بازسازی می‌کند. به همین دلیل کمبود خواب مزمن با بسیاری از بیماری‌ها از جمله بیماری‌های کلیوی مرتبط است.

عادت‌های قهوه‌ای
کافئین همانند نمک، فشارخون را افزایش می‌دهد و به کلیه‌ فشار اضافی وارد می‌کند. مصرف زیاد قهوه در طول زمان، آسیب به کلیه‌ها را درپی دارد.

مصرف مسکن
در حالی که مسکن‌های طبیعی و ایمن زیادی وجود دارند، بسیاری از مردم برای تسکین دردهای مختصر به مصرف داروهای مسکن روی می‌آورند. مصرف زیاد یا نابه‌جای این داروها می‌تواند به آسیب شدید کلیه و کبد منجر شود.

ننوشیدن آب کافی
مهم‌ترین عملکرد کلیه، تصفیه خون و از بین بردن سموم و مواد زائد است. در صورت کمبود آب در بدن، سموم و مواد زائد در خون جمع شده و باعث آسیب جدی به بدن می‌شود.

مصرف زیاد نمک
بدن برای عملکرد درست به سدیم یا نمک نیاز دارد، اما مصرف زیاد نمک با اضافه کردن فشارخون، فشار زیادی به کلیه‌ها وارد می‌کند. بهتر است، روزانه بیشتر از پنج گرم نمک مصرف نشود.

تخلیه نکردن مثانه
نگه‌داشتن ادرار در مثانه، یک عادت ناسالم است که فشار ادرار را در کلیه‌ها افزایش می‌دهد و منجر به نارسایی کلیه، سنک کلیه یا بی‌اختیاری ادرار می‌شود.