فشار ایران به ترامپ از طریق چین

 العرب نوشت: چین در صدر دولتهایی است که ایران می کوشد برای ‏حفظ موازنه و تعدیل تاثیر واشنگتن، از وتوی آن در ‏مقابل تحریمهای بین المللی استفاده کند، تا بدین ‏وسیله از نقش بر آب شدن هر آنچه طی سالهای اخیر ‏برای دستیابی به توافق هسته ای انجام داده، ‏جلوگیری کند.‏

چین برای افزایش سطح روابط اقتصادی اش با ایران در ‏راستای خدمت به طرح جدیدش با عنوان«کمربند ‏واحد..راه واحد» می کوشد تا به این شکل قدرتش در ‏بازارهای جهانی را تقویت کند؛ اما پیش از این ‏تقویت، چاره ای جز مشارکت در بهبود زیربنای نزدیک ‏به 68 کشور ندارد؛ کشورهایی که برای همکاری در این ‏طرح پر هزینه علاقه نشان داده اند. در همین راستا، ‏برخی از بانکهای اصلی چین توافقهایی را با دولت ‏ایران در سپتامبر جاری امضا کرده اند.‏

چین در صدر دولتهایی است که برای بهره گیری از ‏شرایط پس از رفع تحریمهای ایران با سرعت وارد عمل ‏شد، همانطور که رئیس جمهور این کشور در میان ‏کشورهای 5+1 نخستین مسئولی بود که پس از گذشت یک ‏هفته از امضای توافق هسته ای به تهران رفت و در ‏این سفر، 17 تفاهم نامه در سطح روابط اقتصادی به ‏امضا رسید.‏

این در حالی است که نفت جایگاه ویژه ای در توجه ‏پکن به روابطش با تهران دارد؛ چرا که چین بزرگترین ‏وارد کننده نفت ایران محسوب می شود. از این رو، ‏تهران می کوشد با استفاده از نیاز چین به منابع ‏آن، از طریق این دولت یک حمایت بین المللی برای ‏ادامه توافق هسته ای در اختیار داشته باشد.‏

در واقع ایران برای باقی ماندن توافق هسته ای، به ‏قدرتهای بین المللی و از آن جمله چین متکی است به ‏این امید که با فشار آوردن بر ایالات متحده مانع از ‏عقب نشینی آن از این توافق شوند. چه بسا علت اصرار ‏ایران برای تقویت و تعمیق روابطش با چین، بعنوان ‏عامل بازدارنده ای در برابر بازگشت تحریمها، به بی ‏اعتمادی آن و به بیان دیگر نداشتن اعتماد کامل به ‏روسیه باز می گردد. به معنای دقیقتر، ایران نگران ‏آن است که روسیه با ایالات متحده به تفاهم هایی ‏برسد که به ضرر آن است؛ بویژه در مورد پرونده ‏سوریه.‏

از سوی دیگر، چین اهتمام خاصی به برقراری روابط ‏استراتژیک با دولتهای شورای همکاری خلیج فارس و دیگر ‏دولتهای منطقه، از جمله مصر، ترکیه و اسرائیل ‏دارد، به این دلیل به ناچار باید حدودی را در ‏تفاهمهای سیاسی احتمالی اش با ایران در نظر بگیرد؛ ‏چرا که تباین ها و اختلافات زیادی بین ایران و ‏دولتهای مذکور در مورد مسائل مختلف منطقه ای وجود ‏دارد.‏