«کلوده» میزبان روسری های نذری

 نوای یا حسین(ع) و یا ابوالفضل(ع) در فضا پیچیده و جمع پرشور عزاداران برای برپایی قدیمی‌ترین آئین عاشورایی در منطقه مهیا شده است.

آئین‌های عاشورایی تجلی‌گاه ارادت مردم بوده و هر گوشه و کنار رنگ و بوی خاصی دارد. امروز روز هفتم ماه محرم است، باز هم طبق رسم 300 ساله گذشته این خانواده جمالی بود که از صبح زود دروازه‌های خانه‌اش را به سوی عزاداران گشوده و پذیرای آنان بودند.

قداست این اتفاق سراسر معنویت که سالیان سال نسل به نسل و سینه به سینه گشته، حیات بخش‌ترین سرمایه در تاریخ تشییع است.

اجداد خانواده جمالی از سال‌ها پیش از یکی از ییلاقات آمل در منطقه لاریجان علم را برای برگزاری مراسم مذهبی منتسب به حضرت عباس(ع) به روستایی به نام کلوده که از بخش مرکزی شهرستان محمودآباد است، آورده‌اند که امروزه آوازه آن تا بسیاری از استان‌های کشور رفته و هر سال شاهد حضور دسته دسته زائران از شهرهای مختلف کشور برای شرکت در این مراسم هستند.

مردم دیار مازندران از قدیم‌الایام با اعتقادات فراوان به امامان خود به عزاداری در ماه محرم می‌پردازند و سنت‌های دیرینه خود را تا به امروز به نسل جدید رسانیده‌اند.

علم گردانی یکی از قدیمی‌ترین آیین‌های گذشتگان و علم سنبل دست بریده ابوالفضل العباس(ع) بوده است. پیر علم نماد توسل به علمدار کربلاست.

یکی از این علم‌ها نزد خانواده جمالی است که این خانواده با وجود فوت پدرشان هم‌چنان با همت یکدیگر علم را میان عزاداران افراشته می‌کنند.

چند روز قبل از مراسم علم گردانی در روز چهارم محرم زنان خانواده جمالی به همراه بانوان روستا به شست‌وشوی  پیر علم  با گلاب می‌پردازند تا برای صبح روز هفتم آماده باشد.

این علم با روسری‌هایی که زنان نذر می‌کنند پوشانیده می‌شود. این روسری‌ها توسط افرادی که حاجتی دارند به‌عنوان نذری بر علم گره خورده می‌شود.

عزاداران حسینی مشکی‌پوش یک به یک جمع می‌شوند و منتظر خارج کردن پیر علم از حیاط خانه جمالی هستند تا بر دستان عزاداران سالار کربلا قرار گیرد.

ساعت 10 صبح مشتاقان حسینی همراه با پیر علم به سمت حسینیه روستای کلوده حرکت می‌کنند. در میان کوچه زنان و مردانی حاجت مند دل از پیر علم بر نمی‌دارند. پیر علم در میان جوانان با سینه‌های ستبر و دست‌های قوت‌دار جای می‌گیرد و طنین صدای سینه زدن آن‌ها در فضا می‌پیچد، دیگر اشک به زنان امان نمی‌دهد.

در میان راه تا حسینیه گوسفندان نذری را قربانی می‌کنند. نذر گوسفند و بستن روسری سال‌هاست که ادامه دارد و نشانه ارادت خالصانه مردم مازندران به علمدار کربلا است تا حاجتی روا کنند.

هنگام آوردن پیر علم دسته‌های عزاداری از روستاهای مجاور به زنجیرزنی می‌پردازند و به نوعی ارادت خود را به صاحب عزا، سالار شهیدان امام حسین(ع) نشان می‌دهند.

به همت اهالی روستای کلوده در این روز خیمه‌هایی برپا می‌شود برای پخش نذری‌ها که آش نذری، شیرینی خانگی، حلوا  و شیر در میان عزاداران توزیع می شود و از مهمانان عزادار حسینی با صرف ناهار پذیرایی می‌کنند.

علم به حسینیه آورده می‌شود و تا سال دیگر یک ماه قبل از محرم در آنجا می‌ماند. این علم با روسری‌های نذری و پارچه‌های سبز پوشانده شده و هر فردی سال بعد حاجت روا شد یک روسری نذری دیگر در محرم برای پیر علم می‌آورد.

در این آیین معنوی که جامه‌پوشان پیرعلم نام دارد با جمع کثیری از ارادتمندان به امام حسین‌(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) به عزاداری پرداخته و با نوحه‌سرایی و سینه‌زنی در مصیبت این روز بزرگ گریستند و حاجتمندان با توسل به باب‌الحوائج خواهان باز شدن گره‌ای از مشکلات خود هستند.