مسلمان‌کشی در میانمار

 خبرها حکایت از ازسرگیری مسلمان‌کشی در میانمار دارد. بنا بر تخمین‌های سازمان ملل فقط در یک هفته نزدیک به 50 هزار روهینگیایی که جزو اقلیت‌های مسلمان میانمار به حساب می‌آیند و در ایالت غربی راخین ساکن بودند از خانه و کاشانه خود آواره شده و برای نجات جان خود از خشونت‌های جاری فرار کرده‌اند.

پناهجویان می‌گویند ارتش آنها را مورد حمله قرار داده است. می‌گویند آنها از یک کشتار جمعی فرار می‌کنند که درحال حاضر در میانمار درحال رخ دادن است. مقامات دولتی اذعان کرده‌اند در دو روز گذشته دست‌کم 399 تن در درگیری‌هاکشته شده‌اند.

هزاران نفر از آنها از تپه‌ها و رودها و موانع سخت دیگر گذشته‌اند تا بتوانند خود را به بنگلادش برسانند. می‌گویند آنها از یک کشتار جمعی فرار می‌کنند که درحال حاضر در میانمار درحال رخ دادن است. به گزارش سی‌ان‌ان، بنا بر تخمین‌های سازمان ملل فقط در یک هفته نزدیک به 50 هزار روهینگیایی که جزو اقلیت‌های مسلمان میانمار به حساب می‌آیند و در ایالت غربی راخین ساکن بودند از خانه و کاشانه خود آواره شده و برای نجات جان خود از خشونت‌های جاری فرار کرده‌اند. پناهجویان می‌گویند ارتش آنها را مورد حمله قرار داده است. دولت میانمار مدعی است که آنها تروریست هستند و خشونت را آنها آغاز کرده‌اند. نزدیک به 27 هزار نفر از پناهجویان توانسته‌اند از جمعه گذشته خود را به نزدیکی‌های بنگلادش برسانند، اما هنوز افزون بر 20 هزار نفر دیگر در میان دو کشور شرقی آسیا گیر افتاده‌اند. روز پنج‌شنبه اجساد 20 تن از آنها از رودخانه «ناف» در نزدیکی مرز میانمار و بنگلادش بیرون کشیده شد. 12 تن از کشته‌شدگان کودک بوده‌اند.

کتک خورده و محکوم به مرگ
گفته‌های پناهندگان روهینگیایی‌ها در اردوگاه پناهجویان در بنگلادش بیش از حد هراس‌آور و ترسناک است. حمیده بگوم، یکی از پناهجویانی که همه زندگی خود را در میانمار رها کرده و به این اردوگاه پناه آورده است تا دست‌کم جان خود را حفظ کند به سی‌ان‌ان می‌گوید: «آنها ما را کتک می‌زدند، به سمت ما گلوله شلیک و ما را محکوم به مرگ می‌کردند.» این پناهجو ادامه می‌دهد: «بسیاری تاکنون کشته شده‌اند. بسیاری از زنان مورد تجاوز قرار گرفته و کشته شدند. ما خیلی فقیر هستیم. همسر من کارگر است.»

بگوم یک اسم بسیار محترم در میان زنان مسلمان است در حالی که دیگران سعی می‌کنند پس از ازدواج نام خانوادگی خود را عوض کنند. او با اشاره به اشاعه خشونت پس از روز جمعه گذشته که به‌دلیل حملات شبه‌نظامیان روهینگیایی صورت گرفت و در پی آن 12 تن از نیروهای امنیتی میانمار کشته شدند، گفت: ما در روز دو وعده غذایی داشتیم اما با شروع جنگ همه‌چیزمان را از دست دادیم. بگوم تصریح کرد که میانمار در واکنش به این حمله دست به یک تصفیه بزرگ زده و هزاران نفر را از خانه و کاشانه خود بیرون کرده است. مقامات دولتی خود اذعان کرده‌اند که روز پنج‌شنبه دست‌کم 399 تن در درگیری‌های روز جمعه گذشته کشته شده‌اند. آنها مدعی شدند که دست‌کم 370 تن از این کشته شده‌ها تروریست بوده‌اند. این درحالی است که فعالان می‌گویند ارتش زنان، کودکان و مردان بی‌گناه را کشته است. در این شرایط هر دو طرف نیز آتش‌زدن خانه‌ها را به گردن یکدیگر انداخته‌اند. دولت مدعی است که خود روهینگیایی‌ها 2300خانه را به آتش کشیده‌اند. این درحالی است که روهینگیایی‌ها می‌گویند این ارتش بوده که دست به آتش زدن خانه‌ها زده است.

بگوم می‌گوید که خانواده آنها توسط ارتش و همراهان آنها مورد شکنجه قرار گرفته و باقی نفرات خانواده آنها نیز به‌دلیل اینکه از پرداخت پول به سربازان میانماری خودداری کرده‌اند، کشته شده‌اند. بگوم می‌افزاید: ما برای نجات جان خود مجبور به کوچ شدیم. آنها به ما اجازه هیچ حرکت آزادانه‌ای را نمی‌دهند. ما از همه چیز محروم شده‌ایم. آنها خانواده‌هایی را انتخاب می‌کنند و از آنها تقاضای پول می‌کنند. بسیاری از آنها سهم‌شان گلوله بوده است. سازمان‌های کمک‌رسانی و سازمان ملل دولت میانمار را به‌دلیل رفتاری که با این گروه دارد محکوم کرده است. زید رعد الحسین، کمیسر عالی‌رتبه حقوق بشر سازمان ملل می‌گوید: «برای دهه‌ها است که خشونت سیستماتیک علیه آنها وجود دارد و حملات سال 2016 نیز مشمول این خشونت‌های سازمان یافته نیز می‌شود و آن حملات پایه‌گذار افراطی‌گری شد و همگان در حال از دست دادن همه‌چیزشان هستند.»

فقط روهینگیایی‌ها مورد نفرت هستند
محمد هارون، یکی از پناهجویانی که توانسته است جان خود را نجات دهد به سی‌ان‌ان می‌گوید: در میانمار گروه‌های نژادی متنوعی زندگی می‌کنند اما این تنها روهینگیایی‌ها هستند که مورد تنفر حکومت هستند. روهینگیایی‌ها جزو اقلیت‌‌های جمعیتی میانمار به‌حساب می‌آیند اما برای چندین نسل است که به آنها حق شهروندی اعطا نشده است. یکی دیگر از پناهجویان می‌گوید ارتش از آنها خواسته بود که داخل خانه بمانند اما وی تصریح می‌کند که اگر آنها در داخل خانه باقی می‌ماندند، آنجا توسط ارتش به آتش کشیده می‌شود یا اینکه مورد هدف گلوله آنها قرار می‌گرفتند.

نوبین شونا که به تازگی توانسته از میانمار بگریزد، افزود: دولت هیچ حق و حقوقی برای مسلمانان قایل نیست. این زن که توانسته به‌تنهایی از روستای خود بگریزد، می‌گوید: ارتش هفته قبل به روستای آنها آمد و دست‌کم 5 نفر را کشت. او گفت که پسر وی نیز در میان کشته‌شدگان بوده است. او افزود: آنها تا حد مرگ شکنجه شدند. سپس خانه ما را به آتش کشیدند. ما همه چیزمان را از دست دادیم. این زن پناهجو می‌گوید: چگونه توانستم زنده بمانم؟ بدون پول. پس از اینکه فاجعه را به چشمان خود دیدم به سمت مرز بنگلادش سفر کردم. چهار روز پیش خانه و کاشانه خود را ترک کردم. اما نمی‌دانم حالا باید کجا بروم؟ پسرم نیز کشته شده است. بنا بر رصد حرکت پناهجویان اکنون هزاران نفر دیگر نیز به سمت غرب در حال حرکت هستند. جایی که بنگلادش قرار دارد و از یک امنیت نسبی برخوردار است. بنا بر تخمین‌ها 20 تا 50 هزار پناهجوی روهینگیایی به بنگلادش آمده که عمده آنها از پیش در اردوگاه‌های بنگلادش پناه گرفته‌اند.

در میان فاجعه زندگی می‌کنند
سال گذشته نزدیک 85 هزار روهینگیایی به‌دلیل مشابه از مرزها عبور کرده و وارد بنگلادش شدند. سالی اسمیت، مدیر اجرایی صندوق مالی نکسوس که یک سازمان مردم‌نهاد است می‌گوید این افراد برای دهه‌ها است که به دلایل مشابه مورد تعدی و ظلم قرار گرفته‌اند. اسمیت به سی‌ان‌ان گفت: اتفاق چند روز گذشته در مقیاس با آنچه در ماه اکتبر گذشته افتاد بسیار ناچیز به‌حساب می‌آید.

آنها مستقیم و غیرمستقیم مورد ظلم دولتی‌ها قرار می‌گیرند. ارتش میانمار علیه این افراد است و آنها را می‌کشد، مورد تجاوز قرار می‌دهد و از رگبار برای کشتن افراد بی‌گناه استفاده می‌کند. عمده کسانی هم که کشته می‌شوند زنان و کودکان که درحال فرار به سمت مرز بنگلادش هستند. اسمیت می‌گوید: ارتش روستاها را به آتش می‌کشد و اصلا قابل قبول نیست که آنها به افراد عادی حمله می‌کنند. او تصریح می‌کند: آنگ‌سان سوچی، رهبر میانمار هم در این آزمون رد شده، زیرا حاضر نشده است که این حملات را محکوم کند. او تاکید می‌کند: با اینکه او برنده جایزه نوبل شده اما برای او صلح بین بودایی‌ها مهم است نه روهینگیایی‌ها. به اعتقاد اسمیت او از زبانی برای شرح این وقایع استفاده می‌کند که اصلا قابل قبول نیست. او می‌گوید ارتش در حال مبارزه با تروریست‌ها است، اما آنچه مشاهده می‌شود ارتش درحال حمله به افراد عادی است. سوچی در واکنش به این اتفاقات گفته است که دولت میانمار درحال پاکسازی نژادی نیست و از محکوم کردن اقدامات ارتش میانمار خودداری کرده است.

منبع : دنیای اقتصاد