یک مجسمه‌ساز از رییس جمهور کمک خواست

در این نامه آمده است:

«جناب آقای روحانی، ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام

به استحضار می‌رساند بیش از 10 سال است شهرداری تهران 57 قطعه از آثارم را برخلاف قانون از خانه‌ام برده است. در این مدت طولانی برای بازپس‌گیری آثارم به هر دری زده‌ام، اما نتیجه‌ای نگرفته‌ام. پس از انتخاب جنابعالی و پدیدار شدن روزنه‌های امید مصمم به پیگیری مجدد شدم و پرونده را به آقای صدرالدین ماحوزی از وکلای متعین و قدمای جامعه وکلا سپردم. ایشان پس از طرح دعوی اقدام به تودیع مبلغ 600 میلیون تومان وجه قرارداد 57 اثر به عرضه مستندات کافی در تاریخ 92/11/6 حکمی از شعبه 37 مجتع قضایی شهید صدر، دائر بر توقیف هر 57 اثر و انتقال آن‌ها به خانه‌ای که در آن زاده شده بودند، کردند؛ اما شهرداری تنها 11 اثر را تحویل داد و از تحویل 46 اثر دیگر سر باز زد.

علاوه بر تخلف فوق، شهرداری با اعمال نفوذ و علی‌رغم معتبر بودن حکم قبلی، حکم دیگری از همان شعبه دریافت و در روز 25 اسفند 92 با شکستن قفل در و ورود به عنف اقدام به بردن 11 اثر فوق از خانه‌ام کرد. اعمال فوق زیر نظر حدود 20 نفر با نهایت خشونت و بی‌ادبی انجام گرفت. آن‌ها علاوه بر توهین، در صدد بیرون کردن دخترم از خانه بودند؛ چرا که خواهان رویت حکم دادگاه شده بود.

صدماتی که این افراد ظرف چند ساعت به آثاری که طی سال‌های متمادی ساخته شده بود، وارد کردند، حد و وصفی ندارد.

پیشینه این پرونده به این قرار است: در خرداد سال 1382 به پیشنهاد شهردار وقت تهران -آقای ملک مدنی- خانه اینجانب در نیاوران با عنوان «موزه پردیس تناولی» رسما افتتاح شد، اما عمر موزه کوتاه بود. با روی کار آمدن آقای احمدی‌نژاد به عنوان شهردار و به دستور ایشان موزه تعطیل و آثارم به مکان‌های مختلف شهرداری منتقل شد.

پس از پنج سال دوندگی در سال 1387 موفق شدم با حکم دادگاه، خانه‌ام را از شهرداری پس بگیرم، اما آثارم همچنان در دست شهرداری باقی ماند. مطابق قرارداد، این آثار برای موزه و ماندگاری در خانه من بود، به علاوه مدت قرارداد یک ساله بود که پس از سه ماه منفک و قرارداد باطل شد. مطابق قوانین مدنی و عرفی و شرعی این آثار متعلق به اینجانب است و باید بازگردانده شود. تا عمر دارم این امر را دنبال می‌کنم و پس از آن از فرزندانم خواهم خواست آن را پیگیری کنند و حق را به حق‌دار بازگردانند.

جناب آقای رئیس جمهور! کلیه اموری که به آن اشاره شد از روز افتتاحیه موزه تا به یغما بردن آثارم فیلم شده و در صورت تمایل عرضه خواهد شد.

با احترام

پرویز تناولی»