پوست مار حافظه دارد

یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که ایجاد جراحت و زخم و هر گونه آسیب در بدن که به بروز التهاب منجر می‌شود، توسط سلول‌های بنیادی در پوست به خاطر سپرده می‌شود و دفعه بعد در صورت بروز هر گونه جراحتی، از آن حافظه و اطلاعات برای ترمیم هر چه سریع‌تر زخم استفاده می‌شود.

 با وجود این که سلول‌های بنیادی دارای قابلیت تشکیل حافظه مانند مغز نیستند، این تحقیق نشان داده است که این سلول‌ها به طرز شگفت‌انگیزی از تجربیات گذشته برای بهبود زخم در آینده استفاده می‌کنند. در حقیقت این توانایی می‌تواند نتیجه منفی نیز داشته باشد.

محققان دانشگاه راکفلر در نیویورک می‌گویند: «در این پژوهش ما برای اولین بار توانستیم شواهدی در مورد این‌ که پوست می‌تواند خاطراتی از واکنش التهابی را ثبت کند، ارائه کرده‌ایم».

این پژوهش می‌تواند به متخصصان کمک کند تا درک خود را از این پروسه ارتقاء دهند و درمان‌هایی را برای طیف وسیعی از مشکلات ارائه دهند.

الین فاچز، یکی از محققان این پژوهش، می‌گوید: «این خاطرات به پوست کمک می‌کند تا با افزایش پاسخ به التهاب، یکپارچگی خود را حفظ کند؛ این امر یکی از ویژگی‌های مهم در بهبود زخم پس از آسیب است».

با این وجود، این حافظه همچنین می‌تواند اثرات مضری مانند کمک به عود بیماری‌های التهابی خاص مانند پسوریازیس داشته باشد.

در پسوریازیس که در آن چرخه زندگی سلول‌های پوستی سرعت می‌یابد، موجب پوسته پوسته شدن و خارش پوست می‌شود، یافته‌های جدید می‌توانند برای کشف راهی جهت کاهش سرعت واکنش سریع پوست و کنترل مشکل مورد استفاده قرار گیرند.

ما مدتهاست بر این باوریم سیستم ایمنی بدن حوادث التهابی را ثبت می‌کند تا بدن بتواند دفعه بعد بهتر برای مقابله با مشکلات آماده شود و به نظر می‌رسد که پوست نیز دارای مکانیسم مشابهی است.

آزمایشات انجام شده بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که جراحاتی که روی پوستی که قبلا آسیب دیده ایجاد می‌شوند، با سرعتی دو برابر نسبت به قبل ترمیم می‌شوند، حتی اگر التهاب اصلی در حدود شش ماه قبل (معادل 15 سال در انسان‌ها) به وجود آمده باشد.

نتایج نشان می‌دهند که این سلول‌های مقاوم شده برای نبرد، در صورت بروز مجدد زخم در آینده، سرعت بهتری در ترمیم آن خواهند داشت.

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که التهاب موجب تحریک فرآیندی می‌شود که در آن ژن‌های خاصی درون کروموزوم‌های سلولی قابل دسترس‌تر می‌شوند و در آن حالت می‌مانند، بنابراین سریعتر می‌توانند برای التهابات آینده فعال شوند.

به طور خاص، ژن «Aim2»، برای کل این پروسه مهم شناخته شده و از طریق فعال شدن پس از بروز التهاب اول، به سرعت می‌تواند قدرت سلول‌های بنیادی را در سفر بعدی خود ارتقاء دهد.