درد دل هرکول‌های بی‌ادعا

 هفتاد و یکمین دوره رقابت‌های جهانی پرورش اندام و دوازدهمین دوره مسابقات جهانی بادی کلاسیک و مسابقات فیزیک به‌ میزبانی اسپانیا از 11 تا 14 آبان ماه برگزار شد و تیم ملی کشورمان موفق شد با کسب ۱۴ مدال (6 طلا، 5 نقره و 3 برنز) برای چهارمین سال پیاپی به مقام قهرمانی جهان دست یابد. رشته بدنسازی و پرورش اندام رشته‌ای است که کمتر به آن توجه می‌شود و نمونه آن عکس‌ها و ویدئوهای تأسف‌آوری بود که در فرودگاه مادرید از قهرمانان این رشته منتشر شد اما با وجود این بی‌توجهی‌ها، ورزشکاران این رشته کماکان به افتخارآفرینی‌ها ادامه می‌دهند. قهرمانان پرورش اندام ایران از ساعت 12 روز دوشنبه تا ساعت 17:30 روز سه‌شنبه با سرگشتگی فراوان در فرودگاه مادرید به استراحت پرداختند و با بی‌برنامگی تمام به کشور بازگشتند. قهرمانان بی‌ادعایی که هرکدام از آنها درد دل‌هایی دارند. خبرنگار «ایران» به سراغ 3 ورزشکار طلایی این رشته (مهدی حیدری، حسین کلاته و محسن صمدی) رفت و با آنها به گفت‌وگو پرداخت.

صمدی: 2 سال است که تندیس
50 کیلوگرمی مسی دنیا را به ایران می‌آوریم
کاپیتان تیم ملی پرورش اندام و دارنده مدال طلای وزن 100+ کیلوگرم می‌گوید: «چهارمین قهرمانی تیم ملی در مسابقات جهانی کار بسیار ارزشمندی بود و از مسئولان ورزش کشورمان توقع رسیدگی و حمایت بیشتری داریم. 2 سال است که تندیس مسی دنیا که وزن آن 50 کیلوگرم از مس خالص است را در حالی که خیلی از کشورها آرزوی رسیدن به آن را دارند، به ایران می‌آوریم و افتخارآفرینی می‌کنیم اما کسی از این موضوع خبر ندارد.» محسن صمدی بیان می‌کند: «تیم ملی پرورش اندام 4 سال است که قهرمان معتبرترین جام می‌شود و زمانی که تیم ملی به روی صحنه می‌آید، لرزه به اندام ورزشکاران کشورهای دیگر می‌افتد و این واقعیت را ما به چشم می‌بینیم، این موضوع نشان می‌دهد که چقدر تیم ملی ایران در جهان شناخته شده است، شناختی که متأسفانه در داخل حداقل از سوی مسئولان ورزش کشورمان وجود ندارد. البته باید از تمام مردم عزیز کشورم تشکر کنم چرا که مردم ایران بهترین حامیان ما به حساب می‌آیند. من از زمان بازگشت به ایران توسط مردم به مراسم‌ زیادی دعوت شدم تا جایی که برای یک ماه آینده نیز زمان خالی ندارم، حمایت‌هایی که از سوی مسئولان وجود ندارد و تنها از سوی مردم صورت می‌گیرد و این تنها دلخوشی ما است.»

کلاته: در هتل محل اسکان تیم ملی حتی آب خوردن هم پیدا نمی‌شد
حسین کلاته، ملی‌پوش طلایی پرورش اندام در وزن 95 کیلوگرم می‌گوید: «حقیقتاً کمیته فنی برای اعزام بهترین نفرات به مسابقات جهانی سخت‌گیری زیادی می‌کند و به این دلیل است که تیم ملی ما در چند سال گذشته با کسب قهرمانی این مسابقات را به پایان رساند. متأسفانه اصلی‌ترین مشکل ما، رسیدگی نکردن به این رشته است. من 4 سال است که عضو تیم ملی هستم و در این مدت بارها برای تیم ملی این اتفاق تلخ رخ داد اما رسانه‌ای نشد در حالی که 2 سالی است که با فراگیرشدن شبکه‌های اجتماعی این موضوع منتشر می‌شود وگرنه این اتفاق جدیدی برای تیم ملی نیست.» این ملی‌پوش وزن 95 کیلوگرم پرورش اندام بیان می‌کند: «هر سال وضعیت بدتر می‌شود مثلاً پارسال 400 یورو به ملی‌پوشان پول می‌دادند اما امسال این مبلغ 100 یورو بود. سال‌های گذشته هتل‌های بهتری می‌گرفتند اما امسال شبی 55 یورو بابت هتل هزینه کردند و در هتل محل اسکان تیم ملی حتی آب خوردن هم پیدا نمی‌شد. قهرمانی را ملی‌پوشان با وجود تمام کاستی‌ها به دست می‌آورند اما این قهرمانی به نام کسان دیگری ثبت می‌شود. ما ساعت‌های زیادی در خیابان سرگردان بودیم و حتی نمی‌توانستیم نیازهای عادی خودمان را تأمین کنیم.»

حیدری: رشته بدنسازی در ایران وجهه خوبی ندارد!
ملی‌پوش طلایی پرورش اندام در وزن 70 کیلوگرم درخصوص این مسابقات می‌گوید: «امسال سطح مسابقات جهانی برخلاف تصور ما بسیار بالا بود و این موضوع رقابت را برای ما سخت‌تر می‌کرد. پیش از اعزام به این مسابقات سختی‌های بسیار زیادی کشیدیم. تمام ورزشکاران   پرورش اندام در مضیقه هستند اما این موضوع انگیزه‌ای می‌شود برای تلاش و قهرمانی‌های بیشتر.» مهدی حیدری می‌افزاید: «ما دیده نمی‌شویم، تیم پرورش اندام هر سال قهرمان جهان می‌شود اما این قهرمانی اهمیتی برای مسئولان ندارد. اردوهای تیم ملی تنها 2 روز پیش از اعزام تیم ملی تشکیل شد و ما حتی مجوز تمرین در ورزشگاه انقلاب را نداشتیم. امسال محدودیت‌های ما نسبت به سال‌های گذشته بیشتر بود.» این ملی‌پوش پرورش اندام با اشاره به آوارگی تیم ملی در فرودگاه مادرید می‌گوید: «متأسفانه یک نفر به عنوان سرپرست نتوانست از پس کار بربیاید و باعث شد تا این اتفاق بیفتد. حقیقتاً این موضوع را نمی‌توان به ریاست فدراسیون ارتباط داد. متأسفانه رشته بدنسازی در کشور ما وجهه خوبی ندارد و در کشور ما فرق بین دارو و مکمل را نمی‌دانند و مردم فکر می‌کنند که یک بدنساز با دارو در این ورزش به افتخار رسیده است، این در حالی است که مکمل غذایی در همه رشته‌ها وجود دارد.»