بخشی از این درآمد از طریق فروش نفت است و بخشی هم از طریق اخذ مالیات. اما وقتی اولویت را به توسعه حمل‌و‌نقل شهری نمی‌دهند، وقتی او ایمن‌کردن جاده‌ها را در اولویت نمی‌گذارند، وقتی بر توسعه راه آهن و گسترش خطوط ریلی تاکید نمی‌کنند و بودجه باید جاهای دیگر صرف و هزینه شود، آثارش همین می‌شود که شاهد هستیم.
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم احمد خرم نوشت:دو سه مساله درخصوص تصادفات و واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان نخبه قابل طرح است؛ نخست برنامه‌هایی که آموزش‌وپرورش تحت عناوین مختلف برگزار می‌کند. مجلس باید رسیدگی کند برنامه‌هایی که از طرف آموزش و پرورش گذاشته می‌شود، بیشتر در جهت چه استراتژی و اهدافی قرار دارد. مساله بعدی این است که اصولا فارغ از اینکه اتوبوس، شب‌هنگام حرکت می‌کرده، یک یا دو راننده بوده‌اند، خواب‌آلود بودند یا نبودند، سرعتش مجاز بوده یا غیرمجاز، واقعیت تلخ این است که به نسبت کشورهای دیگر به‌نظر می‌رسد که تصادفات جاده‌ای و بین شهری در ایران خیلی اتفاق می‌افتد. این موضوع می‌طلبد که نمایندگان مجلس طی یک بررسی مشخص کنند بودجه سالیانه‌ای که به راهسازی اتوبان‌های دوبانده و ساخت اتوبان‌ها تخصیص می‌دهند، چقدر است؟ سرانه بودجه‌ای که خرج حمل‌و‌نقل می‌شود، واقعا چقدر است؟ قطعا اگر سیستم حمل‌و‌نقل ریلی توسعه پیدا کند و تعداد قطارهای بین شهرهای مختلف افزایش یابد، باعث می‌شود که حمل‌و‌نقل جاده‌ای خیلی کمتر صورت بگیرد. در جوامع پیشرفته بیشتر مسافرت‌های بین شهری با قطار انجام می‌شود که خطراتش خیلی کمتر از جاده است.
اما چرا در ایران آن‌قدر از اتوبوس استفاده می‌شود و در نتیجه میزان تصادفات هم بالا می‌رود؟ به‌واسطه اینکه خیلی از شهرهای بزرگ ما به‌واسطه راه‌آهن با همدیگر مرتبط نیستند. مثلا جز به مقصد تهران، مشهد، اهواز و چند کلانشهر دیگر نمی‌توانید با قطار مستقیما سفر کنید. خیلی از شهرها هستند که امکان مسافرت با قطار از آنها وجود ندارد. بارزترین مثالش قزوین و رشت است که ترددهای زیادی به مقصد آنها صورت می‌گیرد، اما قطاری در کار نیست؛ هرچند قول داده شده که امسال سوت قطار رشت به صدا درآید! مساله دیگر این است که آموزش و پرورش این مسافرت‌ها را ترتیب می‌دهد و در نتیجه واژگونی و تصادفات هم رخ می‌دهد. متاسفانه سرمایه‌گذاری برای راه‌ها و جاده‌های کشور، ایمن‌کردن و دوبانده‌کردن و چراغ گذاشتن در مسیر ظاهرا خیلی زیاد نیست. موضوع دیگر بودجه توسعه راه‌آهن است که باعث می‌شود حمل‌و‌نقل بیشتری از طریق جاده صورت بگیرد. خوب است که مجلس و دولت آقای روحانی درباره تصادف دختران دانش آموز عزیزی که قربانی شدند و خانواده‌ها و هموطنانشان را داغدار کردند، توضیح دهند که چرا آمار تصادف این‌قدر در ایران زیاد است؟ قطعا به‌واسطه این نیست که رانندگان ما بد رانندگی می‌کنند، بلکه به‌خاطر این است که در جاده‌هایمان سرمایه‌گذاری لازم صورت نمی‌گیرد و در نتیجه سفرهای جاده‌ای خیلی زیاد می‌شود و تلفات هم بالا می‌رود. از طرفی درآمد کشور یک ثابت است و بی‌نهایت نیست.
بخشی از این درآمد از طریق فروش نفت است و بخشی هم از طریق اخذ مالیات. اما وقتی اولویت را به توسعه حمل‌و‌نقل شهری نمی‌دهند، وقتی او ایمن‌کردن جاده‌ها را در اولویت نمی‌گذارند، وقتی بر توسعه راه آهن و گسترش خطوط ریلی تاکید نمی‌کنند و بودجه باید جاهای دیگر صرف و هزینه شود، آثارش همین می‌شود که شاهد هستیم و تعداد تصادفات بالا خواهد بود. مخصوصا وقتی به تعطیلات برمی‌خوریم، شاهد راهبندان و ترافیک هستیم. حتی مسیر تهران-شمال که در حالت عادی 5 ساعت طی می‌شود، بالغ بر 10، 12 ساعت به طول می‌انجامد. اینها همه نقص خدمات‌رسانی به آحاد مردم به حساب می‌آید، اما متاسفانه بودجه کافی برای حمل‌و‌نقل عمومی اختصاص پیدا نمی‌کند. در ماه‌های مخاطره‌آمیز و پرترافیک زیادی داریم. دو هفته آخر اسفندماه که به تعطیلات نوروز منتهی می‌شود و خود تعطیلات نوروز، همچنین در هر مناسبتی که با احتساب بین‌التعطیلی به 4، 5 روز تعطیلی می‌رسد، شاهد تصادفات و تلفات زیادی هستیم. باید در این رابطه اندیشید و کاری کرد.
ارسال نظر
