هالیوود، همچنان درگیر نژاد پرستی است

 با استناد به یک مطالعه دانشگاهی جدید، هنوز هم مردهای سفیدپوست بیشترین سهم را از صنعت سینمای آمریکا دارند.

به گزارش «گاردین»، یک مطالعه بزرگ جدید در مورد گوناگونی و تنوع در هالیوود نشان می‌دهد هالیوود هنوز به اندازه کافی هم روی پرده و هم پشت دوربین نمایندگانی از زنان، افراد معلول و رنگین‌پوستان ندارد.

این گزارش که به دستور ابتکار رسانه، گوناگونی و تغییرات اجتماعی (MDSC) در دانشگاه آنبرگ برای ارتباطات و روزنامه‌نگاری واقع در کالیفرنیای جنوبی انجام شده، ۹۰۰ فیلم محبوب بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۶ را بررسی کرده است (البته به غیر از سال ۲۰۱۱ که یک مطالعه جداگانه آن را مورد مطالعه قرار داده بود). نتیجه نهایی این شد که تغییر معنی‌دار قابل توجهی در نحوه نمایندگی گروه‌های گوناگون در محتوای محبوب سینمایی به وجود نیامده و مردهای سفیدپوست و توانمند از نظر فیزیکی هنوز هم نرم فیلم‌های سینمایی هستند.

در تجزیه و تحلیل ۱۰۰ فیلم برتر سال ۲۰۱۶، این گزارش به این نتیجه رسید که تنها ۳۱.۴ درصد از شخصیت‌های حاضر در فیلم‌های این سال زن بودند و این درحالی است که گروه‌های غیرسفیدپوست تنها ۲۹.۱ درصد از شخصیت‌هایی را که دیالوگی برای ادا کردن داشتند، در بر می‌گرفتند. از این مقدار، ۱۳.۶ درصد سیاه پوست و حدود پنج درصد آسیایی بودند. افراد لاتین تبار با حدود سه درصد کمترین میزان نمایندگی در فیلم‌های سینمایی این سال را داشتند و این در حالی است که بیش از نیمی از فیلم‌ها حتی یک شخصیت سخنگوی لاتین تبار هم نداشتند.

تنها نزدیک سه درصد از شخصیت‌های فیلم‌ها افراد از کار افتاده و یا معلول بودند.

نتایج این گزارش همچنین حاکی از مشکلات عدیده‌ای در ترکیب این بخش بندی‌ها با یکدیگر است، به طوری که تقریبا نیمی از ۱۰۰ فیلم برتر سال ۲۰۱۶ حتی یک شخصیت سیاه‌پوست زن که در فیلم صحبت بکند هم نداشتند و این در حالی است که دو سوم یا بیشتر از فیلم‌ها هیچ زن آسیایی یا لاتین تبار نداشتند.

پشت دوربین، ارقام مرتبط با زنان و گروه‌های اقلیت نژادی به طور مشابهی پایین بودند. تنها حدود چهار درصد از کارگردان ها در فیلم‌های سینمایی سال ۲۰۱۶ که مورد مطالعه قرار گرفتند زن بودند و هیچ یک از فیلم ها توسط کارگردان‌های زن ساخته نشده بودند. از مجموع ۱۴۳۸ نفری که در ۱۰۰ فیلم سال ۲۰۱۶ به خلق محتوا پرداختند، تنها ۱۷.۸% درصد زن بودند.

پروفسور استیسی ال.اسمیت که نویسنده این مطالعه است، می گوید: «این ها مشکلات دنباله‌دار و سیستمیک هستند. غیرممکن است که به داده‌های به دست آمده نگاه کنیم و به این نتیجه نرسیم که بخش اعظمی از مباحثی که حول محور نمایندگی روی پرده سینما و پشت دوربین طی چند سال گذشته شکل گرفته، کاملا بی‌نتیجه بوده است.»

او اضافه کرد: «این نتایج آشکار می‌کنند که حذف شدن کامل گروه‌های مختلف انسانی هنوز هم از نظر بعضی‌ها کاملا قابل قبول است؛ لازم نیست به جایی جلوتر از صنعت سینما نگاه کنیم تا بینشی از آمریکا را مشاهده کنیم که دیگر وجود خارجی ندارد. فیلم‌ها نمایشی هولناک از حذف افراد را به تصویر می‌کشند.»

این گزارش گام‌هایی برای افزایش گوناگونی روی پرده سینما پیشنهاد می‌کند که شامل هدف‌گذاری‌هایی برای استودیوهای هالیوودی هم می‌شود. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که ستاره‌های درجه یک باید بندهایی در قراردادها قرار بدهند که به برابری مربوط می‌شوند و می‌گویند استودیوها باید پروسه‌ای عادلانه و برابرتر برای انتخاب کردن استعدادهای روی پرده و همچنین مصاحبه برای استخدام کردن نقش‌های پشت دوربین داشته باشند.