حقیقت کنترل اسلحه و جنایت

 درحالی این نوشته‌ها ظهور پیدا کرده‌اند که واقعیت‌ها هنوز به طور کامل برملا نشده‌اند و فعالان کنترل اسلحه که بلافاصله به نتیجه‌گیری رسیده‌اند پاسخی درباره اینکه چگونه قرار است همه چیز متوقف شود ندارند.

 «جمعیت با صدای شلیک فرار کردند. تصورش را بکنید که اگر تیرانداز از صداخفه کن استفاده می کرد چه تعداد کشته می شدند. این مساله ای است که انجمن ملی سلاح آمریکا می خواهد رسیدن به آن را آسان تر کند.» این جمله ای است که هیلاری کلینتون توییت کرد. او در ادامه اضافه کرد: «غم و اندوه ما کافی نیست. ما باید سیاست را کنار بگذاریم و در برابر انجمن ملی سلاح بایستیم. با هم کار کنیم تا تلاش کنیم جلوی وقوع دوباره چنین اتفاقاتی را بگیریم.» کلینتون به تیراندازی هولناکی اشاره داشت که حدود ساعت 10 شب در لاس وگاس به وقوع پیوست. او تنها کسی نبود که بعد از این حادثه تلخ که به کشته شدن 58 نفر و زخمی شدن 500 نفر منجر شد، به سرعت درباره ضرورت بهبود کنترل اسلحه صحبت کرد.

درحالی این نوشته ها ظهور پیدا کرده اند که واقعیت ها هنوز به طور کامل برملا نشده اند و فعالان کنترل اسلحه که بلافاصله به نتیجه گیری رسیده اند پاسخی درباره اینکه چگونه قرار است همه چیز متوقف شود ندارند. در عین حال هنوز چیز زیادی در مورد تیراندازی لاس وگاس نمی دانیم و زود است که قضاوت کنیم که چه چیزی می تواند و چه چیزی نمی تواند جلوی این اتفاقات را بگیرد. حقیقت این است که مالکیت اسلحه در ایالات متحده به جرم و جنایت بیشتری منجر نشده است. با این وجود، در اثر بی نظمی ناشی از تیراندازی وحشتناک، طرفداران کنترل اسلحه به سرعت تغییر رویه فعلی را در دستور کار خود قرار داده اند. برای مثال سناتور کریس مورفی آنهایی که در برابر این حادثه عملی انجام نداده اند را «بزدل» خطاب کرد و در توییتر نوشت: «به همکارانم: بزدلی شما برای بی عملی با افکار و دعاهای ما شسته نمی شود. هیچ کدام از اینها پایان پیدا نمی کند مگر اینکه ما کاری برای متوقف شدنش انجام دهیم.» سایر قانون گذاران دست چپی هم به همین منوال رفتار کرده اند. برایان ساندرز نوشت: «زمان زیادی گذشته است که کنگره باید کاری برای امنیت اسلحه برای نجات جان های بی گناه انجام دهد.» الیزابت وارن هم گفت: «تراژدی هایی مانند لاس وگاس بارها اتفاق افتاد. ما باید در این باره بحث کنیم تا خشونت اسلحه را متوقف کنیم. ما باید هم اکنون این کار را انجام دهیم.» داغ کردن این بحث از سوی سلبریتی های غیرسیاسی هم پیگیری شد تا حق داشتن اسلحه را مورد عتاب قرار دهند. لویز کارلوس ولز نوشت: «تیرانداز یک مرد سفید پوست بالای شصت سال بود که به لطف انجمن ملی سلاح تا بن دندان مسلح بود. او یک تروریست مسلمان یا یک مهاجر غیرقانونی نبود. او کسی نبود که مورد سرزنش ترامپ باشد.» لیدی گاکا هم گفت: «دعاهای ما مهم هستند اما این خون ها بر گردن کسانی است که قدرت قانونی کنترل اسلحه را دارند. برای کنترل اسلحه باید به سرعت اقدام کرد.»

همه اینها پیش از اینکه اساسی ترین واقعیت ها مشخص شود، اتفاق افتاد. اسوشیتد پرس گزارش داد که داعش مسئولیت تیراندازی را برعهده گرفته است اما اف بی آی می گوید که هیچ ارتباطی وجود ندارد. جزئیات پرونده خیلی ساده آشفتگی گیج کننده ای را نشان می دهد و بسیار سخت است که انگیزه تیرانداز، نحوه خرید اسحله یا حتی نوع اسلحه مورد استفاده برای حمله را مشخص کرد. درحالی که ناآگاهانه نتیجه گیری های زیادی از حمله لاس وگاس و به تبع آن حملات زیادی به طرفداران حق حمل اسلحه شده اما روایت های دروغین بسیاری ایراد شده است. ادعای کلینتون درباره صداخفه کن ها یک نمونه از آن است. او بلافاصله به دلیل این بیانیه به عنوان یک نادان محکوم شد که حتی نمی داند این اسلحه ها چطور کار می کنند. حتی خبرنگار واشنگتن پست اشاره می کند که بحث او درباره صدا خفه کن ها «واقعا نامربوط» نسبت به آنچه در لاس وگاس اتفاق افتاده است.

مطالعات نشان می دهد که از 1,3 میلیون مسلسل ثبت شده در کشور در سال گذشته تنها 44 عدد از آنها در اتفاقات جنایی به کار گرفته شده اند. جزئیات درباره اسلحه ای که تیرانداز استفاده کرده هنوز مشخص نیست اما به حرف آنهایی که درباره کنترل سلاح به ویژه کنترل سلاح های اتوماتیک صحبت می کنند، ارتباطی ندارد.

منبع : دیپلماسی ایرانی