علت دوم را باید در تغییر چهره ایران در جهان جست‌وجو کرد. حتی همین حالا، گردشگران غربی که به ایران وارد می‌شوند، نمی‌توانند شگفتی خود را از آنچه می‌بینند، پنهان کنند. زیرا برای آنان ایران کشوری ناامن و با مردمی نامهربان تصویر شده بود، درحالی که با سفر به ایران با چیزی خلاف این تبلیغات سوء روبه‌رو می شوند.
روزنامه ایران در یادداشتی به قلم فریدون مجلسی/ کارشناس مسائل بین الملل نوشت:با وجود مخالفت‌های جدی و لفاظی‌های دونالد ترامپ علیه توافق هسته‌ای، شاهد تکاپوی همه‌جانبه اروپا در حمایت از برجام و تلاش‌های بسیار برای حفظ این توافق بین‌المللی هستیم. اکنون کشورهای اروپایی به صورت منفرد یا در قالب اتحادیه اروپا، آن هم به شیوه‌های مختلف همچون حضور در کنگره امریکا چنین فعالانه از توافق هسته‌ای دفاع می‌کنند. این تکاپو اتفاقی نو در روابط بین‌الملل محسوب می‌شود که به همراه اظهار نظرهای صریح سایر کشورها همچون چین و روسیه مبنی بر ضرورت حفظ برجام، دستاوردی مهم برای ایران در ذیل توافق هسته‌ای محسوب می‌شود. اما چرا اکنون شاهد چنین همنوایی جهانی در حمایت از برجام هستیم؟
در وهله اول باید این دستاورد را هدیه شخصی آقای ترامپ تلقی کرد. رفتارهای رئیس جمهوری امریکا در امر سیاست و حکومت چنان نامتعارف و غیرحرفه‌ای است که نه فقط اروپایی‌ها و نه فقط دموکرات‌ها در داخل امریکا، بلکه بسیاری از سران جمهوریخواه را به مقاومت در برابر او وا داشته است. اینان معتقدند اگر امریکا نسبت به ایران که به دنبال سلاح هسته‌ای نرفته، چنین تند برخورد کند و در مقابل با کره شمالی رفتاری نرم در پیش بگیرد، در واقع تأییدی برای برخورداری از سلاح هسته‌ای است. به عبارت دیگر، اروپایی‌ها و سایر کشورهای قدرتمند جهان نگران این هستند که رفتارهای ترامپ این پیام را به جهان مخابره کند که باید به سمت سلاح هسته‌ای رفت.
علت دوم را باید در تغییر چهره ایران در جهان جست‌وجو کرد. حتی همین حالا، گردشگران غربی که به ایران وارد می‌شوند، نمی‌توانند شگفتی خود را از آنچه می‌بینند، پنهان کنند. زیرا برای آنان ایران کشوری ناامن و با مردمی نامهربان تصویر شده بود، درحالی که با سفر به ایران با چیزی خلاف این تبلیغات سوء روبه‌رو می شوند. این حیرت حتی در بیان وزیر خارجه امریکا نیز دیده شد. رکس تیلرسون پس از پایان نشست وزرای خارجه 1+5 و ایران در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل نتوانست حیرت و شگفتی خود را از سلوک و رفتارهای حرفه‌ای دیپلمات برجسته کشورمان، یعنی محمدجواد ظریف پنهان کند. به عبارت دیگر، بخش عمده‌ای از این همراهی جهانی بویژه حمایت اروپایی‌ها از ایران و برجام، ناشی از سیاست خارجی دولت و دستاورد تلاش‌های دولت یازدهم برای ترسیم چهره‌ای معتدل و منطقی از ایران در جهان است.
از سوی دیگر، اروپا امروز از توافقی دفاع می‌کند که خود دو سال و نیم تمام انرژی بسیاری را صرف کسب آن کرده است. نه فقط کشورهای بزرگ اروپایی یعنی فرانسه و انگلستان در دستیابی به برجام نقش مهمی ایفا کردند، بلکه مسئول روابط خارجی اتحادیه اروپا، چه خانم اشتون و چه خانم موگرینی اساساً در نقش دبیرخانه مرکزی مذاکرات ظاهر شده بودند. بنابراین، طبیعی است که اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن از توافقی دفاع کنند که خود نقش بسزایی در شکل‌گیری آن داشته‌اند. آنان می‌دانند که توافق هسته‌ای درست در لبه تیغ به دست آمد، یعنی جایی که پیش‌تر رفتن از آن ممکن نبود. ضمن اینکه می‌دانند هرگونه عدول از آن چه پیامدهای خطرناکی برای جهان در پی داشته و جز چند کشور، هیچ عایدی برای هیچ طرفی نخواهد داشت. این حاصل نشده است مگر به خاطر قدرت دیپلماسی ایران که با اشراف به حقوق بین‌الملل و عرف دیپلماتیک تلاش کرده است تا حد توان در جهت تأمین منافع ملی حرکت کند. تلاش و حرکت در جهت منافع ملی اگر چه قاعدتاً هدف و مسیر هر مسئولی است اما روش‌های رسیدن به این هدف نیز درخور توجه است و اینجاست که در حوزه سیاست خارجی هنر دیپلمات‌ها به مدد می‌آید.
ارسال نظر
