جوهر تتو به غدد لنفاوی آسیب می‌رساند

 
به نقل از گیزمگ، آنها دریافتند که ذرات کوچک و سمی موجود در جوهر می‌تواند حرکت کرده و به غدد لنفاوی برسند.

"برنارد هسه"، یکی از اولین نویسندگان این مطالعه جدید می گوید: "ما قبلا می دانستیم که رنگدانه‌های تتو به غدد لنفاوی می‌روند و غدد لنفاوی با رنگ تتو رنگ می‌شوند. این پاسخ بدن برای تمیز کردن محل ورود تتو است. چیزی که ما نمی‌دانستیم این بود که آنها به شکل ذرات نانو این کار را انجام می‌دهند و این بدان معنی است که آنها ممکن است رفتار مشابهی با ذرات موجود در سطح میکرو نداشته باشند و مسئله اینجاست که ما نمی‌دانیم چگونه این نانوذرات واکنش نشان می دهند. "

جوهر تتو حاوی طیف گسترده‌ای از رنگدانه‌های آلی و غیر آلی، همراه با مواد نگهدارنده و آلاینده‌هایی مانند نیکل، کروم، منگنز و کبالت است. دو نوع از رایج ترین مواد عبارتند از کربن سیاه، برای تتوهای تیره و دی اکسید تیتانیوم (TiO2)، که رنگدانه سفیدی است که اغلب با رنگ‌های دیگر برای ایجاد سایه ترکیب می‌شود.

از آنجایی که TiO2 در مواد افزودنی مواد غذایی، ضد آفتاب ها و رنگ‌ها استفاده می شود، استفاده از آن در جوهر تتو، باعث ایجاد عوارض جانبی مانند متورم شدن پوست، خارش و تأخیر در بهبودی می‌شود.
 
دانشمندان در "مرکز تابش سنکروتون اروپا"(European Synchrotron Radiation Facility)، از ماشین آلات "سنکروتون"(synchrotron) که به اندازه یک استادیوم است برای ردیابی ذرات TiO2 در پوست استفاده کردند.

سنکروترون(synchrotron)که اولین بار توسط لوییس آلوارز ابداع شد، نوعی از شتاب دهنده ذرات به شکل یک حلقه دایره‌ای است که با کمک میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی، تابش الکترومغناطیسی تولید می‌کند ذراتی که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در یک محیط الکترومغناطیسی حرکت می‌کنند، در جهت حرکت‌شان، نوری منتشر می‌کنند که "تابش سنکروترون" یا "نور سنکروترون" نامیده می‌شود.
 
تابش سنکروترن یک امکان توانمند برای مطالعه ساختمان مولکولی و تغییرات شکل و ترکیبات سلولی در هنگام واکنش‌های شیمیایی است که در زمینه‌های مختلف تحقیقاتی و کاربردی در فیزیک، پزشکی، صنعت، زیست‌شناسی، باستان شناسی و ... کاربرد دارد. استفاده از تابش سنکروترون برای علوم بنیادی و فناوری‌های کاربردی، رشد فزاینده‌ای را در چند دهه اخیر تجربه کرده است.

سنکروترون با پرتاب پرتوهای مختلف اشعه ایکس از طریق لنزها و ابزارها بر روی یک نمونه عمل می‌کند تا رفتار ماده را در سطح مولکولی و اتمی مشاهده کند.

محققان با استفاده از این تکنیک بر روی نمونه‌های بافت تتو توانست ذرات TiO2 در مقیاس میکرو و نانو را ردیابی کند و متوجه شد که ذرات در سطح نانو می‌توانند به غدد لنفاوی منتقل شوند.

این تیم شواهد محکمی از قرارگیری دراز مدت عناصر سمی در بدن را نشان داده که می‌تواند به بزرگ شدن مزمن غدد لنفاوی منجر شود.

یکی از محققان این پژوهش اظهار کرد: متاسفانه افراد در هنگام انجام تتو به ترکیبات تشکیل دهنده رنگ تتو توجهی نکرده و تنها بر استریل بودن سوزن آن تاکید دارند. اما با انجام این مطالعه شاید توجه افراد به این مسئله نیز بیشتر شود.

این تیم قصد دارد تحقیقات بیشتری را برای تشخیص ارتباط بین ساختار شیمیایی رنگدانه‌های تتو و عوارض جانبی آن با استفاده از نمونه های بیمار بررسی کند.

این تحقیق در مجله Scientific Reports منتشر شده است.