برای آگاه کردن توریستها از بیماریهای سفر به برزیل، مطالعات جدید در دانشگاه هاروارد انجام شد که به بررسی بیماریهای متداول در سفر به کشورهای آمریکای جنوبی پرداخت.
در این مطالعات 1600 نفر که در سالهای بین 1997 تا 2013 به برزیل سفر کرده و بیمار شدند مورد بررسی قرار گرفتند.
سه گروه از بیماریها در این افراد شناسایی شد:
تبهایی مانند مالاریا و دنگ، که بیماریهای بومی این منطقه هستند، اسهال که معمولا در سفرهای طولانی مدت به خارج از کشور ایجاد میشود، عفونتهای پوستی که از هر دو نفر پنج نفر به آن مبتلا شده بودند.
مری ویلسون، متخصص سلامت از دانشگاه هاروارد میگوید: ما بسیار از عفونتهای پوستی در مسافران برزیل تعجب کردیم. با این حال اگر در نظر بگیریم که بیشتر شهرهایی که توسط توریستها در برزیل بازدید میشوند ساحلی هستند. این مساله دلیل پیدا میکنند. شایعترین عفونت پوستی CLM است که در سواحل برزیل متداولتر است . کرم پوستی که این عفونت را ایجاد میکند در شنها زندگی میکند و اگر پا برهنه باشد با پوست تماس پیدا میکند.
منبع تولید کرمهای CLM وجود سگ و مدفوع گربه در ساحل است.
در تحقیقاتی که در سواحل سائوپائولو انجام شده است، در یک نمونه از هر سه نمونه از شن ساحل کرم پوستی وجود داشت، محققان از توریستها خواستند که حتما پاهای خود را بپوشانند و بر روی شنها ننشینند.
ویروس دنگ، مالاریا و تب زرد که از نیش پشهها ایجاد میشوند از بیماریهای متداول در برزیل هستند. یکی دیگر از نگرانیها برای توریستهای برزیلی ویروس چیکونگونیا است که توسط پشههایی که تب دنگ را انتقال میدهند، منتقل میشود و باعث تب خارجش پوست میشود. محققان اخطار دادند که رفتن توریستها به برزیل و بازگشت آنها به آمریکا احتمال شیوع این بیماری را در قاره آمریکا افزایش میدهد.
چهار استادیوم از دوازده استادیوم بازیهای جام جهانی در مناطقی که تب زرد و مالاریا شیوع دارند برگزار میشوند. تب دنگ در تمامی شهرهای برزیل شایع است.
دنگ و مالاریا بیشترین میزان بستری شدن را در توریستها به وجود میآورند.
محققان توصیه کردهاند که توریستها از واکسن سرخک و آنفولانزا استفاده کنند. ضمنا بهتر است توریستها جمله زیر را به زبان پرتغالی بلد باشند تا در صورتی که پشه آنها را نیش زد بتوانند سریع به پزشک مراجعه کنند:
Fui pisado pernilongo به معنی این که پشه من را نیش زده است
پشههایی که ناقل مالاریا هستند نزدیک به آمازون زندگی میکنند و شب ها انسان ها را نیش میزنند. بر خلاف مالاریا ، پشههای ناقل دنگ و تب زرد روزها تغذیه میکنند و در محیط های شهری بیشتر هستند. آنها بیشتر در قطرات آب موجود در لیوانهای پلاستیکی ، تایرهای مصرف شده و گلدانها تخم گذاری میکنند. وزارت سلامت برزیل تلاش زیادی کرده است تا از همه بخواهد منابع آب راکد در منازل را خالی کنند.
دنگ هیچ واکسن و درمانی ندارد با این حال خوشبختانه مسابقات جام جهانی در فصل زمستان در برزیل برگزار میشود که شیوع دنگ کمتر است.
عفونتهای مقاربتی مانند STI نیز از خطراتی هستند که توریستها را تهدید میکنند و با رعایت اصول بهداشتی میتوان از انتقال آن جلوگیری کرد.