تراشیدن موی وسط سر به عنوان یک رسم مذهبی در ادیان مختلف در طول تاریخ شناخته شده است.
تراشیدن موی وسط سر به عنوان یک رسم مذهبی در ادیان مختلف در طول تاریخ شناخته شده است. یک نظریه میگوید که میتوان آن را به دوران شاگردان عیسی علیه السلام نسبت داد که سر را میتراشیدند و کشیشان نیز میل به تقلید از آنان دارند.
ایده ی دیگر که تراشیدن سر کشیشان را در بر میگیرد شاگرد خدا بودن است که تراشیدن سر رسم باستانی بردگان مرد را تکرار میکنند. روحانیون مرد سرهایشان را میتراشیدند که نشان دهند برده ی خدا هستند.
آن لایه ی نازک موی دور سر هم نشان دهنده ی تاجی بود که هنگام مصلوب شدن مسیح روی سرش داشت.
این مدل مو که از آن به عنوان تاج روحانیت یاد میشود به عنوان نماد تقوا و از خودگذشتگی است.
زیرا از دیرباز مو داشتن علامت جذبه ی جنسی بوده است تراشیدن آن به معنی ترک گفتن هوس های دنیوی و دوری از فعالیت جنسیست.
در زمان های قدیم این مدل مو آنقدر اهمیت داشت که نداشتن این مدل موی سر برابر بود ترک گفتن مقام روحانیت. برخی روحانیان اگر این مدل مو را حفظ نمیکردن مقام روحانیت خود را از دست میدادند.
ارسال نظر
