مسالهای که آقای بارزانی در ارتباط با استقلال کردستان مطرح کرده، موضوع بسیار پردردسری خواهد شد و عوارض امنیتی بسیاری به دنبال خود خواهد آورد. معلوم است این کار فقط براساس احساسات عمومی انجام شده و هیچ وجاهت قانونی ندارد. از طرف دیگر بیشترین منابع نفتی عراق در منطقه کردستان واقع شده و اولین چاه این کشور در سال 1927 در منطقه بابابوبور توسط انگلیسیها به نفت رسید و سال 1932 نخستین خط لوله نفت عراق از این منطقه به لاذقیه کشیده شد. بنابراین آنجا اهمیت ویژهای از نظر اقتصادی دارد که طبیعتا دولت عراق اجازه جدایی آن را نخواهد داد. این منطقه در محاصره چهار کشور ایران، ترکیه، سوریه و عراق واقع شده و هیچ راه عبوری ندارد و حتی قادر نیست نفت خود را صادر کند؛ یعنی بدون دسترسی به این کشورها، امکان صادرکردن نفت خود را هم ندارد. درواقع این تصمیم بسیار اشتباهی است که فقط براساس احساسات بومی اتخاذ شده تا مردم کرد را به وجد بیاورد و از جهت عواقب و نتایج هم به اینجا خواهد رسید که ممکن است کردستان ترکیه و ایران را هم به چنین فضایی بکشاند؛ دولت ایران بهطور ملایمتر، دولت ترکیه یک مقدار شدیدتر. دولت ترکیه و آقای اردوغان به آقای بارزانی اعلام کرد که چنانچه دست به این کار بزند، دست به اقدام نظامی خواهد زد و آقای حیدرالعبادی هم تقریبا اظهار نظری مشابه داشت. درواقع آقای بارزانی در شرایط بسیار نامساعدی قصد برگزاری این همهپرسی را دارد. خاورمیانه درگیر مشکلات ناشی از زدوخوردهای گروههای تروریستی است و بارزانی شرایط و موقعیت مناسبی را برای این همهپرسی در نظر نگرفته است. به همین دلیل حتی کسی مثل ژنرال ماتیس که قبلا موافق این همهپرسی و ایجاد یک کردستان مستقل بود، در ملاقاتی که با آقای بارزانی انجام داد، از نامناسببودن زمان این همهپرسی سخن گفت، چون آمریکاییها نمیخواهند بحران جدید دیگری بهوجود بیاید که به نفع روسیه تمام شود. به اعتقاد برخی تحلیلگران، هرقدر در منطقه خاورمیانه بحران گسترش یابد، بهنفع روسها خواهد شد و آمریکا خواهان گسترش این بحرانها نیست. یکی از دلایلی که آمریکا الان توان این را ندارد که برجام را بهم بزند، این است که بهخوبی میداند با برهم زدن برجام، بحران دیگری در خاورمیانه شکل میگیرد.
تنها رژیمی که از این همهپرسی حمایت کرده، اسرائیل است. حمایت رژیم صهیونیستی از این کار باعث بدنامی آقای بارزانی شده است. به یاد داریم که پزشک خصوصی پدر آقای بارزانی، اسرائیلی بود؛ یعنی از گذشتههای دور کردهای اقلیم با صهیونیستها ارتباط داشتهاند، به طوری که حتی این رژیم تسلیحات مورد نیازشان را در اختیار آنها قرار میداد. حال تجزیه خاورمیانه،آن هم کشورهای مسلمان، بیهیچ تردیدی به نفع رژیم صهیونیستی است. به همین دلیل این اقدام از همین ابتدای کار محکوم است و عوارض بسیار خطرناکی را به دنبال خواهد داشت و خاورمیانهای را که همین الان آلوده به بحرانهای سخت شده، با برگزاری همهپرسی اقلیم کردستان، دچار بحرانهای عمیقتر خواهد کرد. با توجه به سخن اردوغان درباره پاسخ نظامی ترکیه به این اقدام باید توجه کرد که نیروهای عراق هم به سمت کردستان حرکت خواهند کرد که رویارویی پدیدآمده با داعش تفاوت خواهد داشت، چرا که میتوان گفت این درگیری، دیگر درگیری داخلی خواهد بود. کردها هم از گذشتههای دور خود را مسلح کردهاند و انبارهایشان پر از تسلیحات نظامی است. بنابراین با ایجاد درگیری فضا برای نفسکشیدن داعش فراهم میشود. از سوی دیگر، ایران هم که اگر در مرزهایش احساس ناامنی کند، حق دارد دخالت نظامی داشته باشد. آقای بارزانی در مصاحبه با بیبیسی اعلام کرد که همه مانع این کار میشوند، اما هیچکس پیشنهاد جایگزینی ندارد، ضمن اینکه هیچکس نگفته که این موضوع را برای مدت محدودی مسکوت بگذارید. این نشان میدهد که آقای بارزانی حاضر نیست اصل موضوع را کنار بگذارد، ولی با این حال شاید قانع شود که این موضوع را برای مدت دو تا پنج سال به تعویق بیندازد؛ یعنی پیشنهاد ژنرال ماتیس را قبول کند. اگر کشوری مثل ترکیه با بارزانی توافق برسد که این موضوع را به پنج سال دیگر موکول کند، نشاندهنده این است که اصل موضوع را پذیرفته که کشور مستقل کردستان بهوجود بیاید، اما کمی دیرتر! ولی هیچکدام از این کشورها چنین کاری نکردهاند که زمان دیگری برایش مشخص کنند. از طرفی خیلی هم به نفع کردهای اقلیم نیست که دست به چنین اقدامی بزنند. در ضمن ترکیه با کردهایی که دارای گذرنامه این کشور هستند و بدون ویزا وارد آن میشوند، با مشکل مواجه خواهد شد. دبیر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران نیز در همین رابطه واکنشهای مشابهی نشان داده و تاکید داشته جدایی اقلیم کردستان بهمعنای مسدودشدن همه گذرگاههای مرزی آن با ایران خواهد بود. درواقع این اقدام بارزانی حتی بهنفع خود کردها هم نیست و تنها زاییده یک احساس بومی است تا پدیدهای به نام کشور کردستان وجود داشته باشد، بدون اینکه به عواقب آن بیندیشد. ظاهرا با برگزاری این همهپرسی باید انتظار آرای مثبت کردها را داشته باشیم، اما معلوم نیست که سازمان ملل این کشور را به رسمیت بشناسد..