اعلام استقلال جدایی‌طلبان انگلیسی‌زبان کامرون

 فعالان جدایی‌طلب کامرونی به شکل نمادین استقلال خود از مناطق فرانسوی‌ زبان این کشور را اعلام کردند؛ اقدامی که باعث شد نیروهای ارتش در منطقه‌های انگلیسی‌ زبان مستقر شوند. دولت کامرون هم تجمع را ممنوع کرده، حمل و نقل را متوقف کرده و فروشگاه‌ها در مناطق مورد نظر را تعطیل کرده است.

 به نقل از شبکه خبری الجزیره، تنش‌ها همچنان در شهرها و مناطق شمال‌غرب و جنوب‌غرب کامرون بالاست و هزاران نیروی نظامی در تلاش برای سرکوب اعتراضات از پیش اعلام شده فعالان علیه دولت "پل بیا"، رئیس‌جمهوری کامرون در خیابان‌ها گشت‌زنی می‌کنند.

گروه جدایی طلب "جبهه متحد کنسرسیوم آمازونیای جنوب کامرون" (SCACUF) در بیانیه‌ای اعلام کرد: امروز ما بر حاکمیت خود بر روی میراث و اراضی‌ خودمان تاکید کردیم. آنها (مقام‌های دولتی) هر کاری از دستشان بر می‌آید برای متوقف کردن اعتراضات مردمی انجام می‌دهند چرا که نمی‌خواهند جهان صدای استقلال ما را بشنود.

دولت کامرون گفته است که اقدام جدایی‌طلبانه فعالان هیچ ارزش حقوقی ندارد. این استقلال‌طلبی و اعتراضات در سالروز استقلال جنوب کامرون از انگلیس در سال ۱۹۶۱ انجام می‌شود.

کامرونی‌های انگلیسی‌ زبان یک‌پنجم جمعیت ۲۲ میلیونی کامرون را تشکیل می‌دهند. آنها همواره دولت مرکزی را به تبعیض علیه جامعه خود متهم کرده و می‌گویند از استخدام‌های دولتی مستثنی می‌شوند و مجبورند برای کسب و کار و امور رسمی به فرانسوی صحبت کنند؛ این در حالی است که انگلیسی هم یکی از زبان‌های رسمی کامرون است.

جدایی‌طلبان کامرون همچنین تاکید دارند که نفت که محصول مناطق جنوب‌غرب است، به نفع دولت بهره‌برداری می‌شود و ایالت‌های نفت‌خیز از آن سودی نمی‌برند. با این حال اختلاف‌ها عمیق‌تر از اینهاست. جنوب کامرون در ۱۹۶۱ از طریق رفراندوم به کامرون پیوست اما گروه‌های حامی استقلال‌ تاکید دارند که قطعنامه ۱۶۰۸ سازمان ملل که شرایط این اتحاد را تبیین کرده بود، هرگز به درستی اجرا نشد. علاوه بر این، در ۱۹۷۲ زمانی که کامرون از یک سیستم فدرالی به سمت یک سیستم متمرکز حرکت کرد، قدرت عمدتا در پایتخت ماند و مناطق انگلیسی‌زبان می‌گویند که بیش از پیش نادیده گرفته شدند.