اگر دولت را چنین تعریف کنیم که دولت منتخب، محصول اراده ملی است محور اصلی در انتقاد از دولت تاکید بر برجسته کردن نقاط مثبت آن در اداره امور جاری مملکت و بیان نقاط ضعف و منفی به شیوه‌هایی است که به قدرت ملی یک مملکت آسیب وارد نکند.
در کشورهای پیشرفته جهان دولت‌ها از سوی ملت‌ها حمایت و با روی کار آمدنشان اهداف احزاب سیاسی گوناگون حتی احزاب سیاسی مخالف به صورت شفاف بیان می‌شود. در عین حال احزاب مخالف می‌کوشند در چارچوب انتقادات سازنده و رقابت سالم با حزب حاکم زمینه‌های موفقیت خود را در انتخابات آینده مهیا کنند. در این چارچوب رعایت قوانین موجود در مملکت، عرف و اخلاق سیاسی پذیرفته شده در قواعد بازی سیاسی در یک کشور کاملا مدنظر قرار می‌گیرد. همچنین شاهدیم احزاب سیاسی گوناگون کاندیداهای متفاوت را برای رسیدن به پیروزی، انتخاب و با موفقیت یک کاندیدا نیروهای خود را در جهت تجدیدقوا برای بازگشت به قدرت فراهم می‌کنند که این امر زمینه‌های کارشکنی در حرکت حزب پیروز را مسدود می‌سازد.
اگر اینگونه رفتار شود احزاب حامی و مخالف و کسانی که شکست‌خورده‌‌اند، حمایت می‌شوند و از سوی دیگر حقوق اقلیت‌ها از سوی دولت محترم شمرده می‌شود. در حالی که در نظام جمهوری اسلامی ایران با وجود قانون مشخص و مهم‌تر از آن شریعت اسلام به عنوان یک گزاره مهم دربرگیرنده قواعد اخلاقی، در حوزه فعالیت سیاسی شاهد اقداماتی هستیم که با این چارچوب‌ها سازگار نیستند؛ کسانی که به جای نقد سازنده زمینه‌های بی‌اخلاقی را فراهم و زمینه‌های ایجاد دوگانگی در قدرت (دولتی که به عنوان نماینده اراده ملت برای تدبیر در امور کشور در سازوکاری رقابتی انتخاب شده است) را فراهم می‌کنند.
این دست رفتارها، چهره دولت و ملت را نزد اصحاب خرد و دانایان جامعه در حوزه داخلی و بین‌المللی مخدوش کرده و نه تنها به دولت بلکه به منافع کشور آسیب می‌زند و منزلت ملت در میان بازیگران داخلی و خارجی تضعیف و در نهایت به ضرر تمام بازیگران موافق ومخالف دولت منتهی می‌شود.
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
| در حال بررسی: ۰
| انتشار یافته: ۱
خودم
| 
۲۳:۱۵ - ۱۳۹۳/۰۳/۱۴
پاسخ
بینیم با ارسال نظر
