صدها هزار نفر از معترضان طومارهایی را امضا کردند و خواستار پس گرفتن جایزه صلح نوبل از رئیس جمهور میانمار شدند که در سال 1991 به آن دست یافت.انتظار می رود که تعداد معترضان افزایش یافته و به میلیون ها نفر برسد لیکن کمیته جایزه بهانه می آورد که بستر قانونی برای پس گرفتن جایزه را ندارد و از زمان تأسیس اش در سال 1900 هیچ گاه اتفاق نیفتاده است که آن را از یکی از برندگان پس بگیرد.
روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به رد درخواست میلیون ها مسلمان و فعال حقوق بشر برای پس گرفتن جایزه رئیس جمهور میانمار به دلیل سکوتش در برابر کشتار مسلمانان این کشور پرداخت و نوشت: کمیته نروژی مشرف بر جایزه صلح نوبل میلیون ها مسلمان و فعال حقوق بشر را ناامید کرد زمانی که تأکید کرد که اساسنامه این جایزه اجازه پس گرفتن جایزه صلح نوبل را از «آنگ سان سوچی» رئیس جمهور میانمار به دلیل دست داشتن دولتش در پاک سازی نژادی علیه اقلیت مسلمان «روهینگا» در ایالت «آراکان» در غرب کشور را نمی دهد.صدها هزار نفر از معترضان طومارهایی را امضا کردند و خواستار پس گرفتن جایزه صلح نوبل از رئیس جمهور میانمار شدند که در سال 1991 به آن دست یافت.انتظار می رود که تعداد معترضان افزایش یافته و به میلیون ها نفر برسد لیکن کمیته جایزه بهانه می آورد که بستر قانونی برای پس گرفتن جایزه را ندارد و از زمان تأسیس اش در سال 1900 هیچ گاه اتفاق نیفتاده است که آن را از یکی از برندگان پس بگیرد.
نمی فهیم و درک نمی کنیم که چرا این کمیته این سنت را نمی شکند. سوچی که به دلیل فعالیت هایش در حمایت از حقوق بشر و مخالفت با اقدامات خونین ارتش میانمار علیه مخالفان به این جایزه دست یافت رهبری دولتی را بر عهده دارد که جنایت های شنیعی علیه اقلیت مسلمان روهینگا را با آگاهی و استقبال سوچی مرتکب می شود؛ امری که با اهداف جایزه صلح نوبل و با قوانین بین المللی و اصول حقوق بشر کاملا در تعارض است.
ارقام سازمان ملل حکایت از آن دارد که 270 هزار نفر از این اقیلت(روهینگا) جان خود را به دست گرفته و به بنگلادش فرار کردند،و این رقم یعنی یک سوم تعداد جمعیت این اقلیت است. پناهندگان نیز در شرایط بسیار دشواری در اردوگاه های آوارگان به سر می برند.
خانم سوچی چهره نژادپرستانه خود را زمانی رو کرد که از این مساله غافلیگر و متعجب شد وقتی فهمید نماینده تلویزیون «بی بی سی» یعنی «میشل حسین» که برای مصاحبه با وی آمده بود،«مسلمان» است و ناراحتی شدید خود را از این مساله نشان داد و یک کلام گفت که هیچ کس به وی نگفته است که خبرنگار مسلمان است. از این مساله نیز چنین فهمیده شد که اگر وی می دانست که خبرنگار مسلمان است چه بسا به این انتخاب اعتراض می کرد.
این سکوت در قبال قتل های جنایتگارانه مستند توسط ارتش میانمار که به جنایت های جنگی ارتقا پید می کند، توسط رئیس جمهوری که تکریم شد و به خاطر مبارزاتش جایزه نوبل گرفت، توهین به جایزه صلح نوبل و کمیته آن و نیز شیوه ای است که از طریق آن برندگان این جایزه انتخاب می شوند.
اقلیت روهینگا از سرکوب و تبعیض نژادی و دینی و فشار و محرومیت از ملیت و کار و آزادی حرکت رنج می برد و در معرض اخراج از کشور است به همین دلیل مستحق حمایت و کمک خانم سوچی است و سکوت سوچی نسبت به این جنایت ها هرگز قابل توجیه نیست و فرقی نمی کند بهانه ها و برهان هایش چه باشند.سوچی اگر نمی توانست این جنایت ها را متوقف کند باید از مقام خود به منظور حفظ میراثش در دفاع از حقوق بشر، استعفا می کرد.
این تصمیم کمیته صلح نوبل نیز در عدم پاسخ به درخواست های صدها هزار معترض برای پس گرفتن جایزه نوبل از سوچی ما را شگفت زده نکرد زیرا این جایزه سیاسی بوده و می ماند به ویژه شاخه مربوط به «صلح» آن.
منبع : جماران
ارسال نظر
