وقتی صدا وسیما کاسه داغ‌تر از آش می شود!

شنبه شب، یعنی 11 شهریور، بخش خبری 20:30 گزارشی را درباره بعضی از کنسرت‌های برگزار شده در تهران و خواننده‌های آن‌ها پخش کرد و با نشان دادن بخش‌هایی گزینش‌شده به مردم از آنها نظرخواهی کرد. در کشور ما نحوه برگزاری کنسرت‌ها در قانون که مبتنی بر شرعیات بوده، قید شده است. برهمین اساس این پرسش مطرح می‌شود که آیا این بخش خبری با چنین گزارش‌هایی از کنسرتی‌هایی که تمام مراحل اخذ مجوز قانونی را طی کرده‌اند و از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همین‌طور دادستانی مجوز دارد، چه هدفی را دنبال می‌کند؟ آیا ما حق داریم با موسیقی سلیقه‌ای برخورد کنیم و آنچه که مطابق سلیقه ما نیست را محکوم به غنا کنیم؟

عکس‌العمل دو هنرمند در اینستاگرام

در این گزارش بارها آهنگ‌های امید حاجیلی، خواننده پاپ پخش شد. او در صفحه اینستاگرام خود به این گزارش واکنش نشان داد و نوشت: «حضرت على (ع): مَنْ سَرَّ مومنا فَقَدْ سَرَّنى؛ «هر کس مومنى را شاد کند مرا شاد کرده است» چنان که امام علی (ع) می‌فرماید: کسى که دلى را شاد کند، خداوند عوض آن شادى و خرّمى، برایش لطف و خوشى معنوى مى‌‏آفریند که بر اثر انجام کارهاى نیک به او روى مى‌‏آورد. خوبی‌ش اینه که همه‌ش در چارچوب قانون و زیر چتر وزارت محترم ارشاد و حمایت بى‌دریغ‌شون انجام میشه که به شخصه ازشون ممنونم ... بقیه‌ش مهم نیست که، اون چیزى که اینجا زیاده از این کارشناس‌هاى محترم و افراد تنگ‌نظر و کسانى که دنبال سوژه‌هاى تکرارى و براى برنامه ساختن و تخریب هستند... خدا رو شکر سوژه هم کم نیست ولى عجیبه برام که اون سوژه‌ها مهم نیستن! در هر صورت از همین‌جا خسته نباشید می‌گم به همه عزیزان ... من که به شاد کردن دل مردم توی همین چارچوب و قانون ادامه می‌دم و مثل همیشه با احترام کامل به قوانین وزارت ارشاد پایبندم. تا کور شود هر آنکه نتواند دید و حتى فرمایشات حضرت على هم براش اهمیتى نداره. یا على»

احسان خواجه‌امیری هم نسبت به این گزارش عکس‌العمل نشان داد و در صفحه اینستاگرامش با عنوان «چند خط دل‌نوشته» نوشت: «من توی این فیلم‌ها که از مردم من گرفتید هیچ رفتار به دور از عقلانیتی ندیدم که کسی بخواد بروز بده، فقط شاهد خوشحالی و هیجان خوبی بودم که سرکوب همین احساس‌ها میشه عقده، که مثال‌هاش رو به تعداد زیاد در فضای مجازی شاهدیم و همه خوب می‌دونن که به چه راهی داریم می‌ریم. من از شما رسانه ملی عزیز خواهشمندم اگر کار کارشناسی می‌کنی، کارشناس دعوت می‌کنی که بگه این‌ها فساد هست لطفا یه دکتر خوب هم دعوت کن بگه اگر این هیجان‌های جوان‌ها تخلیه نشود چه اتفاقی می‌افتد، اگر انسان عاشق نشود چه موجود خطرناکی می‌شود. ما اگه دلمون نمی‌خواد خوشحال باشیم، حداقل بتونیم شادی همسایه‌مون رو ببینیم، نزنیم شیشه خونه‌ش رو بشکنیم».

تخریب، ساده است!

حجت اشرف‌زاده، یکی از خوانندگان پرطرفدار کشور در رابطه با گزارشی که از بخش خبری 20:30 درباره حال و هوای کنسرت‌ها پخش شده است، به «ابتکار» می‌گوید: چرا 20:30 از نکات مثبت موسیقی گزارش تهیه نمی‌کند؟ چرا زمانی که همین خواننده‌ها با عشق موسیقی برای ممکلت و شهدا حماسی می‌سازند، به سراغ آنها نمی‌رود و آن موقع کلیپ آن‌ها را به مردم نشان نمی‌دهد؟ تخریب‌سازی ساده است، ما اهالی موسیقی می‌‌توانیم 20:30 را در کمتر از 24 ساعت تخریب کنیم، چون آنها هم در این سال‌ها گاف‌های زیادی داده‌‌اند، هیچ یک از ما خالی از اشتباه نیستیم. منصفانه و صحیح نیست اگر بخواهیم نیمه خالی لیوان را بررسی کنیم و مدام آن را پررنگ کنیم و چهره جامعه را به شکلی به تصویر بکشیم که بعضی مسائل در آن بزرگنمایی شده باشند.

او با بیان اینکه در همه دنیا تماشاگرنما وجود دارد، ادامه داد: در فوتبال هم عده‌ای تماشاگرنما وجود دارند که گاهی حرف‌های رکیک می‌زند و شعارهای نادرست می‌دهند، آیا فوتبال را به خاطر 100 یا حتی 1000 تماشاگرنما تعطیل می‌کنند یا ورزش را زیر سوال می‌برند؟ در همه دنیا ممکن است بعضی‌ها از فضاهای عمومی به صورت نادرست استفاده کنند، از فضای کنسرت هم همین‌طور. این موضوع نیاز به آسیب‌شناسی دارد. طبیعی است که در فضاهای عمومی عده‌ای هنجار‌شکن وجود داشته باشند اما اینکه 20:30 از این موضوع به عنوان یک حربه برای تضعیف روند برگزاری کنسرت و در کل موسیقی استفاده کند، کم‌لطفی این دوستان است. چرا که در شرایط بحران و نقاط حساس، همین خواننده‌ها در ژانرهای مختلف در فضاهای انتخاباتی یا حماسی کشور یا در سال‌هایی که گرفتار جنگ بودیم یا زمانی شهدا را برای تشییع آوردند برای کشور خدمت کردند. همه این دوستانی که به آنها خرده گرفته شده کارهای ارزشی انجام داده‌اند و دین‌شان را نسبت اعتقادات‌شان ادا کرده‌اند. چرا 20:30 از این‌ها گزارش تهیه نمی‌کند؟ چرا 20:30 درمورد نیمه پر لیوان گزارش نمی‌سازند؟ به نظرم چنین گزارش‌هایی به قصد تخریب تهیه می‌شوند.

سیاسی‌بازی

اشرف‌زاده، چنین گزارش‌هایی را بازی سیاسی می‌داند و می‌افزاید: بازی‌های سیاسی گاهی اوقات به شکل دیگری رقم می‌خورند و بعضی از دوستان مثلا برای تخریب وزارت ارشاد اسلامی، گزارشی تهیه می‌کنند که منظورشان این بوده که فضایی برای کنترل و بررسی این موضوعات در وزارت ارشاد وجود ندارد و همینطوری مجوز داده می‌شود؟ چرا این تصور را ایجاد می‌کنند؟ دوستان ما برای دریافت یک مجوز از هفت‌خان رستم عبور می‌کنند. چرا فکر می‌کنند مجوز موسیقی به سادگی صادر می ‌شود. تمام قطعات کسانی که کنسرت برگزار می‌کنند بازبینی می‌شود، کل بحث‌های امنیتی و حراستی بررسی می‌شود. تک‌تک نوازندگان و عوامل گروه مورد بررسی امنیتی قرار می‌گیرند و رفتارهای‌شان زیر نظر است. بعد دوستان وانمود می‌کنند همین‌طوری مجوزی داده می‌شود و مردم هم بدون کنترل هر کار بخواهند می‌کنند. همه‌جا هنجارشکن وجود دارد. تهیه گزارش‌های موضعی از یک مورد خاص آن هم به این شکل صحیح نیست. اما این را بداند که هنر در کشور ما سال‌های راه پر پیچ و خمی را گذرانده است. در طول آن سی‌سالی که فردوسی شاهنامه را نوشت، انقدر مردم ایران تحت فشار بودند که گاهی حتی بزرگان و دانشمندان هم حق نداشتند به فارسی مقاله بنویسند، اما زبان فارسی و هنر ایرانی از همه این مسائل گذر کرد و با وجود همه تخریب‌ها ماندگار شد.
سناریو‌های تکراری شکست‌خورده
اشرف‌زاده درباره اظهارنظر کارشناس آن گزارش درباره حد غنای موسیقی داخلی و لس‌آنجلسی می‌گوید: همین اظهار نظر این کارشناس نشان می‌دهد که او تسلط خوبی بر موسیقی لس‌آنجلسی داشته که توانسته غنای هر دو را تشخیص بدهد! تشخیص این موضوع بر عهده مراجع و کسانی است که بر اصول فقهی شناخت داشته باشند، نباید سلیقه‌ای با این مورد برخورد شود. چون ممکن است یک فرد با یک موسیقی معمولی به حد غنا برسد. این موضوع، یک بحث فقهی است. متخصصان و مراجع ما در مورد آن توضیحاتی داده‌اند و قانون هم در مورد آن چارچوبی دارد. از اینها گذشته به نظر من اکثر شنونده‌های ایرانی شنونده‌های فهیمی هستند و درست انتخاب می‌کنند.

او سناریوهای این‌چنینی را شکست خورده می‌خواند و می‌گوید: در دوره‌ای مدیریتی در حوزه موسیقی وجود داشت که با مجوز ندادن‌ها و بستن مسیرها باعث تقویت موسیقی زیرزمینی و پارتی‌های شبانه شد. امروز اما اگر قانون‌گذار مسیری را پیش می‌آورد، برای آن است که افراد با حفظ شئونات و با کنترل‌هایی که در سالن توسط نیروهای امنیتی وجود دارد، بتوانند با سلایق مختلف در یک حد مجاز از موسیقی لذت ببرند، حتی جوان‌تر‌ها از موسیقی ریتیمیک استفاده کنند و انرژی جوانی خودشان را در سالن احیا کنند و لذت ببرند. باید نیمه پر لیوان را دید. در یک دوره آمدند صدای خوانندگان آن‌‌‌‌‌ور‌آبی را شبیه‌سازی کردند تا کسی به کنسرت‌های آنها نرود اما آن هم با شکست رو‌به‌رو شد. بنابراین این‌ها همه سناریوهای شکست خورده‌اند.

سیاست یک بام و دو هوا

اشرف‌زاده در پایان چند پرسش را مطرح می‌کند: چرا 20:30 که این گزارش را تهیه کرده از خودش شروع نمی‌کند؟ چرا موسیقی همین بچه‌ها از صدا و سیما پخش می‌شود؟ اینها که همان‌‌هایی هستند که در مناسبت‌های مختلف به دعوت شما به تلویزیون می‌آیند و برنامه اجرا می‌کنند. نمی‌شود با سیاست یک و بام و دو هوا با اهالی موسیقی برخورد کرد! آیا روش قلع و قمع کردن روش درستی است؟ چرا 20: 30 یک گزارش از دفتر موسیقی خودشان تهیه نمی‌کند؟ وضعیت موسیقی و پخش موسیقی در سازمان صدا و سیما به شکلی است؟ چقدر برای هنرمندان احترام قائل هستند؟ چرا وقتی من در مشهد، در حال اجرای زنده موسیقی بودم، وسط اجرای من آگهی پخش شد؟ چرا این‌ها را گزارش نمی‌کند؟ چرا در مورد تخریب هنرمندان گزارش تهیه نمی‌کند؟ این سناریوها سناریوهای شکست خورده‌ای هستند.

در پایان، هنوز هم قصد بخش خبری 20:30 از پخش چنین گزارش جانبدارانه‌ای مشخص نیست. آیا باز هم قرار است برای کنسرت‌ها اتفاقات ناخوشایند جدیدی رخ بدهد؟ یا تمام این ماجراها بازی‌های سیاسی‌ای است که قرار است دودش به چشم هنرمندان برود؟