برجام قطعاً یک توافق بدون نقص نیست و این موضوع را حتی خود تیم مذاکره‌کننده نیز بارها به تفصیل توضیح داده‌اند. حتی بحث بر سر این نیست که در همین شرایط خطیر هم نباید از برجام انتقاد کرد.
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم احمد خرم نوشت:موضعگیری‌های جدید رئیس جمهوری امریکا در قبال برجام در داخل ایران موقعیت را برای طیفی از مخالفان دولت به وجود آورده که می‌خواهند از هر بزنگاهی برای پیشی گرفتن در رقابت‌های جناحی خود استفاده کنند. اگر بخواهیم ساده و صریح صورت مسأله اصلی را بیان کنیم، باید بگوییم این طیف‌ها عموماً پیروزی در رقابت داخلی را بدون درنگ بر منافع ملی ارجحیت می‌دهند. ما نمی‌توانیم و نباید از امریکا و خصوصاً دولتی مانند دولت ترامپ انتظار پایبندی بر تعهد یا در نظر گرفتن منافع ایران را داشته باشیم. اما این انتظار بی‌جایی نیست که موضع‌های ملی را به دیده جناحی نگاه نکنیم.
برجام قطعاً یک توافق بدون نقص نیست و این موضوع را حتی خود تیم مذاکره‌کننده نیز بارها به تفصیل توضیح داده‌اند. حتی بحث بر سر این نیست که در همین شرایط خطیر هم نباید از برجام انتقاد کرد. بحث اصلی بر سر این موضوع می‌باشد که برای مسأله‌ای که کم و بیش مورد اجماع ملی ایرانیان، در سطوح مختلف سیاسی و اجتماعی قرار گرفته نباید بیش از این مجادله صورت بگیرد.
در امریکا دولت آقای ترامپ با ایجاد چالش برای توافق که یک اجماع جهانی پشت آن هست، عملاً امریکا را به حالتی از انزوای بین‌المللی رسانده که تقریباً در سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم بی‌نظیر است. هیچ گاه در تاریخ زمانی را به یاد نداریم که متحدان اقتصادی و سیاسی امریکا، این گونه در اختلاف نظر با هیأت حاکمه این کشور قرار بگیرند. مضافاً اینکه وضعیت منفی برای امریکا را در مناسبات داخلی این کشور هم می‌توان دید، جایی که نه تنها بین دو حزب بزرگ این کشور اختلافاتی بنیادین به وجود آمده که حتی در میان جریان‌های حزب حاکم، یعنی جمهوریخواه نیز اجماعی هر چند حداقلی درخصوص سیاست‌های ترامپ در قبال برجام وجود ندارد. این پیش از هر چیز حاصل سیاستی است که ترامپ برای مقابله با اجماع ملی در پیش گرفت و گفت تمام تعهدات و اقدامات دولت قبل از خودش را ملغی می‌کند.
آیا ما نیز می‌خواهیم به بهانه نقدها و مخالفت‌هایی که با برجام داریم در همین مسیر قدم برداریم؟ تفسیر غلط سخنان مقامات دولتی و دیپلماتیک کشورمان، حمله یکجانبه و قدرتمند به برجام، انداختن توپ تمام مشکلات به زمین دولت و مسائلی نظیر این آیا چیزی جز تلاش برای برهم زدن اجماع ملی با هدف دستیابی به منافع جناحی است؟ سیاست‌های کنونی دولت امریکا بهترین موقعیت است برای اینکه در یک بزنگاه تاریخی بعد از انقلاب اسلامی، حقانیت سیاست‌های خودمان را در مقابل امریکایی‌هایی که تمام این سال‌ها علیه ما فضاسازی کرده‌اند، به رخ بکشیم. امریکا هم اکنون در دورترین فاصله با متحدان اروپایی و غیراروپایی‌اش قرار دارد.
بازتاب‌‌های بین‌المللی تحولات مربوط به برجام تا سطح بسیار زیادی به نفع ایران به نظر می‌رسد و عموم قضاوت‌ها حق را به جانب کشور ما داده است. پیشی گرفتن در رقابت داخلی تا چه اندازه ارزش دارد که چشم بر این موقعیت کم نظیر ببندیم و خود را یک بار دیگر در معرض برخی اتهامات تهی قرار دهیم؟ ضمن اینکه در عرصه داخلی هم می‌دانیم نیاز مبرم کشور جذب سرمایه‌گذاری برای ایجاد اشتغال است و تازه تحریم‌ها به عنوان سنگین‌ترین وزنه‌های آویزان شده به پای توسعه کشور، باز شده‌اند.
برجام اگر هیچ عایدی برای کشور نداشت حداقل یک امتیاز مهم برای ما گرفت و آن اینکه حقانیت سیاسی و حقوقی رفتار ما را در عرصه بین‌الملل به اثبات رساند. کدام سود سیاسی می‌تواند در ترازوی مخالفان دولت و برجام همسنگ این عایدی قرار بگیرد که ما چشم بر آن ببندیم؟ کاش طیف مخالفان برجام در کنار تمام مباحث خود در این روزها به این پرسش هم پاسخ درخوری می‌دادند.
ارسال نظر
