روزنامه شرق در یادداشتی به قلم نعمت احمدی . حقوقدان نوشت:اختلاف مسلمانان برمه‌ای با دولت مرکزی برمه برمی‌گردد به نحوه جدایی این کشور از هندوستان تحت استعمار دولت انگلیس. دولت انگلیس در قرن هجدهم کل منطقه هندوستان به‌انضمام برمه را مستعمره خود کرد. تنوع و تکثر قومی در منطقه برمه و اختلاف آنها با هندوستان مستعمره، دولت انگلیس را واداشت تا در سال ١٩٣٧ به بخش بودائی‌نشین مستعمره، خودمختاری بدهد و برمه بریتانیا از مستعمره هند جدا شد. ایالت «آراگان» واقع در دهانه خلیج بنگال منطقه‌ای مسلمان‌نشین است که حد فاصل بخش هندو و مسلمان‌نشین، شبه‌قاره هند است؛ با استقلال پاکستان از هندوستان و دوبخش‌شدن مناطق مسلمان‌نشین تحت نام پاکستان شرقی و پاکستان غربی، سرانجام دولتی مسلمان در کنار مرزهای برمه تحت نام بنگلادش به وجود آمد. برمه با جمعیتی ٦٠ میلیونی در مساحتی حدود ٦٧٠ هزار کیلومترمربع ٨٩ درصد از جمعیت آن بودائی هستند. با تصرف تبت از سوی چین و اخراج دالائی لاما، این برمه است که بودائیان می‌توانند در آن اولین دولتی را که با آئین بودائی اداره می‌شود به وجود بیاورند اما نظامیان حاکم بر برمه به دالائی لاما اجازه نمی‌دهند اولین دولت بودائی را تشکیل دهد. از طرفی بیش از ١١ درصد از جمعیت برمه بودائی نیستند که عمدتا مسلمانان منطقه آراگان محسوب می‌شوند. هدف دولت نظامی حاکم بر برمه، از سال ١٩٦٨ نادیده‌گرفتن جمعیت مسلمان ساکن در برمه به‌ویژه ایالت آراگان بوده، دولت برمه مدعی است مسلمانان ساکن ایالت آراگان، برمه‌ای نیستند.
مسلمانانی هستند که در ایام استعمار دولت
انگلیس به این منطقه مهاجرت کرده‌اند و بخش عمده‌ای از ساکنین ایالت آراگان
مسلمانانی هستند که در زمان استقلال پاکستان از هند، در جابه‌جایی بزرگ
هندوها و مسلمانان در داخل شبه‌قاره هند به این منطقه آمدند و تعداد زیادی
از مسلمانان این منطقه در طول جنگ به‌اصطلاح آزادی‌بخش بنگلادش در سال ١٩٧١
به‌اجبار به ایالت آراگان کوچ کردند. از نظر دولت برمه این جابه‌جایی‌ها
باعث ورود مسلمانان بنگالی و هندی به ایالت حاصلخیز آراگان شده است و جمعیت
این ناحیه تبار برمه‌ای ندارند. قانونی در سال ١٩٦٨ در برمه به تصویب دولت
نظامی این کشور رسید که افراد ساکن در برمه که تبار برمه‌ای ندارند را از
حقوق شهروندی محروم کرد. اصل اختلاف از اینجا ناشی شده است که دولت برمه
مسلمانان ساکن ایالت آراگان را غیربرمه‌ای می‌داند که در ایام استعمار
منطقه به وسیله انگلستان و نیز در زمانه استقلال پاکستان از هندوستان و
همچنین جنگ‌های استقلال‌طلبانه بنگلادش خود را به این ایالت رسانده‌اند.
دولت نظامی برمه نژاد مردم مسلمان ساکن منطقه آراگان را هند و آریایی
می‌داند که با نژاد اصلی مردم برمه که از تبار اقوام – بامار – هستند
متفاوت هستند. در برمه بیش از ١٤٤ قوم زندگی می‌کنند که اکثریت آنان بودائی
مذهب هستند. نظامیان حاکم بر برمه به منظور پاک‌سازی قومی، قانون حفظ حقوق
شهروندی را در کشور پیاده کردند. قانونی که مصداق عینی آپارتاید است. از
١٤٤ قومی که در برمه زندگی می‌کنند ٩ قوم را غیربرمه‌ای تشخیص داده و از
همه حقوق شهروندی محروم کردند. به همین اعتبار سیاست کوچ اجباری ساکنین
ایالت آراگان را در پیش گرفته‌اند و مدعی هستند مسلمانان ساکن منطقه ساحلی
آراگان باید از این منطقه اخراج شوند. برای اجرای این سیاست تابعیت
مسلمانان منطقه آراگان از آنان سلب شده است تا با کوچ اجباری یا نسل‌کشی و
پاک‌سازی قومی جمعیت مسلمان برمه از بین برود. جای تعجب است در قرن ٢١ در
گوشه‌ای از جهان متمدن جمعیتی نزدیک به هشت میلیون نفر زندگی می‌کنند که به
گفته سازمان‌های بین‌المللی خصوصا سازمان ملل، محرومیت‌های زیر را دارند:
١- کارت هویت ندارند بالطبع نمی‌توانند گذرنامه داشته باشند. ٢- امکان سفر
در داخل کشور و منطقه آراگان هم به ساکنین داده نمی‌شود. اجازه سفر از
روستایی به روستای دیگر با پرداخت پول و تحت شرایط خاص و ویژه‌ای
امکان‌پذیر است. ٣- ازدواج بدون اجازه دولت امکان‌پذیر نیست و اگر دولت
اجازه ازدواج داد نمی‌توانند بیش از دو فرزند داشته باشند.
٤- تحصیل در مقاطع دبستان و دبیرستان امکان‌پذیر نیست؛ بیشترین آمار بی‌سوادی در جهان متعلق به مردم مسلمان میانمار است؛ هیچ دانشگاهی در برمه پذیرای مسلمانان میانماری نیست. ٥- خدمات بهداشتی هم مانند خدمات آموزشی از مسلمانان دریغ می‌شود تا در فقر و بی‌سوادی و نبود امکانات بهداشتی با مرگ زودرس روبه‌رو شوند و از بین بروند. ٦- برگزاری مراسم مذهبی و داشتن مسجد و تعمیر مساجد موجود ممنوع است. ٧- حق مالکیت بر زمین و نیز دایرکردن فروشگاه و کارگاه‌های تولیدی به وسیله مسلمانان ممنوع است و در مناطقی که جواز کار برای مسلمانان صادر می‌شود باید شریک برمه‌ای داشته باشد که بدون سرمایه‌گذاری، بیشترین سود را ببرد. دولت برمه ابایی ندارد اعلام کند مردمی که کارت هویت ندارند و تبعه میانمار شناخته نمی‌شوند نباید در این کشور زندگی کنند. رئیس‌جمهور سابق برمه به‌صراحت از اخراج ٨٠٠ هزار نفر مسلمانان از منطقه‌ای در ایالت آراگان یاد کرد به این بهانه که این افراد برمه‌ای نیستند و باید به دیگر کشورها یا در اردوگاه‌های آوارگان ساکن شوند. دولت بنگلادش متهم است در سالیان گذشته باعث مهاجرت مسلمانان به برمه شده است و این افراد تبعه بنگلادش هستند. دولت برمه به هر بهانه‌ای درصدد کشتار مسلمانان است. وقتی طالبان در افغانستان مجسمه‌های بودا را منفجر کرد جواز حمله به مسلمانان برمه‌ای شد! وقایع داخلی هم همیشه بهانه‌ای برای حمله به مردم مسلمان بوده است. کشته‌شدن زنی بودائی به‌دست سه مرد مسلمان آتش حملات جدید را شعله‌ور کرد. هرچند یک نفر از این سه مرد تبرئه شدند و دو نفر دیگر به اعدام محکوم و حکم هم اجرا شد. مسلمانان برمه‌ای اجازه مالکیت ندارند، کلبه‌هایی که در منطقه آراگان در آب‌وهوای استوایی با میانگین باران پنج هزار میلی‌متر در سال احداث می‌شود، به وسیله افراطیون بودایی که از حمایت دولت برخوردارند، به آتش کشیده می‌شود. سکوت جامعه جهانی نمی‌تواند دلیل سکوت مسلمانان جهان باشد. میانمار همان سیاستی را در پیش گرفته که رژیم غاصب اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی دنبال آن است؛ بی‌هویت‌کردن مسلمانان. خانم «آن سانگ سوچی»، برنده جایزه نوبل؛ کسی که خود ٢١ سال طعم حصر غیرقانونی را چشید و بعد از رفع حصر با توجه به سابقه فعالیت سیاسی خود و نیز اقدامات پدرش در استقلال برمه هم‌اکنون رهبر واقعی برمه است، به بهانه تشکیل گروه‌های مسلح در میان مسلمانان که به جهت حفاظت از خود در مقابل نسل‌کشی صورت گرفته، اقدامات ارتش میانمار را قانونی می‌داند. باید مسلمانان از شورای امنیت سازمان ملل متحد بخواهند با توجه به نسل‌کشی صورت‌گرفته در برمه دولت این کشور را محکوم و از دیوان بین‌المللی لاهه محکومیت سران کشور برمه را درخواست کنند.
