اقتصاد با کسی شوخی ندارد

 روزنامه ابتکار در یادداشتی به قلم محمد صادق جناب صفت نوشت:روزی یک روزنامه مشهور که نگاه انتقادی سرسختانه به اصلاحات و غرب دارد تیتر یک خود را به این پیش بینی اختصاص داده بود که اگر ملک عبدالله از دنیا برود قیمت هربشکه نفت 200 دلار خواهدشد.

این روزنامه باردیگر پیش بینی کرده بود اگر برجام نبود قیمت هربشکه نفت 120 دلار بود. این دو نمونه از خوش بینی که شانه به شانه خوش خیالی می زند مشتی از خروارها مثال است که برخی افراد و گروه ها ی سیاسی در داخل را به مرزهای خیالبافی کشانده است. این افراد و گروه ها حتی اگر حسن نیت داشته باشند و داوری هایشان برپایه درک سطحی و کم دامنه و کمعمق باشد بلای جان ایران خواهند شد به ویژه اگر نفوذرسانه ای و سیاسی داشته و به لحاظ سلسلم مراتب نوعی مرجعیت در میان گروه و طیف های دیگر رادر اختیار داشته باشند . به این گروه های سیاسی باید هشدارداد که با اقتصاد ایران شوخی نکنند و تصورات خیالبافانه و آلوده به اغراض ضد اصلاحات را کنار بگذارند و هرروز برسردرگمی شهروندان ایرانی اضافه نکنند. شوربختانه باید گفت چنین دیدگاههایی در میان نیروها و کادرهای ضددولت نسبت به سایر امر اقتصادی نیز وجود دارد و آنها از سرعمد یا از سرسهو اقتصاد ایران را اسیر بازی های سیاسی کرده اند.

 این افراد و گروه های سیاسی به دلایل گوناگون نفوذ دارند و از سوی گروه های پنهان دیگر حمایت می شوند و راه را برای اقدام های دولت در هر حوزه اقتصادی سدکرده و اجازه حرکت نمی دهند . به طور مثال این افراد بدون توجه به اینکه در ایران سرمایه ارزی کافی ، تخصصمدیریت کارآمد در اجرای طرح های بزرگ نفت وگاز و زمینه استفاده از تکنولوژی روز دنیا نسبت به نیازهای موجود ناکافی است با سرسختی در برابر قرارداد با توتال فرانسه مقاومت کرده و می خواهند کاری کنند که این قرارداد زمین بخورد و را برای قراردادهای مشابه بازنشود. این مخالفت های سرسختانه در حالی است که خبرهای پرشماری از شروع به صادرات گاز و نفت از سوی آمریکایی ها به مطبوعات و رسانه هارسیده است ونشان می دهد این کشور می خواهد روسیه را از بازار گاز اتحادیه اروپا بیرون کرده و جای آن را بگیرد. مخالفت با توتال بااین هدف است که پای سرمایه گذاران خارجی به سایرفعالیتهای اقتصادی در ایران بازنشود و دولت دوازدهم در تنگنای کمبود سرمایه گذاری از محقق کردن وعده هایش برنیاید و این مخالفان خوشحال شوند که در انتخابات آتی رای اصلاح طلبان بشکند و..به صاحبان این چنین اندیشه هایی باید نفرین فرستاد که آبادی و پیشرفت یک سرزمین تاریخی و شهروندان بردبار و مداراجوی این مرزو بوم را در آتش ناداری و تهیدستی می سوزانند. کاش بفهمند اقتصاد شوخی بردار نیست و اگر خدای ناکرده این کشتی به خشکی رانده شود و زمینگیر شود به اب انداختن آن کار آسانی نیست. حالا و در آستانه تاسیس دولت دوازدهم کار رییس جمهور در بیرون کشیدن اقتصاد ایران از دامی که از یک سواین اندیشه سخیف و از سوی دیگر تندروهای آمریکایی تدارک دیده اند کاررا ساده نگیرد و برای انتخاب نیرومند ترین افراد و شجاع ترین آنها تردید نکند.

 کاش رییس جمهور منتخب شهروندان ایرانی با درس گرفتن از 4سال سخت تن به خواسته های صاحبان چنین اندیشه های ناجور ندهد و توجه داشته باشد اقتصاد با او نیز شوخی ندارد. تصوری وجوددارد که با تقلیل گرایی و کنارگذاشتن اندیشه های اقتصادی مجهز به دانش روز والبته مخالف ساده انگاری در اقتصاد و کسب رضایت مخالفان شاید راه ها به خیر ختم شود . این بدترین نوع رفتار سیاسی است و نشان دهنده نشناختن قانون های انعطاف ناپذیر اقتصاداست. برای اینکه بامثالی این ساده اگاریها و این دیدگاه های سخیف به اقتصاد را برملا کنیم به آمارهای صادرات در 4ماه نخست سال و کاهش جدی آن اشاره می کنیم. چرا صادرات کاهش یافت؟ چون دیگر کشورها باشتاب به بازارهای ایران دست یافتند. درحالی که دولت از بیم فشار مخالفان نرخ ارز را در حبس نگه می دارد واجازه نمی دهد این نرخ واقعی شود تمایل به صادرات وتوانایی صادرات زایل می شود و دیگران جای ایران را می گیرند. با اقتصاد اگر شوخی کردیم و ادامه دادیم باید منتظر جواب سخت ومهلک آن باشیم. درآن روز کسی فقط روحانی را نمی بیند و می گویند نتوانستند.