پاسخ تابش به مدعیان ضعف فراکسیون امید

موضوع رای اعتماد به کابینه دوازدهم و حواشی وانتقادهایی که به عملکرد فراکسیون امید در رای نیاوردن بیطرف وزیر پیشنهادی نیرو بیان می شود، باعث شد با محمدرضا تابش، عضو هیات رئیسه فراکسیون امید و چالش‌های ایجاد شده صحبتی داشته باشیم. او در پاسخ به منتقدان به شیوه مدیریتی عارف رئیس این فراکسیون تاکید کرد که عارف از سرمایه‌های ماست و باید در حفظ این سرمایه ها بکوشیم و با انتقادهای غیرمنصفانه آنها را از دست ندهیم. او همچنین به تشریح عملکرد فراکسیون امید دربررسی صلاحیت وزرا و جلسه رای اعتماد پرداخت. آنچه می خوانید حاصل این گفت وگو است.

به نظر شما مهمترین عاملی که باعث شد بیطرف از مجلس رای اعتماد نگیرد چه بود؟

بیطرف یکی از چهره های بی حاشیه و از نحله های انقلابی چارچوب دار و اصلاح طلب پایبند انقلاب است ولی جو منطقه ای در مجلس به ضرر او عمل کرد. از آنجایی که آقای بیطرف اهل قول و وعده دادن نیست، نتوانست توجیه‌ها و توضیحات خودش را در مقابل نمایندگان بیان کند. قطعا اگر می توانست نمایندگان را توجیه کند که محور و مدار رفتارش قانون و تصمیماتی است که مجموعه حاکمیت می گیرد و اطمینان می داد که طبق آن عمل خواهد کرد، نمایندگان رای بیشتری به او می دادند. یکی از موارد دیگر اینکه لابی گری او با نمایندگان کم بود. البته منظور لابی گری از نوع مثبت است.

پیش بینی می کردید که بیطرف نتواند از مجلس رای اعتماد بگیرد ولی جهرمی مورد موافقت مجلس قرار بگیرد؟

ما در جلسات خود رای گیری می کنیم و مثل برخی دولت ها با اجنه مراوده نداریم و نظر ما برپایه خرد جمعی است. اگر روزی آرای فراکسیون امید منتشر شود، مشخص می شود رایی که به بیطرف داده شد منطبق بر فراکسیون بوده است و البته موضوع منطقه ای باعث شد برخی مخالفان او در جناح سیاسی رقیب سواستفاده کنند و آقای بیطرف رای نیاورد. البته در همه مصاحبه هایم گفته ام بعید است وزیری از کابینه دوازدهم رای نیاورد. زیرا رای نیاوردن یک وزیر مبتنی بر مخالفت دو فراکسیون از سه فراکسیون مجلس با اوست. البته فراکسیون امید موافق رای به جهرمی نبود ولی دلیل رای آوری او این بود که برخی فراکسیونی به او رای ندادند و طبق نظر و برداشت خودشان و براساس سوگندی که خورده اند تصور کردند باید برخلاف نظر فراکسیون به او رای بدهند و باز برخی مسائل منطقه در رای آوردی او دخیل بود.

به نظر می رسد درباره بیطرف اتفاقی شبیه به موضوعی که برای نجفی در رای اعتماد دولت گذشته اتفاق افتاد تکرار شده است و کسی انتظار نداشت با اختلاف یک رای نجفی از همراهی دولت باز بماند. نظر شما در این‌باره چیست؟

این موضوع را قبول ندارم. به نظرم این دو اتفاق کاملا با هم متفاوت بود و فقط از نظر رای نیاوردن قابل پیش بینی بود. رای ندادن به آقای نجفی کاملا سیاسی بود ولی در رای ندادن به بیطرف، ارجحیت مسائل منطقه ای بر مسائل ملی و حسن یا سواستفاده جریان رقیب از این موضوع باعث رای نیاوردن بیطرف شد.

برخی مثل جواد امام، مدیرعامل بنیاد باران لابی نکردن بیطرف با نمایندگان را دلیل رای نیاوردن او دانسته اند. نظر شما در این باره چیست؟

همانطور که اشاره کردم آقای بیطرف اصلاح طلبی است که کاملا به اصول پایبند است و فرد منحصر به فرد و سالمی است که هر کجا رفته منشا خیر بوده است، ولی قدرت لابی گری او کم است و تیمی که با ایشان کار می کردند تیم قدرتمندی نبودند که بتوانند با جلسات زیادی برگزار کند و و نظر آنها را با ارائه برنامه ها و توضیحاتش جلب کنند. به عنوان مثال یکی از وزرا خودش و مشاورانش برای متقاعد کردن نمایندگان به هر یک از آنها بیش از 20 بار زنگ زد و صحبت کرد ولی آقای بیطرف نه خودش و نه مشاورانش حتی یک بار هم این کار را نکردند.

شنیده شده که آقای بیطرف برای وزیر شدن انگیزه ای نداشته است به همین دلیل با نمایندگان وارد رایزنی نشده بود.

من این کار را قبول ندارم و وقتی کسی مسئولیتی را پذیرفت و وارد صحنه شد باید تا آخر بایستد.
بارها گفته شده که رای اعضا فراکسیون امید به وزرا صد در صد فراکسیونی نبوده است، این موضوع را قبول دارید؟

من به رای فراکسیونی معتقد هستم اما درصدی بودند که فراکسیونی رای ندادند. اینها در جلسات فراکسیون شرکت می کنند ولی می‌گویند رای‌مان تشخیص خودمان است زیرا باید پیش خدا جوابگو باشیم. البته این مغایر کار تشکیلاتی است و از نظر کار فراکسیونی نقص است ولی به هر حال ما حزب نیستیم که بتوانیم نظرمان را تحمیل کنیم. من معتقدم وقتی ما در فراکسیون نظر وزرا را می شنویم و بعد از بحث و بررسی به خرد جمعی رای می‌دهیم، تکلیف از ما ساقط است. یک عده از استان فارس و استان‌های همجوار بودند که می‌گفتند این منطقه باید یک وزیر داشته باشد و از آقای جهرمی حمایت می کردند. برخی از آنها تصمیم فراکسیون را اجرا کردند و برخی نکردند. اما در مورد آقای بیطرف در بحث آب و سد اجماع منطقه‌ای علیه ایشان شکل گرفت. من معتقدم ایشان اصلاح طلبی در قامت یک اصولگرا و فردی پاکدست و درستکار است اما تیمی که برای ایشان لابی می‌کردند باید قویتر ظاهر می شدند و برنامه هایش را بیشتر توجیه می کردند. سخنرانی روز رای اعتماد ایشان هم باید قویتر می‌بود. من به ایشان گفتم نمایندگان در مورد سد مسئله دارند و شما از سدسازی دفاع کردید. ایشان به من گفت من از حاکمیت دفاع کردم. زیرا برخی دستاوردهای حکومت زیر سوال رفته بود. البته من گفتم شما اگر وزیر می‌شدید چهار سال وقت داشتید از حاکمیت دفاع کنید.

انتقادات زیادی از عملکرد فراکسیون امید در جریان رای اعتماد به وزرا طی چند روز گذشته منتشر شده و یکی از این منتقدان آقای عطریانفر است. او اعلام کرده که رئیس دولت اصلاحات هم از عملکرد فراکسیون امید ناراحت است و به آن انتقاد دارد. درباره ابراز ناراحتی یا انتقاد رئیس دولت اصلاحاتاز عملکرد فراکسیون امید اطلاعی دارید؟

من هیچ حرف انتقادی در این باره از آقای خاتمی نشنیده ام. به این دوستان می گویم باید با اطلاع حرفی زده شود. فراکسیون مجموعه اقداماتی در خصوص بررسی صلاحیت وزرا انجام داده است. جلساتی برگزار کرده، تحقیقاتی داشته و کارگروه‌هایی تشکیل داده است و در نهایت اگر نتیجه آرا که صد درصد منطبق بر واقعیت فراکسیون امید بوده را منتشر کنیم، مشخص می‌شود که فراکسیون ما بسیار آگاهانه و هوشمندانه عمل کرده است. یکی دو موردی هم که نتیجه نگرفته ایم ناشی از ارجحیت مسائل منطقه ای بر مصالح فراکسیونی و مسائل ملی بوده است.

انتقاداتی که به فراکسیون امید از سوی جریان رقیب یا حتی اصلاح طلبان در جریان رای اعتماد به وزرا مطرح می شود را قبول دارید یا معتقدید عملکردتان قابل دفاع و بی نقص بوده است؟

سیاست ریاضی است و هر کسی مدعی ضعف عملکرد است به طور شفاف و مصداقی صحبت کند. البته انتقادها اگر از سر آگاهی باشد ما هم از آن استقبال می کنیم. قطعا ما هم از خطا و اشتباه مبرا نیستیم و ممکن است نقدهایی هم به ما وارد باشد و البته از نقدهای منصفانه دوستان اصولگرا یا اصلاح طلب استقبال می کنیم. خودمان هم باید عملکرد و نقاط ضعفمان را بررسی کنیم و این مسئله که چرا مصالح منطقه ای بر مسائل فراکسیونی ارجحیت داده می شود باید مورد بررسی قرار بگیرد. البته باید دوستان به این نکته توجه داشته باشند ما در فراکسیون امید حزب نیستیم و وقتی شورای نگهبان همه اصلاح طلبان شناسنامه دار را رد صلاحیت کرد و از بین افرادی که حداقل گرایش و نگرش اصلاح طلبانه داشته اند فراکسیون امید را تشکیل داده ایم، که البته برخی از آن افراد از همان ابتدا از فراکسیون جداشدند و باید خودشان به افکار عمومی پاسخ بدهند که چرا با اسم این فراکسیون آمدند و بعد از پیروزی از آن جدا شدند؛ کسانی که ماندند گرایش حزبی جناحی صد در صد تشکیلاتی ندارند. بنابراین فراکسیون امید متشکل از کادر احزاب نیست بلکه متشکل از افرادی است که شاید در برخی جاها حداقل های اصلاح طلبی را داشتند و وارد فراکسیون شدند ولی در بسیاری موارد پایمردی کردند و از آنها تشکر می‌کنم. ولی از بین برخی اعضای فراکسیون به دلیل همان حزبی نبودن یکی معتقد است باید به سوگند خود پایبند باشد و یکی می گوید فلان شخص همشهری من است و باید به او رای بدهم. بنابراین باید واقع بینانه به مسائل نگاه کنیم و نقد و انتقاد منصفانه داشته باشیم که البته ما هم از این انتقادهای سازنده استقبال می کنیم. اما این نقدها می تواند به جای مجرای رسانه از مجاری دیگری مثل جلسات، شورای عالی سیاستگذاری و جمع‌های این‌چنینی مطرح شود. بنابراین با توجه به انتقادهای کلی که می شود تصور می کنم یک جنگ روانی از طرف گروه‌های رقیب آغاز شده که برخی دوستان اصلاح طلب ما هم در آن میدان بازی می‌کنند.

به نظر شما این کابینه چقدر منبعث از رای 24 میلیونی مردم است؟

به نظر من کابینه دوازدهم دقیقا مبتنی بر شعارهای مردم نبوده است. در عین حال باید به این نکته توجه کنیم که وقتی رئیس‌جمهور می‌خواهد کابینه را انتخاب کند به لحاظ اینکه شورای عالی امنیت ملی و شورای عالی انقلاب فرهنگی زیر نظر رهبری کار می‌کنند حتما باید ملاحظات ایشان را مدنظر قرار می داد و 100 ملاحظه دیگر داشته است. خود رئیس جمهوری درباره برخی وزرا باید نظر رهبری را تامین می کرده است و نظر مراجع عظام را نیز دراین باره باید جلب می کرده است. ضمن اینکه آقای روحانی نگفته است که اصلاح طلب هستم بلکه گفته اصولگرایی معتدل هستم و تفکرم اعتدالی است. ما باید در رای اعتماد به کابینه همه ملاحظات رئیس‌جمهور را مدنظر قرار دهیم. فراکسیون امید باید در انتخاب وزرا چه کار می‌کرد؟ طبیعتا ما به عنوان حامی دولت باید تلاش می‌کردیم همه وزرا رای بیاورند. ما در همین رابطه با سران اصلاح طلب گفت‌وگو کردیم از جمله با رئیس دولت اصلاحات که چند بار از آقای روحانی حمایت کرد. قطعا ایراداتی هم به شخص رئیس‌جمهور وارد است اما در فضای فعلی مصلحت کشور حمایت از آقای روحانی است. از این کابینه حمایت کرده ایم و به آنها رای داده ایم و وظیفه و رسالت خود را به عنوان حامی دولت به بهترین شکل انجام داده‌ایم. البته در جلسه رای اعتماد به رئیس جمهور گفتم باید بیشتر از بقیه وزرا از حجتی و بیطرف دفاع کند ولی ایشان کار خودش را انجام داد. هرچند رای گیری آقای بیطرف و تعداد آرایی که اعلام شده با آری واقعی که بوده است همخوانی ندارد و اگر به عنوان متخصص این موضوع را پیگیری کنم آرای مثبتی از آقای بیطرف که خط خورده اند را مشخص می کنم و اثبات می کنم که بیطرف وزیر بوده یا نبوده است.

برخی این موضوع فراکسیونی رای ندادن به وزرا که منجر به رای نیاوردن بیطرف یا رای اعتماد گرفتن جهرمی از مجلس شد را ناشی از ضعف عملکرد رئیس فراکسیون آقای عارف می دانند. نظر شما در این باره چیست و آیا تصور می کنید ایشان در اداره فراکسیون ضعیف عمل کرده اند، یا این مسئله دلایل دیگری دارد؟

هر کسی یک صفت و مشخصه ای دارد و به نظر من با این معجونی که در فراکسیون امید داریم آقای عارف بهترین شیوه مدیریت را دارد. من خودم به شخصه زود از کوره در می روم ولی آقای عارف از وزانت و متانت زیادی برخوردار است و به عنوان یک شخصیت فرهیخته، عالم و دانشمند همه حرف او را قبول دارند. این وجاهت و وزانت مغتنم است. در فراکسیون دیگر چه کسی وجود دارد که بهتر از آقای عارف بتواند فراکسیونی را به درستی مدیریت کند؟ نباید افراد و شخصیت های درون جناحی را با نقدهای غیر منصفانه تضعیف کنیم. با همه وزرا جلسه برگزار کرده ایم. این جلسه هم در بیرون و اتاق و پستو نبوده و هیچ جلسه‌ای خارج از مجلس برگزار نشده است. کارگروه هایی متشکل از کارشناسان در کمیسیون های تخصصی تشکیل داده ایم. ما در جلسات تندترین انتقادات را به وزرای پیشنهادی مطرح کردیم. خیلی از اصلاح طلبان بیرون مجلس از خیلی از کسانی که شاید ظاهر اصلاح طلبی نداشتند با پیغام حمایت کردند. ما در فراکسیون رای‌گیری مخفی انجام دادیم و آنجا فقط یک نفر رای نیاورد. باز جلسه مخفی کارگروه ها با هیات رئیسه را تشکیل دادیم و رای مخفی را لحاظ کردیم و به نظر جمعی رسیدیم. پیشنهاد من این بود که درصد آرای وزرا در فراکسیون منتشر شود، اما این نظر رای نیاورد. بنابراین ما در فراکسیون تشکلی هستیم که حزب نیست و کار تشکیلاتی انجام نداده و برخی از سر ادای مذهب و دین و برای پایبندی به سوگندش به کسی رای می دهد و دیگری به موضوعات منطقه ای پایبند است و درست یا غلط براساس این موارد رای داده اند. پس نباید این مسئله به حساب ضعف مدیریت آقای عارف گذاشته شود. افرادی مثل دکتر عارف سرمایه هایی هستند که باید آنها را حفظ کنیم و از دستشان ندهیم . گر روزی عارف عارف در این جایگاه نباشند و کسی دیگر باشند چطور می خواهد مسائل را مدیریت کند.

نظرتان درباره رای گیری علنی نمایندگان در صحن درباره موضوعات مختلف به جای رای مخفی چیست؟

بهتر است که رای گیری مخفی باشد. در جایی نمایندگان می توانند علنی رای بدهند و در جایی باید مخفی رای بدهد. این رای مخفی باعث می شود که نماینده مکنونات قلبی و واقعی خود را در رای گیری لحاظ کند.