روایتی وحشتناک از تجارت دختران و زنان ایرانی به کشورهای عربی

 تجارت دختران و زنان ایرانی در شبکه‌های غیراخلاقی امارات حرف تازه‌ای نیست انگار کسی را هم نگران نمی‌‌کند اصلا مسئولان عادت دارند در این مورد اظهار بی‌اطلاعی کنند.

وقتی همه جامعه دچار فراموشی می‌شوند، در هتل‌های دبی چوب حراج می‌خورند دخترکانی که منتظرند، تا نگاه مشتاق یکی از آن مردان خنده‌رو و شکم برآمده عرب مکثی بر چهره‌شان کند و در ماجراجویی‌های جنسی‌ مردان هرزه کتک بخورند.

حالا اما در کنار فراموشی جامعه، مهدی نقویان با ساخت مستند پول و پورن بعد از گذشت 15 سال پرده از اسرار یکی از شبکه های بزرگ قاچاق دختران و زنان برداشت، دوباره فضا را برای گفتگو در باب فحشا باز کرد و همان چیزی را این‌بار تحت سفارش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ساخت که مسعود ده‌نمکی سال 81 تحت عنوان فقر و فحشا آن را روایت کرده بود.

این مستند که برای نخستین بار در کشور توسط کمیته رسانه سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان اکران شد، روایتگر شکل‌گیری تا دستگیری باند الکس توسط نیروهای امنیتی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که پروژه اغفال دختران ایرانی و تجارت آن‌ها به دبی را برعهده داشته است.

مستند پول و پورن با صحنه‌های تکان دهنده مخاطب را غرق می‌کند، دلایل گرفتار شدن دختران ایرانی در باندهای تجارت دختران به کشورهای عربی فقر مالی توام با فقر فرهنگی می‌داند و نشان می‌دهد که سرکرده‌های این باند بدون هیچ محدودیتی به ایران می‌آیند و درخزرشهر، کیش و تهران که جولان‌گاه مرفهین بی درد است، تزریق کننده اجیر می‌کنند. شکارچی سیستم یا همان تزریق‌کننده کسی است که اینستاگرام دخترهایی را که ستاره دنیای مجازی با فالورزهای زیاد هستند، رصد می‌کند و با توجه به عکس‌هایی که از آرایش غلیظ و تیپ نیمه برهنه خود از مهمانی‌های مختلط به اشتراک می‌گذرند، طعمه‌های خود را انتخاب می‌کنند.
این شکارچیان از طریق تبلیغات تقلبی برای دست یافتن به شغل‌های پردرآمد مثل خدمتکاری یا رقاصگی، مدلینگ و منشی شرکت‌های بازرگانی به دبی آن‌ها را جذب می‌کنند و خانواده‌ها هم نسبت به این اتفاق بی‌توجه هستند. این دلالان با آشنا کردن دختران با افراد فریب خورده و پرتجمل و نشان دادن شرایط زندگی‌شان آن‌ها را برای تن فروشی به چنگ می‌آوردند و به آن‌ها پوزیشن بالای اجتماعی القا می‌کنند.

عکاس مخصوص باند الکس بعدا از اقامت دختران فریب خورده در هتل از بدن برهنه‌شان عکس می‌گیرد با یک اسم جدید، عکس‌هایشان در سایت بارگذاری می‌کند و برای چند هزار مشتری می‌فرستد، به آن‌ها اطمینان می‌دهند که این عکس‌ها در ایران باز نمی‌شود.
دخترها گروه‌بندی می‌شوند و حق دارند فقط جمعه‌ها همراه با سرگروهشان از هتل بیرون بروند، آن‌ها حق همراه داشتن موبایل، پاسپورت و پول خود را هم ندارند همچنین به آن‌ها مشاوره‌های جنسی و آموزش شیوه‌های رابطه داده می‌شود و وقتی در مسیر قرار می‌گیرند کسب در آمد و پورن برایشان عادت می‌شود.

آن‌ها هر روز چندین بار خدمات اسکورت ارائه می‌دهند، اسکورت واژه‌ای است خطاب به روسپی‌هایی که با مشتریان ثروتمند وقت می‌گذرانند، این دختران بعد از دو یا سه بار اسکورت از نظر روحی به هم می‌ریزند. منیجرها یا سرتیم‌ها قرص‌ها و داروهای صنعتی آرام‌بخش به آن‌ها می‌دهند و دوباره برایشان یک زندگی لذت‌بخش لاکچری تصویرسازی می‌کنند بعد از آن، دختران را به برندپوشی عادت می‌دهند تا دوباره پول‌هایشان تمام و به کار در شبکه معتاد شوند، آن‌ها گاهی تهدید به مرگ یا دستگیری توسط پلیس می‌شوند.
اما خطرناکترین اتفاقی که در این مستند نشان داده می‌شود، تبدیل خود قربانیان به قاچاقچی است، این افراد به دلیل طرد شدن از جامعه، ابتلا به انواع بیماری‌های مقاربتی و رسیدن به سر حد هرزگی زمینه خوبی برای مجرم شدن دارند. این دسته از زنان به دلیل تعامل اجتماعی وسیعی که دارند مردم‌شناسان زبردستی هستند و می‌توانند زنان و دختران مستعد را به راحتی فریب داده و هر کدام را با دسیسه‌ای وارد زنجیره جهانی تجارت جنسی کنند.

بحران جنسی حاصل انباشته شدن آسیب‌های جنسی
سید محمد سجادزاده، جامعه شناس و فعال فرهنگی تغییر نگرش افراد جامعه نسبت به مسئله جنسی را یکی از دلایل بروز این اتفاقات می‌داند و معتقد است این موضوع باعث می‌شود فرد از طبقه متوسط و با یک وضع مالی نه‌چندان ضعیف به طمع پول بیشتر به کار جنسی روی بیاورد.
وی بحران جنسی را محصول انباشته شده آسیب‌های جنسی می‌داند و خاطرنشان می‌کند: سازمان‌های اجتماعی کشور هنجار درستی برای نیاز جنسی تعریف نکرده‌اند و اکنون جامعه با وضعیت به هم ریخته‌ای روبرو است در واقع در گذشته جامعه به وسیله عرف و شرع کنترل می‌شد و نیازهای جنسی روی هم تلنبار نمی‌شد.

سفارش ساخت مستند پول و پورن توسط نیروهای امنیتی
کارگردان مستند پول و پورن می‌گوید: سختی ساخت چنین مستندهایی این است که عریانی‌ها را نمایش می‌دهد و باید طوری ساخته شود که ممیزی نخورد و برای مخاطب عام نمایش داده شود.
نقویان با اشاره به تحقیق 2 ساله خود برای ساخت این مستند ادامه می‌دهد: چندسالی باب شده نیروهای امنیتی پرونده تخلفاتی که در حوزه اقتصادی، اجتماعی و اخلاقی اتفاق می‌افتد را در اختیار فیلم‌سازان و محققان مورد اعتماد قرار می‌دهند در واقع در مورد این موضوع هم گزارش‌هایی از طرف خانواده‌ها و بعضی از اعضای این باند به نیروهای امنیتی داده شده بود که بعد از تحقیق متوجه شدند این افراد تحت نظر باندی کاملا تشکیلاتی و سازمان یافته دختران ایرانی را از کشور خارج می‌کنند.

پای مستندسازی اجتماعی در کشور می‌لنگد
وی خلا زیادی در حوزه مستندسازی برای آسیب‌های اجتماعی می‌بیند و اظهار می‌کند: در حوزه مستند طبقه روشنفکری نفوذ کرده‌اند که دغدغه مسائل اجتماعی را ندارند و مسائل عمومی جامعه را نمی‌سازند در صورتیکه لازم است حضور افراد تحلیلگر در این حوزه بیشتر شود.
این کارگردان در مورد ظهور انقلاب جنسی در ایران هشدار می‌دهد و می‌گوید: با نگاهی به آزاد بودن روابط جنسی در غرب می‌توان فهمید که تجربه آن‌ها در این زمینه نتوانسته جلوی تجاوزها، تخلفات و بیماری‌های جنسی را بگیرد پس ما نباید راه آن‌ها را ادامه دهیم.
در واقع این مستند با وجود همه سانسور‌ها در فضای اجتماعی کشور نشان می‌دهد، با اینکه اسکورت سرویس دومین تجارت کثیف دنیا است اما مسئولان و متولیان اجتماعی کشور تنها پیگیری‌های امنیتی را علاج درمان این آسیب‌ اجتماعی می‌دانند و در مقابل شبکه عنکبوتی قاچاق دختران و زنان که روز به روز در حال گسترش است، سکوت را به اطلاع رسانی دقیق ترجیح داده‌اند، مثلا در تمام جوامع لااقل آمار حدودی از این تعداد این افراد که اتفاقا قانونی هم از کشور خارج می‌شوند، در دسترس است اما اداره گذرنامه ایران آمار دقیقی از خروج این دختران ارائه نمی‌کند، همچنین در حالیکه ماموران امنیتی ایران تمامی فعالیت‌های این شبکه‌ها را در کشور زیر نظر دارند اما متاسفانه افرادی در سیستم هستند که تزریق کننده‌های این باندها را از خطرات دستگیری باخبر می‌کنند و روند شناسایی و دستگیری به موقع این افراد را عقب می‌اندازند.

اما حالا و در حالیکه همه جامعه دچار فراموشی شده‌اند دلالان هر روز حوالی سفارتخانه‌ها و ادارات کاریابی دختران و زنان کم اطلاع و نیازمند کار را اغفال می‌کنند، تزریق کننده‌ها هر روز در صفحات مجازی می‌چرخند وطعمه‌های خود را شناسایی و سپس با وعده ازدواج‌، کار خوب، در آمد بالا و حتی فرستادن بلیط و ویزا برایشان آن‌ها را به کشور موردنظر هدایت می‌کنند. شاید تلخ‌ترین سکانس این پرونده ادامه‌دار برای کسانی‌که قلبشان جهت کمک به این افراد می‌تپد اما به خاطر خودسانسوری جامعه نمی‌توانند مهر سکوت را بشکنند دیدن آخرین لبخند تلخ این دختران در حال خروج از کشور است.