تفاوت لاریجانیِ امروز با سال 76

  رییس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس با تاکید بر این‌که از «چسبندگی» بیش از حدِ سیاسی به جای آن‌چه تحت عنوان «بی‌هویتی سیاسی» مطرح است، نگرانی دارد، می‌گوید امکان سوءاستفاده سیاسی از وضعیت و شرایط «اعتدالی» فعلی ازسوی برخی افراد فاقد اصالت سیاسی وجود دارد و با این حساب، لیدرهای جریان اصلاحات باید بیش از این به این مسائل توجه کنند.

غلامرضا تاجگردون که هم در مجلس اصولگرای نهم و هم در مجلس اعتدالی دهم، ریاست یکی از مهمترین کمیسیون‌های تخصصی مجلس یعنی کمیسیون برنامه و بودجه را برعهده داشته و دارد، ازجمله کسانی است که خود را اصلاح‌طلبِ عمل‌گرا می‌داند تا اصلاح‌طلب شناسنامه‌ای، و معتقد است تنها راه بقا و دوام اصلاحات، اصلاحِ اصلاحات است و بر این مهم انگشت می‌گذارد.

گزیده ای از اظهارت نماینده اصلاح طلب را در ادامه می خوانید؛

*مشی اعتدال مورد حمایت گفتمان اصلاحات است و با این حساب باید مراقب باشیم که مبادا افراطیون ۲ جناح به قدرت برسند؛ نه آن‌که نسبت به حرکت در مسیر اعتدال نگران باشیم. از طرفی شخصاً عنوان این گرایش را «بی‌هویتی سیاسی» نمی‌گذارم. بلکه معتقدم باید بپذیریم این نوع «چسبندگی سیاسی» که در برخی مدیران کشور شکل گرفته را کنار بگذاریم.

*بعضاً شاهدیم برخی برای آن‌که بگویند اصلاح‌طلب هستند، تاکید دارند اصلاح‌طلبی هستند که بر حرف‌ها و مواضع سال‌های ابتدایی انقلاب و آن‌چه در سال ۵۷ گفته‌اند، پافشاری می‌کنند؛ سوالم این است که آیا واقعاً می‌توان چنین گرایشی را «اصلاح‌طلبی» نامید؟!

*از طرف دیگر به‌عنوان مثال گفته می‌شود آقای لاریجانی یک چهره سیاسی اصولگراست! سوال دیگرم این است که آیا لاریجانیِ اصولگرای امروز با لاریجانیِ اصولگرای سال ۷۶ یکی است؟! معتقدم قطعاً یکی نیست. با این حساب نمی‌توان گفت که لاریجانیِ اصولگراست اما آقای ایکس که نمی‌خواهم نامی ببرم، چون هنوز می‌گوید بر مواضع سال ۵۷ یا ۶۷ خود باقی مانده‌ام، اصلاح‌طلب است!

*اصلاح‌طلب کسی است که شرایط را درک کند و با پذیرش اوضاع و شرایط، متناسب با این وضع و اوضاع جدید نسبت به اصلاح خود و امور اقدام کند. همان‌طور که گفتم این گرایش را «بی‌هویتی سیاسی» نمی‌دانم؛ بلکه معتقدم این گرایش ناشی از «چسبندگی بیش از حد سیاسی» برخی افراد به بعضی آمال و آرزوهای تاریخ گذشته است؛ حال آن‌که چنین گرایش‌ها و رویکردهایی در هیچ کجای دنیا رسم نیست.

*آیا همین دوستانی که امروز فقط خودشان را اصلاح‌طلب می‌دانند، ۲۰ سال پیش هم حاضر بودند دختران ما در استادیوم فوتبال ببینند؟! احتمالاً حداقل بخشی از این افرادی که امروز در این مسئله پیشگام هستند، آن زمان نمی‌پذیرفتند! بنابر این باید این تحولات و اصلاحات را در همه امور قبول کنیم.

*مسئله این است که امروز برخی اصولگرایان نیز در بسیاری از مسائلی که اصلاح‌طلبان دنبال می‌کنند، با ما هم‌نظر هستند. به‌عنوان مثال در همین بحث ورود زنان به ورزشگاه‌ها اگر از آقای لاریجانی سوال کنید، می‌بینید که به اصطلاح ته دلش موافق است. همین لاریجانی که ما او را به‌خاطر عاشورای سال ۷۶ مقصر می‌دانیم و به او انتقاد می‌کنیم، در بحث حق عضویت «سپنتا نیکنام» در شورای شهر یزد مواضعی شفاف اتخاذ کرده و نگاهی شبیه به خودمان دارد.

*آقای لاریجانی نمی‌تواند گزینه اصلاح‌طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰ باشد؛ البته می‌تواند کاندیدای معتدلین باشد اما نمی‌تواند کاندیدای اصلاحات باشد؛ مسئله این است که «امید»، ابتدا جا برای لاریجانیِ سال ۷۶ را در لیست خالی می‌گذارد اما در ادامه می‌گوید که با ما نیست. درواقع یا نباید لاریجانی را در لیست قرار می‌دادند یا نباید او را بزنند که با ما نیست.