«رسانه‌های زنجیره‌ای» و چرایی تخریب دولت

"اعتدال" واژه ای بود که در خردادماه سال گذشته در هنگامه ریاست جمهوری برای مردم که سالها از افراط و تفریط و درگیریهای جناحی و سیاسی گروه ها خسته بودند، تازگی داشت، حسن روحانی این کلمه را زمزمه کرد و مردم به ان لبیک گفتند و ریاست جمهوری یازدهم با پیروزی حسن روحانی توسط مردم نوع دیگری رقم خورد.

دولت تدبیر و امید در سایه اعتدال تشکیل شد و دولت یازدهم ترجیح داد در سکوت و آرامش و خویشتن داری به وعده های خود به مردم عمل کند. اما این سکوت هرگز آبی بر آتش تندروها نبود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، رسانه های تندرو، در شوک انتخابات 24 خردادماه، از فردای روز انتخابات،علی رغم توصیه اکید مقام معم رهبری مبنی بر پرهیز از درگیریهای جناحی و فرصت به دولت برای اجرای برنامه های وعده شده، شمشیر را برای دولت از روبستند و با رصد عملکرد و رفتار دولت، هر آنچه دولت و کابینه انجام داد را نقد کرده و یا به ان تاختند.

اما این شبکه رسانه ای مخالف که خود را منتقد دولت می دانند و هر گونه توصیه به آرامش را به عدم وجود فضای نقد و خلا آزادی بیان می خوانند، در طی سالهای گذشته نیز بر همین رویه هر آنچه را می دیدند و می شنیدند را از دم تیغ نقد نه بلکه مخالفت می گذراندند و با دیدن نیمه خالی لیوان نقادی را با چاشنی مخالفت در قالب کلمات و تحلیل تیتر می کردند.

اما گویا این رسانه ها که به عنوان تریبون جناح و گروه و حزب و فردی عمل می کنند، عملکرد دولت یازدهم هرگز آنها را راضی نمی کند، در پرونده هسته ای تاراج انقلاب و نظام را دم گرفتند و اکنون نیز با واکاوی مشکلات اقتصادی از گذشته باقی مانده، درصدند تا دولت را در حل این مشکلات ناتوان معرفی کنند.

باید این رسانه های ناراضی را به چند دسته تقسیم کرد، رسانه هایی که کاری جز تخریب و نقد کورکورانه ندارند و از این محل برای خود مخاطب و بازدید کننده و خواننده دست و پا می کنند که شامل سایتها و خبرگزاریها و تعدادی روزنامه اند.

دسته دوم، به نظر می رسد، یک شبکه رسانه ای زنجیره ای است که با نگاهی اجمالی روزانه به اخبار و تیترهای یک انها به راحتی به هماهنگی و همپوشانی خبری آنها می توان پی برد.

دسته دیگر نیز بلند گوی جناح و حزب و گروهی هستند که از محل مخالفت و انتقاد به دنبال بافتن کلاهی برای خود هستند.

«رسانه‌های الکترونیکی و اینترنتی متأسفانه موجب شده‌اند که افراد بی‌محابا علیه یکدیگر حرف بزنند، بد بگویند. باید از طرف مسوولین کشور برای این هم یک جوری تدبیر بشود. ولی عمده این است که خود ما مردم، خودمان را مقید کنیم به اخلاق اسلامی؛ خودمان را مقید کنیم به قانون... واقعاً یکی از چیزهایی که ما همه‌مان باید توجه کنیم، به مردم هم باید بگوییم، یاد بدهیم که توجه بکنند این است که به صرف توهم این‌که حالا این کار مصلحت دارد، دست‌شان را، یا قلم‌شان را، یا وبلاگ‌شان را آزاد نکنند که هرچه به دهن‌شان آمد، آن را بگویند».

جملات بالا بخش‌هایی از هشدارهای رهبر انقلاب اسلامی به صاحبان رسانه‌های اینترنتی است که در تاریخ هفتم دی‌ماه سال 89 آن را مطرح کردند.