آقای قالیباف، چه آمدنی و چه رفتنی!

 باقر قالیباف شب گذشته مهمان افق بود؛ شبکه‌ای که در فضای سیاسی کشور به رسانه تصویری جبهه پایداری معروف است. مهم‌ترین حملات به حسن روحانی و البته اصلاح طلبان در صداوسیما از سوی این رسانه انجام می‌شود.

 عصر ایران در ادامه نوشت: شهردار تهران که روزهای آخر حضور خود در خیابان بهشت را تجربه می‌کند حرف‌هایی زد که می‌شود آن‌ها را مورد بررسی قرار داد.

او در این برنامه تلویزیونی گفت تا یک روز قبل از ثبت نام قصد حضور در انتخابات را نداشته است. قالیباف یکی از مشتاق‌ترین چهره‌های سیاسی در ایران برای رسیدن پست ریاست جمهوری است. حضور در ۳ دوره انتخابات حکایت از این معنا دارد؛ حضوری که البته هیچگاه به موفقیت و پیروزی ختم نشده است. از این رو وقتی می‌گوید قصدی برای حضور نداشته است با توجه به اشتیاق عجیب قالیباف برای رسیدن به ریاست جمهوری چندان باور پذیر نیست.

در صورت پذیرفتن این حرف قالیباف، باید گفت معمولا کسانی که می‌خواهند وارد عرصه رقابت شوند چند ماه قبل از انتخابات با توجه به شرایط کشور برنامه‌های کوتاه مدت و بلند مدت خود را مشخص می‌کنند. حالا مشخص نیست قالیباف چگونه توانسته است از زمان ثبت نام تا اعلام نامزد‌ها از سوی شورای نگهبان برنامه‌های خود را برای اداره کشور تدوین کند؛ برنامه‌هایی که بر اساس گفته‌های خود قالیباف راه‌گشایی مشکلات کشور بوده است.

شاید برخی حامیان او بگویند قالیباف از برنامه‌های گذشته خود استفاده کرده است. در مورد این نظر نیز باید گفت که برنامه‌هایی که یک نامزد برای اداره کشور بعد از احمدی‌نژاد تدوین کرده است با زمانی که می‌خواهد جای روحانی را بگیرد زمین تا آسمان فرق می‌کند. مانند این است که تیم ملی ایران از یک استراتژی در برابر تیم‌های عربستان و برزیل استفاده کند.

شهردار تهران در ادامه این گفت‌وگو از ماجرای انصرافش از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم می‌گوید: «اگر من در انتخابات می‌ماندم یا انتخابات دو مرحله‌ای بود نظرسنجی‌ها را نگاه کنید، فاصله‌ام {با روحانی} حداکثر یک درصد تا یک و نیم درصد بود. من تا روز قبل از انصراف هم به رشت رفتم اما تحت یک گفتگو و حرف‌های منطقی که البته آن را قبول نداشتم و براساس تحلیل خودم وظیفه‌مند شدم که کنار بروم.»

قالیباف بر این باور است که رای او با روحانی برابر بوده است. یعنی اگر شهردار تهران در صحنه می‌ماند با رییس جمهور روحانی به دور دوم می‌رفت. با وجود این رای (بنا برگفته خود قالیباف) او به نفع رییسی از صحنه انتخابات کنار رفت.

در اینجا باید به شهردار تهران گفت کدام سیاستمداری در حالی که فکر می‌کند برنده انتخابات یا حداقل بازنده سربلند است، به نفع کسی که شانس چندانی ندارد انصراف می‌دهد. آیا این رفتار نشان نمی‌دهد قالیباف فاصله زیادی با سیاست‌ورزان بزرگ ایران دارد.

هواداران شهردار تهران باید از او بپرسند چرا در حالی که فکر می‌کرد پیروز انتخابات است صحنه را ترک کرده است.

حرف‌های قالیباف نشان می‌دهد نه آمدن به انتخابات دست او بوده است و نه رفتنش. مشخص نیست در صورت پیروزی قالیباف چگونه می‌خواسته است کشور را اداره کند. کسی که مهم‌ترین تصمیماتش به نظر دیگران ارتباط دارد نمی‌تواند رییس جمهور خوبی برای کشور باشد.

دو شکست در انتخابات ریاست جمهوری ۸۴ و ۹۲ آنهم در حالی که او در نظرسنجی‌ها از دیگر رقبا پیش بود و حالا ماجرای انصراف از انتخابات ریاست جمهوری نشان می‌دهد بهتر است سردار قالیباف همان مدیر اجرایی باقی بماند و خود را وارد بازی‌های سیاسی نکند؛ بازی‌هایی که قالیباف در آن تنها یک بازنده است.