عربستان در قضیه قطر، فریب ترامپ را خورد

 روزنامه فرامنطقه‎ای «القدس العربی» در یادداشتی به قلم «فیصل القاسم» با عنوان «ساز و دهل در ایران و عروسی در قطر» به موضوع فریبکاری آمریکا در باج گیری از کشورهای عربی با کلید واژه ایران هراسی پرداخت.

در ادامه این یادداشت آمده است: به محض اینکه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا مبارزات انتخاباتی خود برای رسیدن به قدرت در آمریکا را آغاز کرد، چپ و راست ایران را تهدید می‌کرد و هیچ فرصتی را در جریان فعالیت‌های تبلیغاتی خود برای متهم کردن ایران به تروریسم از دست نداد.

القدس العربی نوشت: ترامپ بارها ایران را بزرگ‌ترین خطر تروریستی برای دنیا برشمرده و به صراحت از لغو توافقی هسته‌ای که باراک اوباما رئیس جمهور سابق آمریکا با ایرانی ها درباره برنامه هسته ای آنها منعقد کرد، سخن گفت و همه نفس را در سینه حبس کرده تا ببیند ترامپ چگونه به ایران ضربه می زند و درسی می دهد که ایرانی ها هرگز فراموش نکنند.

حملات ترامپ به ایران قبل و در حین سفر وی به عربستان به اوج خود رسید تا جایی که موضوع ایران محور بیش تر دیدارهای رئیس جمهور آمریکا با رهبران کشورهای عربی و مسلمان در ریاض بود.

رسانه ها نیز گزارش دادند که ترامپ در جریان دیدارهای خود در سفر به عربستان تهدیدهای بزرگی علیه ایران داشت و همین قضیه انتظار ما را برای فرارسیدن به ساعت صفر به همراه داشت.

اگرچه محور مقاومت به رهبری ایران معمولا بیمی از تهدیدهای آمریکا ندارد و معتقد است که این تهدیدها همچون طبل توخالی بلند آواز و میان تهی است اما با رسیدن ترامپ به قدرت در آمریکا، ایران و متحدانش هم نسبت به نقشه های رئیس جمهور جدید آمریکا علیه ایران ابراز نگرانی کردند.

با ورود ترامپ به کاخ سفید معلوم شد که بیش ترین دغدغه وی در دور اول ریاست جمهوری، ایران و چگونگی مهار و مقابله با نفوذ آن در منطقه و به ادعای وی توقف ترویج تروریسم ایرانی بود.
برخی پس از دیدار تاریخی ترامپ با سران عرب در عربستان و انعقاد بزرگ ترین معامله تجاری ریاض-واشنگتن در تاریخ جهان که ارزشی در حدود نیم تریلیون دلار داشت گمان کردند که ترامپ بهای از بین بردن خطر ایران را گرفته و به محض بازگشت به واشنگتن برای حمله به ایران آماده می شود به گونه ای که تبلیغات رسانه ای علیه ایران به راه خواهد انداخت همچون تبلیغات رسانه ای که قبل از لشکر کشی به عراق علیه صدام حسین کرده بود.

اما چیزی که پس از بازگشت رئیس جمهور آمریکا به کشورش بود این است که مخفیانه دستور رفع برخی تحریم های تحمیلی علیه ایران را دارد اما برای حفظ احساسات سعودی ها آن را پوشش رسانه ای نداد. این معقولانه است که آمریکا بهای رویارویی با ایران را بگیرد و سپس برای لغو تحریم های ایران اقدام کند.

پاسخ به سوال مذکور مثبت است این چیزی است که اتفاق افتاد و هم اینک برخی عرب هایی که ترامپ به روی آنها خندید نفس های خود را تا زمان لغو تحریم های ایران در سینه حبس کرده اند.

برخی گمان کردند که خشم ترامپ از ایران و تبلیغات رسانه ای وی علیه این کشور در نهایت به لغو برجام منجر می شود تا مقدمه ای برای براندازی نظام ایران باشد.

سعودی ها دروغ های آمریکا را تایید کردند و محمد بن سلمان ولی عهد سعودی دو ماه پیش در مصاحبه های خود از انتقال نبرد به داخل ایران و تحریک اقوام و طوائف ایرانی علیه نظام برای برهم زدن ثبات این کشورسخن گفت.

روشن است که بن سلمان تبلیغات ضد ایرانی خود را بر اساس اطمینان بخشی های آمریکا آغاز کرد بدون اینکه بداند که آمریکا می تواند به همپیمانی راهبردی با ایران دست یابد درحالی که همپیمانی آمریکا با عربستان یک همپیمانی مصلحتی گذراست.

اما این هفته بازی آمریکا برای آنهایی که برای ترامپ هلهله کرده بودند لو رفت هنگامی که دولت ترامپ از پایبندی ایران به برجام و تلاش آمریکا برای اجرای سرسختانه توافق سخن گفت.

در عین حال رئیس جمهور آمریکا برای راضی نگه داشتن غرور متحدان شیخ نشین خود و کاستن از سرخوردگی آنها تحریم هایی را علیه افراد و هیات هایی ایرانی که با برنامه موشکی ایران در ارتباط هستند اعمال کرد.

باید گفت آمریکا به واضح ترین شکل به ریش شیخ نشین های عرب خندیده است و همه می دانند که بازی تحریم های ضد ایرانی واقعا احمقانه است و هرگز تاثیری بر سیاست ایران ندارد.

تحریم هایی که آمریکا در بیش از 30 سال گذشته علیه ایران اعمال کرده تنها بر قدرت و پافشاری ایران برای پیاده کردن سیاست ها و پروژه های نظامی و هسته ای خود افزوده است.

در ادامه یادداشت القدس العربی آمده است: ما مشاهده کردیم که ایران برنامه هسته ای خود را تحت تحریم های آمریکا توسعه داد بنابراین چگونه تحریم های کمدی گونه ترامپ که اندازه یک پر مگس هم ارزش ندارد می تواند بر ایران تاثیرگذار باشد.

آیا آنهایی که ترامپ به روی آنها خندید فهمیدند در حالی که فردای توافق پوشالی ترامپ با شاه عربستان در اجلاس اسلامی-آمریکایی بنا بود جبهه متحد بر علیه ایران شکل بگیرد. ژنرال قاسم سلیمانی اتوبان زمینی تهران-بغداد-دمشق-بیروت را افتتاح نمود و آمریکایی که عراق را دو دستی تحویل ایرانی ها دادند، نمی تواند در برابر گسترش نفوذ آنها در سوریه و رسیدنشان به دریای مدیترانه بایستد.

همان گونه که روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز مهم ترین روزنامه آمریکایی چند روز پیش آشکارا اذعان داشت که آمریکا عراق را تحویل ایران داد و اجازه داد هر کاری می خواهد در آنجا انجام بدهد.

اما حملات چند هفته قبل آمریکا به نیروهای ایرانی و سوری در منطقه «التنف» (مرز عراق و سوریه) برای ممانعت ایران از مرتبط کردن عراق به سوریه نیز به گونه ای رد گم کردن بوده است چون اگر آمریکا به برنامه ایران در رسیدن به دریای مدیترانه راضی نبود هواپیماهای آن ظرف چند ساعت همه نیروهای ایرانی، عراق و سوری را که تلاش می کردند گذرگاه های سوریه را برای رسیدن راه ایران به دمشق و بیروت باز کنند، به آتش می‌کشید.

خلاصه باید گفت که درست است که آمریکا پروژه ایران هراسی به راه انداخته است، اما توطئه واقعی علیه شیخ نشین ها جریان دارد بخصوص وقتی که ترامپ برای دشمنی عربستان با قطر چراغ سبز نشان داد.

به نظر می رسد، عربستان هم به تازگی متوجه فریبکاری ترامپ شده است و فهمید که آمریکا از نیروهای الحشد الشعبی تحت حمایت ایران در عراق هم که پیروزی موصل را خلق کردند، مثل یک قهرمان استقبال کرد.

از سوی دیگر، عربستان قطر را به توطئه چینی علیه خود با همکاری ایرانی ها متهم کرد در حالی که قطر هیچ گاه در جریان بحران کنونی خود با عربستان و متحدانش میزبان هیچ مقام ایرانی نبوده است و اکنون عربستان با ایرانی ها بر سر میزبانی از حجاج ایرانی به توافق رسیده در حالی که مانع سفر قطری ها برای سفر حج می شود.

  حال سوالی که در اینجا مطرح می شود، این است که آیا ترامپ عملا در موضوع ایران به سعودی‎ها می‎خندد یا اینکه سیاست‌های سعودی اصولا از زمان حمله آمریکا به عراق به نفع ایران تمام شده است.

در هر 2 حالت ما  به هر دلیلی شاهد پیروزی ایران و شکست شیخ نشین های عرب هستیم، دنیا گمان می کرد که  آتش جنگ بین آمریکا و ایران به محض رفتن ترامپ از عربستان شعله ور می شود، اما روشن است که آمریکا لوله تفنگ خود را به سمت ایران نشانه گرفته اما دستور آتش به سمت شیخ نشین ها را داده است.

این قضیه مصداق ضرب المثلی سوری‎ها شده است که می گویند «ساز و دهل در دوما نواخته می شود و عروسی در حرستا است»، ولی ما در اینجا می گوییم که «ساز و دهل در ایران نواخته می شود و عروسی در قطر است.»