دولت در دوره پيش رو در حوزه رسانه از مديران قدرتمند و معتقد و دستگاه رسانه‌اي شجاع و مسلط به امور انتخاب کند که بتوانند براي تک‌هاي مخالفان دولت، پاتک‌هاي قانوني، کارآمد و برخوردار از توانايي‌هاي لازم را ارائه دهند.»
بعد از آنکه هماي اقبال عمومي بر شانه دولت و شخص حسن روحاني نشست و حمايت از ادامه مسير تدبيرواميد در چهار سال آينده از سوي مردم با صندوق رأي مشخص شد، انتقادات و واکنش‌هایي منفي از سوي برخي نيروهاي وابسته به دلواپسان به دولت و شخص حسن روحاني هم بيشتر شد؛ انتقاداتي که روحاني را بيش از گذشته در معرض تعرض سياسي قرار داده است. مخالفان دولت درست پس از اتمام انتخابات و اعلام نتايج با طرح برنامه‌هايي نظير ماجراي دولت در سايه، اهرم فشار را بيش‌ازپيش بر دولت و برنامه‌هايش وارد کردهاند. اين گروه از منتقدان در يک ماه پس از انتخابات هر بار با روشي جديد جلو آمده و حاشيه‌هايي را براي دولت به وجود آورده‌ا‌ند؛ حاشيه‌هايي نظير سناريوي طرح سؤال از رئيس‌جمهوري در بهارستان، باز‌کردن حکايت مختومه‌شده سند 2030 در رسانه‌هاي تحت حمايتشان يا پيش‌کشيدن برجام و... .هر چند دولت مي‌گويد همواره در راستاي روشنگري اقدام به پاسخگويي به انتقادات کرده اما اين پاسخ‌ها دوباره دستاويزي براي طرح نقدهاي ديگر شده؛ واکنش‌هايي که برخي از فعالان سياسي آن را انتقام از رأي مردم نام‌گذاري مي‌کنند و معتقدند، اين رفتارها هم وقت و انرژي دولت را مي‌گيرد و هم فشار را بر آن بيشتر کرده است.به اعتقاد موافقان دولت، برخي مخالفان با اين اقدامات در پي اصلاح امور نيستند و تنها به دنبال کاهش اقبال جامعه نسبت به دولت و نيز شخص رئيس‌جمهوري هستند. آنها معتقدند انداختن رئيس‌جمهوري از چشم اقبال جامعه، تاکتيکي بوده که پيش‌ازاين و در دوره اصلاحات نيز تکرار شده است؛ مسيري که بار ديگر گروهي از منتقدان جناحي دولت در پي آزمودن آن هستند. مخالفان دولت اما اين نظر را رد مي‌کنند. آنها مي‌گويند پس از انتخابات دوران رقابت تمام شده و حالا رئيس‌جمهوري همه جامعه بايد پاسخگوي اقدامات خود و انتقادات نسبت به آن باشد. موافقان و مخالفان دولت اما بر يک نکته مشترک اتفاق‌نظر دارند، اينکه پاسخگويي دولت به انتقادات فشارها را به دولت بيشتر مي‌کند و آن را از رسيدگي به امور اصلي‌تر بازمي‌دارد؛ موضوعي که آينده ناخوشايند و غيرقابل پيش‌بيني‌ای را هم براي دولت و هم براي مردمي که به آن رأي دادند، ايجاد مي‌کند؛ مسئله‌اي که محمدصادق جوادي‌حصار، از فعالان سياسي اصلاح‌طلب نيز در گفت‌وگو با «وقايع‌اتفاقيه» آن را تأييد مي‌کند.
تا زماني که در قدرت نباشند شاهد ناملايمات خواهيم بود
جوادي‌حصار درباره حجم بالاي انتقادات پس از انتخابات مي‌گويد: «در هر نظام سازما‌ن‌يافته فکري و فرهنگي که رقابت در آن به رسميت شناخته شده و نتيجه رقابت لازم‌الاجرا‌ست اگر انتخابات سالم برگزار شده باشد و افراد نظامات انتخاباتي را به درستي انجام داده باشند، هر کسي انتخاب مي‌شود رئيس‌جمهوري است و همه موظفند با هر گرايشي؛ منتقد، مخالف و موافق در برابر دولت کار خنثي‌کننده و آزار‌دهنده‌اي انجام ندهند. تن‌دادن به قواعد بازي جوانمردانه اقتضا مي‌کند که مخالفان آقاي روحاني نيز بپذيرند که بالاخره انتخاباتي برگزار شده و رقابتي در چارچوب قوانين تعريف‌شده صورت گرفته و نتيجه آن انتخاب حسن روحاني است. تن‌ندادن به اين و هر روز بازي جديدي درآوردن حتما در راستاي اهدافي صورت مي‌گيرد. به نظرم يکي از بازي‌هاي ناجوانمردانه‌اي که در اين انتخابات به چشم مي‌آيد اين است که باوجود آنکه مردم در يک مصاف سنگين و يک جدال انتخاباتي طاقت‌فرسا توانستند رئيس‌جمهوري را با 24 ميليون رأي و يک نمايش حداکثري حضور به کرسي رياست‌جمهوري برگردانند اما بخشي از منتقدان و مخالفان دولت که در بدنه نيروهاي سياسي و جناحي هستند هنوز هم دست از انتخابات برنداشته‌اند و جدال‌هاي پساانتخاباتي را با اشکال مختلفي ادامه مي‌دهند. آنها ظاهرا براي کنترل نتايج انتخابات اهدافي دارند؛ يکي از اهدافشان اين است که دولت را تحت فشار بگذارند تا از شعارهايي که مطرح کرده است، دست بردارد. تصور مي‌کنم فشارها به اين منظور است تا آقاي روحاني در کابينه جديد دست به تغييرات در راستاي اهداف انتخاباتي خود نزند و از نيروهايي استفاده کند که مطلوب جريان شکست‌خورده هستند. هدفشان اين است مردم را از نتيجه انتخابات نااميد کنند، آن‌قدر چوب لاي چرخ دولت بگذارند و آن‌قدر ناکامي براي دولت ايجاد کنند که مردم در ادامه راه پشيمان شوند و تصور کنند چاره‌اي ندارند جز تن‌دادن به تمايلات اين جريان سياسي. تا زماني که اينها در قدرت نباشند ما هر روز شاهد ناملايمات و مشکلات در راه توسعه کشور خواهيم بود.»
لزوم تقويت سازمان رسانه‌اي دولت
جوادي‌حصار بهترين راهکار و واکنش براي مقابله با اين اقدامات را بازگويي موانع مسير دولت مي‌داند؛ «به نظرم يکي از مهم‌ترين کارهاي دولت اين است که امور را به مردم واگذار کند و بيشتر و شفاف‌تر از گذشته موانع ايجايي و معابر تنگ و سنگلاخ‌هايي را که سر راه دولت قرار مي‌دهند، به مردم گزارش بدهد. فکر مي‌کنم دولت خيلي نياز دارد که سازمان رسانه‌اي و دستگاه تبليغاتي خود را تقويت کند. متأسفانه دولت در دوره گذشته در‌اين‌زمينه خوب عمل نکرد و قوي نبود. دولت در دوره پيش رو در حوزه رسانه از مديران قدرتمند و معتقد و دستگاه رسانه‌اي شجاع و مسلط به امور انتخاب کند که بتوانند براي تک‌هاي مخالفان دولت، پاتک‌هاي قانوني، کارآمد و برخوردار از توانايي‌هاي لازم را ارائه دهند.» هر چند جريان موافق دولت دوازدهم معتقد است که مخالفان به دنبال سنگ‌اندازي در مسير محبوبيت دولت يا سهم‌خواهي از آن در کابينه جديد هستند اما جريان مخالف نظر ديگري دارد. آنها معتقدند دولت آرا و نظرات جريان مخالف خود را ناديده گرفته و همين واکنش‌ها را به آن بيشتر کرده است؛ مسئله‌اي که حميدرضا ترقي، عضو حزب مؤتلفه اسلامي، در گفت‌وگو با «وقايع‌اتفاقيه» بر آن تأکيد دارد. او اين شيوه برخورد مخالفان را بي‌توجهي دولت به اين طيف مي‌داند و مي‌گويد: «رئيس‌جمهوري چندين بار در صحبت‌هاي خود تأکيد کردند دستشان را به سوي همه نيروها و جناح‌ها براي بررسي و حل مشکلات کشور دراز کردهاند. او گفته رقابت‌ها تمام شده و حالا ايشان رئيس‌جمهوري کل مردم ايران است، چه کساني که رأي داده‌اند و چه مخالفانشان، درعمل هم بايد اين موضع‌گيري‌ها خود را نشان دهد. عملي‌شدن اين موضوع خواست همه جامعه است که اگر محقق شود موجب انسجام ملي مي‌شود و دولت را براي برخورد با مشکلات و موانع پيش رو و توسعه کشور ياري مي‌کند اما اگر در حد حرف باشد و واقعيت عملي پيدا نکند و منتقدان بازخواست يا تحقير شوند، يقينا از انسجام ملي جلوگيري و موجب دودستگي و دوقطبي‌شدن جامعه، مانع پيشرفت و همکاري و نيز معاضدت جناح‌هاي مخالف مي‌شود.»
شايد ترکيب هيأت دولت دوازدهم انتقادات را کمتر کند
او با رد اين گفته موافقان دولت که فشارها و انتقادات براي سهم‌خواهي از دولت در کابينه جديد بوده، ادامه مي‌دهد: «اين انتقادات سهم‌خواهي جريان سياسي مخالف نيست. جريان رقيب ادعاي سهم‌خواهي نداشته، اين اقتضاي توجه به مخالفان در جامعه است و با توجه به وزن قابل توجه مخالفان خودش انسجام ملي را حفظ مي‌کند. دولت نبايد آراي نامزد رقيب را ناديده بگيرد. در صورت ناديده گرفته‌شدن نمي‌تواند انتظار کمک داشته باشد. اين همدلي دوطرفه است. مخالفان اگر احساس کنند دولت به آرا و ظرفيت آنان بي‌توجه است ساکت نمي‌نشينند. فشارها به دولت را نبايد با خط‌کشي‌هاي سياسي ناديده بگيريم. واقعيت مسئله، دلواپسي و نگراني مردم از آينده کشور است و دغدغه آنها براي تحقق اين وعده‌ها. دشمنان خارجي در حال افزايش فشارها هستند و باوجود وعده‌هاي دولت نسبت به برجام عمل نکردند؛ در چنين شرايطي مردم نگران هستند دولت با اين برخوردها چه مي‌خواهد بکند، موضع‌گيري‌هاي تند سران آمريکا و مرتجعان منطقه موجب نگراني شده است که دولت منفعل نباشد. اين نگراني‌ها مربوط به يک جناح خاص نيست و براي همه مردم است. بي‌توجهي به اين نوع نقدها موجب افزايش فاصله دولت و ملت شده و به ضرر دولت است. دولت بايد حرف حق را بشنود و اينکه از سوي چه کسي است برايش چندان مهم نباشد.» اين فعال سياسي اصولگرا معتقد است بهترين واکنش دولت به مخالفانش اين است که شعارها را به سمت عملي‌شدن ببرد؛ «اين مهم‌ترين خواست مردم است. نرفتن به سمت حاشيه بهترين راهکار است. رسانه‌هاي دولت هم سعي کنند مخالفت‌هاي با دولت را بزرگ‌نمايي نکنند و با اين کار آن را به حاشيه جديد در افکار عمومي تبديل نکنند. رئيس‌جمهوري با سعه‌صدر از کنار نقدها بگذرد و توان دولت را براي تحقق وعده‌ها بگذارد و گزارش عملي‌شدن آن را به جامعه بدهد و اميدواري به کارآمدي دولت را بيشتر کند. طبيعتا زماني که دولت دوازدهم شکل بگيرد، ترکيب هيأت دولت مشخص شود و اين چيدمان مردم را به اين اطمينان برساند که حل مشکلات اقتصادي و اجتماعي کشور محقق خواهد شد، انتقادات هم کمتر خواهد شد.»
ارسال نظر
