آیا مغز شما معتاد است؟

 مقاله‌ای جدید در مورد اعتیاد ، جزئیات اولین قدم‌ها در درک شکل کار هوس در مغز را نشان داد.

دانشمندانی که این مقاله را نوشتند، اولین افرادی هستند که برای تحقیقات خود در مورد اعتیاد به مواد مخدر، از یک مدل سیستماتیک و کمّی استفاده کردند. تمرکز این مدل بر هوس و عطش بود و تعریف محققان از آن: احساس نیاز یا خواست شدید و فوری به مواد.

این تحقیقات که در حال انجام است و یافته‌های در پی آن، قابلیت آن را دارند تا مرز درمان سوء مصرف مواد مخدر را جا به جا کنند و شاید بتوان از آن در درمان اختلال پرخوری نیز استفاده کرد.

ولع،‌ یکی از قوی‌ترین شاخص‌ها در بازگشت به مصرف محسوب می‌شود. حتی بعد از آن که یک فرد، چرخه‌ی اجبار خود در مصرف موادرا می‌شکند، ولع می‌تواند باقی بماند. با این که درمان‌های فعلی، می‌توانند بسیاری از جنبه‌های رفتاری، به خصوص علائم جسمانی آن را در بر گیرند و درمان کنند، اما درمان ولع کاری دشوار است، چرا که حالتی نسبی است.

به طور مثال، وقتی گرسنه‌اید،‌ تمایل به خوردن دارید، اما اندازه گیری کمّی اجباری که در این تمایل وجود دارد، کاری دشوار است. اما، اگر بتوانیم تصویری از فعالیت‌های مغز به هنگام ولع داشته باشیم، بهتر می‌توانیم تا کمیتی برای آن در نظر بگیریم و درمان صورت گیرد.

ما قصد داریم تا با این قالب جدید، ولع را از رفتارهایی که برای پاداش – یا مواد – انجام می‌شود، جدا کنیم.

تمرکز تحقیقاتی که بر روی ولع برای مواد انجام شده است، بر مطالعه‌ی واکنش‌های فرد به محرک‌ها است. به طور مثال، برای مطالعات ماریجوانا ، وقتی به شرکت کنندگان عکسی از پیپ آبی (وسیله‌ای برای تدخین ماریجوانا) نشان می‌دهند، مغز آن‌ها را اسکن می‌کنند و محققان فعالیت‌های مغز را در واکنش به این محرک بررسی می‌کنند.

در این سناریو، پیپ آبی برای کسی که ماریجوانا مصرف می‌کند، وسیله‌ای ارزشمند محسوب می‌شود. اما آنچنان که در این مطالعه اشاره می‌شود، هیچ راهی نیست تا بفهمیم که فعالیت‌های مغزی به علت فکر پاداش (وسیله‌ای که همراه با استعمال ماریجواناست) می باشد یا ولع آن (تصویر پیپ آبی، ولع به ماریجوانا را تحریک می‌کند).

محققان با استفاده از یک مدل محاسباتی، در تلاشند تا مناطق دقیقی از مغز را که ولع در آن‌ها شکل می‌گیرد ، مشخص کنند. آن‌ها برنامه دارند تا اسکن‌های مغزی را که در تحقیقات پیشین انجام شد ، دوباره بررسی کنند تا ولع را با نگاهی کمی بسنجند، تاثیرات آن را مشاهده کنند و درمان‌هایی را برای آن در نظر بگیرند.

نتایج اولیه امید بخش بودند، اما چند سال دیگر زمان و منابع مالی بیشتری نیاز است تا این تحقیقات به سرانجام برسد.