تریبون‌های پرصدا و تفرقه ساز با تأثیر معکوس

روزنامه ایران در یادداشتی به قلم آذر منصوری نوشت:

مردم  29 اردیبهشت ماه 1396 بار دیگر با صدای بلند اعلام کردند که کدام رویکرد و گفتمان را برای اداره کشور می‌پسندند. با این حال به نظر می‌رسد طیف‌هایی از اقلیت شکست خورده در انتخابات بنا ندارد تن به قاعده مرسوم دموکراسی بدهد و مدام تلاش دارد به هر بهانه‌ای بازی را به هم بزند. این طیف که البته به درستی رئیس جمهوری هم آنها را معدود خوانده، به مدد تریبون‌ها و گاها جایگاه‌هایی که در اختیار دارند، صدای بیشتر از شایستگی و وزن واقعی خود در سپهر سیاسی و جامعه دارد و به ناحق خود را نماینده و صدای ملت معرفی می‌کند.  در حالی که انتظار می‌رفت رقبای انتخاباتی روحانی بعد از اعلام نتیجه انتخابات، عمدتا سرگرم آسیب‌شناسی‌های داخلی شوند تا گره فروبسته بخت و اقبال خود را جست‌وجو کنند که شاید در دوره‌های آینده به مددشان آید، همچنان بر طبل مخالف‌خوانی می‌کوبند و با هر بهانه بجا و نابجایی بر دولتی که هنوز آغاز به کار نکرده، خرده می‌گیرند.

در این میان این سؤال قابل تأمل است که تندروهای اقلیت از این همه تخریب‌ها و تهدیدها و گاهاً نسبت دادن‌های ناروا به رئیس جمهوری و دولتمردان چه دستاوردی کسب کرده‌اند. آیا غیر از آن است که نتیجه همه این به اصطلاح روشنگری‌ها و افشاگری‌های آنها در پای صندوق و روز انتخابات، رویگردانی اکثریت از آنها بود. به نظر می‌رسد این طیف همچنان در این تصور قدیمی باقی مانده که تریبون‌های بزرگ و صداهای بلند تر، لزوماً تأثیرگذاری بیشتری هم خواهد داشت. فارغ از اینکه دنیا تغییر کرده و این تریبون‌ها و رسانه‌های پر تعداد بعضاً تخریبگر، دیگر تنها مرجع انحصاری اطلاع‌رسانی و تحلیل نیستند و امروز به واسطه شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی مردم، قدرت انتخاب بیشتری یافته‌اند. بر همین اساس است که روحانی هم روز گذشته به آنها یادآوری کرد که مردم کاری به این تندروها ولو اینکه تریبون‌های بزرگ را در اختیار داشته باشند، ندارند و راه خود را می‌روند. به هر روی زعما و بزرگان اصولگرا اگر عزمی برای تجدید نظر و آسیب‌شناسی داشتند شایسته است که فکری هم برای این طیف تندرو و تریبون‌های تفرقه‌ساز به جای وحدت آفرین  کنند که فردا روزی که دوباره عرصه رقابت و انتخابات به میان می‌آید، خود را بازنده میدان نبینند و تریبون های پرسروصدا و پرهزینه شان، تأثیری معکوس برای آنان بر جای نگذارد.