برخی از آسیب هایی که به غارها زده می شود غیر قابل جبران است کهتصمیمات گردشگری و برخی از مردم، آن را به روزی انداخته اند که نجات آن غیر ممکن است. به نحوی که اگرچه زمانی آب غار قابل شرب بوده ولی اکنون این آب از بین رفته است و آنچه که باقی مانده نیز مضر است.
عضو کارگروه غارشناسی کشور گفت: غارهای کشور درجه بندی می شوند تا مشخص شود که میزان دخالت انسانها در هر غاری باید چه اندازه باشد.جواد نظام دوست از غارنوردان حرفه ای و رئیس سابق انجمن غار و غارشناسی ایرانیان به خبرنگار مهر گفت: فاجعه ای که غارهای ایران را تهدید می کند این است که سازمانهای دولتی و غیر دولتی و یا بخش خصوصی که از قدرت دولتی و یا سرمایه استفاده می کنند به معضلی برای غارها تبدیل شده اند آن هم به بهانه گردشگری.
وی گفت: بعد از دو سال کارگروه غارشناسی کشور موفق شده تا آیین نامه ای برابر با استاندارد جهانی حفاظت از غارها تدوین و آن را به تمام ادارات کل محیط زیست استانها ابلاغ کند. این آیین نامه « حفاظت و بهره برداری از غارها » نام دارد. از آنجاکه رئیس کارگروه غارشناسی معاون محیط زیست نیز هست، این نامه به ادارات محیط زیست ابلاغ شد. در این آیین نامه قرار است شناسایی و درجه بندی غارها و نحوه درجه بندی غار در هر استانی انجام شود. به این ترتیب تعداد غارها در هر استان مشخص خواهد شد و هر غار امتیاز می گیرد. در این درجه بندی زندگی جانواران، باستان شناسی، قدمت غار و.... هر کدام امتیاز دارد.
وی ادامه داد: به این ترتیب غارها دارای درجه های یک تا چهار می شوند. طبق این آیین نامه غارهای درجه یک غارهایی هستند که حضور گردشگران در آنها ممنوع است و تنها برای مطالعات و تحقیقات دانشگاهی می توان از آنها استفاده کرد. غارهای درجه دو غارهایی هستند که باید تحت شرایط و نظر کارگروه باشند. درغارهای درجه سه نیز می توانند افراد حضور پیدا کنند. اما در غارهای درجه چهار هیچ آثاری وجود ندارد و معمولا با یک حفره آهکی خاتمه پیدا می کنند. یعنی اینها غارهای کوچکی هستند که از نظر تاریخی اثر قابل ملاحظه ای ندارند.
نظام دوست بیان کرد: برخی از آسیب هایی که به غارها زده می شود غیر قابل جبران است کهتصمیمات گردشگری و برخی از مردم، آن را به روزی انداخته اند که نجات آن غیر ممکن است. به نحوی که اگرچه زمانی آب غار قابل شرب بوده ولی اکنون این آب از بین رفته است و آنچه که باقی مانده نیز مضر است.
این غارنورد بیان کرد: برخی از افراد تصور می کنند تا غاری کشف شد باید برای آن نوپردازی کرده و مسیر رفت و آمد در آن را برای مردم هموار کنند. درحالی که این طور نیست. غارها باید محلی برای حضور حیواناتی باشد که سالها آنجا زندگی کرده اند به عنوان مثال اگر غاری که محل زیست خفاش ها هست را به محل رفت و آمد انسان ها تبدیل کنیم و خفاش را از محل زندگی خودش جدا کنیم اولین صدمه اش به زمین های زراعی اطراف غار می رسد و محصولات آن منطقه در عرض دو سه سال آفت زده می شوند. چرا که وظیفه حفاش این بوده که حشرات موذی را شکار کند. اما وقتی این کار را انجام نمی دهد آفات به زمین ها هجوم می آورند.
منبع: مهر
ارسال نظر
