سردار سلیمانی:مدافعان حرم جان خود را سپر نمی‌کردند، مصیبت کربلا تکرار می‌شد

فرمانده نیروی قدس سپاه تاکید کرد: اگر مدافعان حرم جان خود را سپر جان‌ها نکرده بودند آنچنان مصیبتی این کره‌خاکی را فرامی‌گرفت که غیر از مصیبت کربلا همه مصیبت‌ها به فراموشی سپرده می‌شد.

 به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید؛مراسم اولین جشن تولد فرزندان شهدای مدافع حرم با حضور فرماندهان و مسئولان و جمعی از خانواده‌های این شهدای عزیز در حوزه هنری برگزار شد.

سرلشکر قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پیامی به فرزندان شهدای مدافع حرم ارسال کرد که متن کامل پیام به این شرح است:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَی نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (سوره مبارکه احزاب آیه ۲۳)

سلام خداوند بر مردان صاحب عملی که عمل مخلصانه آنان فوق کل اعمال بود. همانطور که فرمود: «فوق کل برّ برّ حتی یقتل الرجل فی‌سبیل‌الله فلیس فوق برّ»

بوسه عطر خلقت بشریت فاطمه اطهر نذر گونه‌های اطفال در عطش بوسه پدر مانده شهدا سلام بر قطرات اشکی که همچنان رحمت الهی، زمین خشک امتی را سیراب و سرسبز از معنویت نمود و ساکنان زمین را از ظلمت و وحشت نجات داد.

سلام بر شموس طالعه ملتی که در وحشت تاریکی تکفیر طلوع کردند و زمین را از ظلم و تحجر رهایی بخشیدند. سلام بر ابدان مطهر به جا مانده‌ای که نه در قلب بلکه قامت رشیدشان در چشمان هزاران مشتاق در انتظارشان به خاک سپرده شده است.

مدافع حرم نامی زیبا نه فقط از تبار قافله‌سالار در طوفان گرفتار شده کربلا بلکه تکرار خود خود قافله کربلا است.

عباس‌ها و علی‌اکبرهایی که دور حرم خواهر حسین چرخیدند و چه زیبا جان خود را در راه آن فدا کردند. عون و جعفرهایی که پیش‌پای مادرها قربانی شدند.

این بار عمه سادات، حرمش وسعت یافته بود و در زیر خیمه او ملت‌هایی وحشت‌زده جای گرفته بودند، شمشیرهای تیز شده و حرمله‌های گلونشانه گرفته و تیغ‌های تیزی که بر حنجره‌ها می‌لغزید و جوی خون از گلوها جاری می‌شد. یک بار دیگر همه به خیمه عمه پناه بردند اما نه کودکان حسین بلکه ملتی به او پناه برده بودند.

اینجا جوانان و مردانی سینه‌ها را سپر کردند و به دفاع از حریم حرم بانویی برخاستند که میلیون‌ها انسان جان خود را در پناه جان او قرار داده و زیر خیمه‌اش توسل یافته بودند.

انگار یک بار دیگر همان‌گونه که قرآن در تاریکی‌ها نزول کرد و لیلة‌القدر را پدید آورد و خداوند به پاس این نزول آن شب را برتر از هزار ماه دانست، این‌ بار نزول دیگری برای نجات انسان‌ها صورت گرفت و سوره‌ای از نور برخاسته از نور قرآن به نام سوره مدافعان حرم نازل شد که حرف حرف و سطر سطر آن خون‌های پاکی بود که بر زمین جاری شد و تصویر آن این نقش را در آسمان‌ها رسم کرد. مدافع حرم بابی را در بهشت بدین نام گشودند و مکتبی را برای همه آزادگان بنیان گذارند.

خواهران و مادرانم، فرزندان عزیزم، پدران و برادرانم! عزیزان شما، مدافعان حریمی شدند که در جلوی چشمان میلیاردها انسان، چندین هزار زن جوان به اسارت تیغ و تجاوز برده شد و صدها هزار انسان بی‌گناه یا با تیغ جهل تکفیر سر بریده شدند و یا در آتش جهل انفجار آنان سوزانده و پاره پاره شدند. بلایی که وحشتناک‌تر از هر بلایی عالم اسلامی را فرا گرفت و جهان اسلام را داغ‌دار نمود و بر بالای بخش مهمی از خانه‌ها علم عزا برافراشته شد.

فتنه‌ای برخواسته از کینه یهود و حاکمان ستمکار آمریکا با کمک تکفیریان در عالم اسلامی به وقوع پیوست.

انگار خداوند لبیک به تمام فریادهای بدون جواب مانده هل من ناصر ینصرنی مظلومین تاریخ را در قامت فرزندان ملت ایران به ودیعه گذارده بود و آنها را منتخب این دوران سخت قرار داده و نشانی خاص برای آنها انتخاب کرد تا یک بار دیگر کربلا و همه اهداف سالار آن برای همه آزادگان تاریخ تجدید شود و این راه به نام مدافعان حرم نامگذاری شد، راهی که از خاک تا افلاک کشیده شده است.

مدافعان حرم فقط مدافعان خاک نیستند بلکه مدافع حریم حرمت انسانیت هستند. اگر آنان تن به بلا نداده بودند و جان خود را سپر جان‌ها نکرده بودند آنچنان مصیبتی این کره خاکی را فرا می‌گرفت که غیر از مصیبت کربلا همه مصیبت‌ها به فراموشی سپرده می‌شد.

آنان با قبول اشک غم بر گونه‌های زنان و فرزندان و عزیزان خود، در جاری شدن جوی خون، اطفال، جوانان، زنان و مردان عالمی جلوگیری کردند و بذر غیرت ایرانی را همراه با معنویت علوی در سرتاسر جهان افشاندند و دنیا را به تماشای خود کشاندند و به همه زنان، مردان و جوانان این جامعه عزت بخشیدند. امروز نه فقط ملت سرافراز و قدرشانس ملت ایران خود را مدیون جانبازی فرزندان شما می‌داند، بلکه نام فرزندانتان آشنای همه مظلومان منطقه است و همچون فرزندان‌شان آنان را قدر می‌دانند.

چه صحنه‌های زیبایی از عزای مردم عراق و سوریه در عزای فرزندان شما دیدم و چه اشک‌هایی بر گونه‌های ناشناخته مادرانی جاری شد که خود را مادر شهیدان ما می‌دانستند.

لبخند نجاتی که آنان بر لبان کودکان در محاصره آمرلی، نبل و الزهرا، فوعه و کفریا، دیرالزور و حلب، فلوجه، بلد و موصل نشاندند با هیچ قلم و بیانی قابل تصویر و تصور نیست، همه و همه اینها به برکت مردی که بر بالای قله همت بلند ملت ایران ایستاده است و همه را به راه عزت و معنویت رهنمون می‌کند، رهبری که امام را به حق در قامت خود نمایان ساخته است. کلمات ناقص خود را با این جمله کامل امام «رضوان‌الله تعالی علیه» پایان می‌بخشم، که فرمود:‌ «آنها چه می‌کنند و ما چه؛ بهتر است دم فرو بندم و خاضعانه و خاشعانه عرض کنم: السلام علیک یا خاصه اولیاء‌الله»

فرزندتان، پدر و برادرتان - قاسم سلیمانی»