کشمکش بین آمریکا و کره شمالی افزایش یافت

 کشمکش ها بین آمریکا و کره شمالی پس از آزمایش های موشکی کره شمالی افزایش یافته اند و در تازه ترین اقدام، وزارت خزانه داری آمریکا روز سه شنبه تحریم ‌های تازه ‌ای را علیه افراد و شرکت‌ های چینی و روسی به دلیل همکاری با کره شمالی اعمال کرد. اما آیا به راستی این رویکردها موثر واقع می افتد؟
 
هفته نامه آمریکایی نیشن در گزارشی به دنبال اعمال تحریم های جدید علیه چین و روسیه در ارتباط با کره شمالی، تحریم های را غیرموثر دانست، اما گزینه نظامی را به طور کلی رد کرد.
 
در این گزارش آمده است: 70 سال است که آمریکا سر خود را بر دیوار کره شمالی می کوبد و آن دیوار به راستی تغییر کمی داشته است. در عوض هر روز سردرد آمریکا بیشتر از روز گذشته می شود.

در هفته های گذشته این سر کوبیدن ها بیشتر شده است. کره شمالی چندین موشک بالستیکی آزمایش کرده است. در پاسخ «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا این کشور را به «آتش و خشم» تهدید کرده است. و «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی برای پرتاب یک یا دو موشک به اطراف جزیره گوآم متعلق به آمریکا به عنوان یک پیم هشدار، چانه زنی می کند.

با وجود تهدیدات تندتر ترامپ، او هم همچون گذشتگان خود همان الگوی «مدارا با سردرد» را در پیش گرفته است.

تا به امروز دورنمای مذاکره بعید به نظر می رسد.در پس پرده گفت و گوهای میان طرفین صورت می گیرد اما به موضوعاتی چون آزادی شهروندان آمریکایی مربوط می شود، نه چیز دیگری.

در اینجا دو گزینه باقی می ماند: تحریم و تلاش برای تغییر نظام.

در همین راستا دولت ترامپ که پیشتر برای اعمال تحریم های مجزا و همچنین سازمان ملل تلاش هایی کرده بود، این بار تحریم های جدیدی را علیه روسیه و چین وضع کرد. تحریم های جدید شش فرد و 10 سازمان مرتبط با برنامه های موشکی پیونگ یانگ را هدف گرفته اند.

«استیون منوشن» وزیر خزانه داری آمریکا با صدور بیانیه ای اعلام کرد: «کمک افراد و سازمان ها در چین، روسیه و سایر نقاط به کره شمالی برای کسب درآمد و خرج آن در تولید سلاح کشتار جمعی و بی ثبات کردن منطقه غیر قابل قبول است.»

در ماه ژوئن سال جاری میلادی هم دولت دونالد ترامپ یک بانک چینی، یک شرکت چینی و دو تن از اتباع این کشور را به دلیل تامین مالی برنامه موشکی کره شمالی مورد تحریم قرار داده بود.

اما تجربه نشان داده تحریم ها در تغییر رویکرد کشورها موثر نیستند.

و اما گزینه دیگر تغییر نظام است. این رویکرد به وضوح کشش هایی از سوی دولت آمریکا داشته است اما نه به آن شکل قوی. مثلا «مایک پامپئو» رئیس سیا از ضرورت «جدا کردن» نظام از سلاح های هسته ای خود سخن گفت (اما نه از طریق مذاکرات).
 
ژنرال «هربرت مک مستر» مشاور امنیت ملی هم به طور آگاهانه گزینه «جنگ پیشگیرانه» را در برابر کره شمالی مورد بحث قرار داده است که به نظر می رسد شبیه آن رویکردی است که آمریکا در سال 2003 در قبال عراق انجام داده است. «نیکی هیلی» نماینده این کشور در سازمام ملل هم حتی در یک لحظه اعلام کرد: «زمان برای صحبت کردن تمام شده است.»

تب تغییر رژیم در دهه های گذشته در واشنگتن همچون یک مورد بد از «مالاریای سیاسی» ادامه داشته و تکرار دوزهای واقع گرایی ریشه کن نشده است. جالب این است که کره شمالی در واقع در حال تغییر است، اما نه در پاسخ به آنچه که آمریکا انجام می دهد. همانطور که در چین در دهه 1970 اتفاق افتاد، واشنگتن می تواند این تغییرات را با کنار گذاشتن آرزوهای پرخاشگرانه خود، کنار گذاشتن گزینه «استقامت استراتژیک» و در واقع با مذاکره جدی و بدون پیش شرط با پیونگ یانگ ایجاد کند.

به گزارش جماران، برای اینکه فکر نکنید برای مذاکره خیلی دیر است، به یاد داشته باشید که آمریکا در سال 1994 در آستانه حمله به پیونگ یانگ بود؛ درست قبل از اینکه «جیمی کارتر» به کره شمالی برود و در نهایت مذاکره کند. در حال حاضر شاید بهترین گزینه این باشد که نخبگان دولت ترامپ او را به زمین گلف اش بفرستند و خودشان مسیر دیپلماسی آرام را در پیش گیرند.